Dunedin, de zoektocht naar de Yellow-eyed pinguins

Dunedin en de Otago Peninsula

Om 08.30u vertrekken we richting de Mouraki boulders(zo’n 45minuten rijden). We moeten hier met eb zijn omdat dan de meeste van de rotsen zichtbaar zijn. Aangekomen op het strand lijken de ‘rotsen’ op grote dinosaurus eieren. In eerste instantie dachten de Maori ook dat het eieren waren, echter bleek na het openbreken van de gesteente dat het geen eieren waren. Erg mooi en bijzonder dit zo te kunnen zien.

We rijden hierna via de kust naar Shagpoint, een punt waar er wederom grote kolonies met fur seals leven. We genieten van de uitzichten en de beestjes en rijden na 30 minuten weer verder naar onze bestemming voor vandaag, Dunedin. Bij aankomst is de stad groter dan we hadden verwacht. We parkeren de auto in de garage en gaan hierna lekker Indiaas eten in de foodcourt gelegen in het midden van de stad. Ook vragen we direct bij het infocentrum na waar we de yellow-eyed pinguins het beste kunnen spotten. We moeten naar de Otago peninsula!

We gaan eerst nog langs een oud treinstation en langs de steilste weg ter wereld(80%). We lopen hem naar boven, maar god wat hebben we het zwaar. Toch is het wel genieten nu we eenmaal boven zijn. Afgepeigerd hobbelen we ook weer naar beneden en duiken de auto in. We gaan naar de camping waar we de komende 2 dagen zullen verblijven, in de Otago peninsula. Onderweg nemen we alvast een kijkje op Sandfly bay voor de pinguins, maar helaas, geen pinguins op dit strand!

In de avond maken we heerlijke wraps, drinken we bier en spelen we kaartspelletjes. Even bijkomen van de drukke dag! Hierna kijken we op bed nog een aflevering van temptation island en vallen hierna lekker in slaap!

In de morgen gaan we een loop doen richting Victory beach waar je volgens de eigenaresse van de camping de beste kans hebt om de yellow-eyed pinguïns te zien. Een heerlijke rit door de bergen, echter wordt een zicht belemmerd door een dik pak mist. Aangekomen bij de loop naar het strand is het weer iets beter geworden en hebben we iets meer zicht. We komen het strand op en zien helaas geen pinguïns.

Wel zien we 3 Nieuw-Zeelandse zeeleeuwen(deze zijn ook bedreigd). Het eerste mannetje is erg imponerend en laat zich ok gelden als wij iets te dichtbij komen. Oke, we gaan al uit je weg hoor! We zien enorm veel pinguïn sporen(voetstappen en nesten) echter de pinguïns zelf zijn er niet, misschien zijn ze lekker aan het vissen en komen ze later op de dag wel weer terug.

Helaas, het heeft weer niet zo mogen zijn. We willen ze perse zien en hierom gaan we nu maar een betaalde tour doen. Voor 52$ kunnen we ze gegarandeerd zien, maar dan in een ziekenhuis. Ook krijg je de gelegenheid om op een prive-boerderij ze te spotten, echter is de kans hierop niet heel groot volgens iemand die we onderweg hebben gesproken. Het zit ons niet lekker en we willen de diertjes niet op het beton zien en besluiten hierom deze tour niet te doen.

We trekken verder en gaan naar het albatroscentrum, hier kan je dus een tour met de boot doen om albatrossen te zien. Niemand die hierin is geïnteresseerd dus we bekijken verschillende look-outs in het gebied. We spotten wederom veel zeehonden en zien mooie landschappen. Ook zien we een prive-boerderij die ook pinguïntours doen. We gaan wat informatie halen en de man is heel vriendelijk en legt ons van alles uit over de plek. Je kan op een hele grote afstand naar de pinguins kijken en we storen ze hierbij absoluut niet. Bij deze meneer is het gevoel wel goed en we doen de tour!

We hebben hierbij ook nog de mazzel dat we de enige zijn en dus hebben we een privetour! We gaan als eerste langs de zeehonden, op zijn terrein zijn er dit jaar 1300 nieuwe zeehondjes geboren. We staan naast de nursery en als we om de hoek komen zien we een kleintje in het gras liggen, we staan er op 2mtr vandaan! Zo mooi! Hij neemt een paar poses aan en Scarlett en Marine zijn spontaan verliefd geworden..

Bij de 2e stop zien we dan eindelijk de Yellow-eyed pinguin! Deze is waarschijnlijk in de rui, want hij staat een beetje voor zich uit te staren in de bergen! Met een verrekijker kunnen we hem goed zien en wat een mooie beestjes zijn het toch! Aan het einde van het strand staat er nog 1 alleen deze is niet goed zichtbaar..

Hierna bij de laatste stop zien we de dwergpinguïn van dichtbij. 1 jonkie die in zijn nest zit en een volwassen exemplaar die in de rui is, erg mooi! Ook mogen we een pinguïnei vasthouden(deze was niet bevrucht en bevat dus geen leven). Helaas is de 1,5uur durende tour alweer voorbij, als het aan ons had gelegen waren de hele middag bij deze pinguïns gebleven!

Na de tour zijn we erg blij en kunnen we de Yellow-eyed pinguin eindelijk van onze lijst afstrepen! Met een goed gevoel gaan we terug naar de camping, hier maken we een heerlijke aardappel/curry maaltijd(vegatarisch, want jaaaaa Scarlett en Jos eten niet zoveel vlees meer). Na een aantal heerlijke biertjes en wat kaartspelletjes gaan we voldaan slapen!

We verlaten de Otago peninsula en vertrekken richting de Caitlins, een gebied wat nog niet heel bekend is onder de toeristen maar wel erg veel te bieden heeft! Onderweg gaan we nog langs tunnel beach, de loop ernaar toe is makkelijk omdat hij bergafwaarts is. We komen aan bij een heel mooi uitzicht met een ‘natuurlijke tunnel’ richting het strand. Het uitzicht is schitterend. Na even te hebben genoten gaan we richting Nugget point.

Het weer vandaag zit niet mee, er is erg veel bewolking en hierdoor is “nugget point’’ niet zo mooi als het zou moeten zijn.. Echter af en toe zie je zijn schoonheid wel door de wolken heen! Ook naast nugget point is er een punt waar de Yellow-eyed pinguins zich bevinden, Roaring bay!

We willen het toch nog een poging geven, dit ook omdat je ze van dichterbij kan zien dan op de prive-boerderij. We blijven van 14.30u tot 17.30u op de aangewezen plek maar zien helaas niets! Teleurgesteld verlaten we de plek en gaan we op zoek naar een camping.

We vinden er 1 op 15km van Roaring bay, de eigenaar verteld ons dat we op de verkeerde tijd zijn gegaan. Ze worden de laatste dagen vooral tussen 19.00u en 20.00u gespot! Ik kijk Scar aan en die zegt direct jaa, echter besluiten Tommy en Marine om dit keer niet mee te gaan..

We eten snel wat en om 19.00u vertrekken we van de camping, terug naar de plek. We komen om 19.15u aan en een Nederlander verteld dat ze om 18.30u een pinguin hebben gezien, Godverdomme! Hij en zijn vriendin zijn nog niet tevreden met dit resultaat en blijven geduldig wachten. Ik ben nu nog meer gebrand om er 1 te zien.. En dan, om 20.00u zien de Nederlander en ik wat bewegen in de zee.. Het zal tocht niet!

Ja hoor het is er 1, de eerste de we van ‘dichtbij’ zien, op zo’n 50mtr afstand.. Ook een 2e komt het strand op direct achter hem, alleen lijkt er wat aan de hand. Elke keer als die wilt lopen valt hij achterover, eerst lacht iedereen erom, maar het lijkt serieuzer dan iedereen in eerste instantie dacht.. De sfeer slaat ook direct om en iedereen vind het erg klote! Na 45minuten ploeteren bereikt hij wil zijn nestje. Hopen dat hij toch nog opknapt, al zag het er niet zo mooi uit..

Om 20.30u komen ook nummer 3 en 4 het srand op en deze nemen ook uitgebreid de tijd om op het strand hun veren schoon te maken en mooi te poseren voor de camera, die klikken vliegen om de oren! Wat een geweldige beeeeestjes! Het is inmiddels 21.00u en het begint te donker te worden. We lopen weg en plots komen er nog 3 de zee uit, wat het totaal dus op 7 brengt!

Terug op de camping vertellen we het aan T&M. Deze vinden het erg leuk voor ons, maar balen enorm. De campingeigenaar vertelde ons ook dat je ze in de ochtend kan spotten wanneer ze het nest verlaten om te gaan jagen. Het is hun laatste kans en Scar en ik besluiten ook mee te gaan.We duiken snel onze bedjes in en gaan slapen, want morgen moeten we weer vroeg op!

Om 06.00u gaat de wekker en om 06.15u vertekken we richting Roaring bay. Het is erg mistig en je ziet haast geen hand voor ogen. We komen om 06.45u aan en er staat al een aardige groep mensen te wachten. We wachten en wachten, misschien is het Tommy en Marine niet gegund..

Na een uurtje spot Scar de eerste pinguin die zijn nest verlaat. Pinguin na Pinguin zien we nu richting de zee rennen, wat geweldig. In totaal tellen we er 9! T&M kunnen nu ook eindelijk tevreden zijn en we ontbijten op de parkeerplaats met een grote glimlach op onze gezichten!

We rijden richting Curio bay, waar de kleinste en zeldzaamste dolfijnen(hector dolphins) willen gaan spotten. Onderweg stoppen we bij Jack’s Blowhole, Purakauni Fallsen de Matai falls. Allemaal mooie uitzichten, maar toch zit er geen wauw-factor bij.. Uiteindelijk bereiken we Curio bay om een uurtje of 14.00u. We lunchen hier wat voordat we naar de baai lopen om de dolfijnen te spotten. Jahoor! En staan veel mensen in het water, echter blijven de dolfijnen wat op afstand. Scar en ik willen het toch proberen en duiken het ijskoude water in. Ook het koude, sombere weer helpt niet. De dolfijnen komen tot 5mtr afstand en het is leuk om ze zo te zien, echter willen we meer. Helaas!

We lopen nog door een eeuwenoud bos en bekijken een Fossiel forrest, waar je dus fossielen van oude bomen ziet! Erg vet! Ook hier zijn de Yellow-eyed pinguins aanwezig alleen gaan we deze niet spotten.
Onze laatste avond breekt aan met Tommy en Marine, na een week samen te hebben gereisd nemen we vanaf morgen weer afscheid. Hun hebben maar 1/3 van onze tijd in NZ en moeten dus sneller door, wij gaan weer een beetje terug naar onze relaxed-mode. Een biertje, lekker veel chips en nootjes en nog een keer lachen met elkaar. De regen verpest het afscheidsfeestje en we besluiten ons terug te trekken in de auto, lekker slapen dan maar!

De volgende ochtend is het dan zover, Tommy en Marine verlaten ons. We hebben een geweldige tijd gehad en we zullen ze over een dik jaar weer zien, maar dan in Frankrijk op hun bruiloft! We knuffelen elkaar stevig en zeggen gedag. Slik, weer even een klote moment!

Toch besluiten Scarlett en ik te genieten van de dag, we gaan wederom naar Curio Bay en geven het zwemmen met de dolfijnen nog een poging. Het weer is nog steeds slecht, dus de omstandigheden erg zwaar! Echter hebben de dolfijnen er nu wel zin in, ze vliegen door de golven heen en komen een aantal keer tot op een 0,5mtr afstand van ons! Ik heb ze zelfs 1 keer mooi weten vast te leggen op de gopro(onderwater)! Na 45minuten moeten we het water verlaten, de voeten gevoelloos en de rillingen niet te stoppen. Het verschil in het broekje van Scarlett en die van mij is ook minimaal! :P

Na een hete douche en een heerlijke kop koffie voelen we ons weer lekker. Het is gestopt met regenen en we gooien onze stoelen voor de auto neer om even helemaal niets te doen! Wat een heerlijkheid na al het gehaast van de afgelopen week.

Ik ben mezelf niet als ik het na 2uurtjes alweer heb gehad, we gaan toch nog maar wat ondernemen dan. We gaan richting de Mcclean falls, een waterval die we gister met Tommy en Marine hebben overgeslagen omdat de andere 2 een beetje waren tegen gevallen. Toch zegt er iets in mij dat we hem moeten bekijken.

We rijden 35km terug en gaan beginnen aan de loop. Het bos er naartoe is al schitterend, nu de waterval nog. We komen aan bij een waterval die mooi is, maar niet geweldig.. Echter is het niet de Mccleans waterval, daarvoor moeten we nog wat omhoog klauteren. En wat we dan zien is schitterend! De mooiste waterval tot nu toe in NZ! Hij bestaat uit 3 lagen en stroomt erg hard, het is schitterend! We genieten er een tijd van en gaan dan terug naar beneden..

Onderweg naar de waterval toe zijn we de 2 Duisters(waarvan we nog steeds de naam net weten) weer tegengekomen. Dit is al voor de 3e keer deze vakantie. We praten wat met ze en ze vertellen dat ze naar de gratis camping bij Curio Bay gaan. Mooi, dan zien we jullie vanavond!
Na de waterval rijden we terug en plots wordt het erg warm, de zon gaat schijnen! We willen toch nog een keer het water in met de dolfijnen, nu met masker en al! Het plotse lekkere weer maken het allemaal veel leuker, alleen werken de dolfijnen niet mee. Alleen Scarlett ziet ze 1 keer onder haar door zwemmen, geweldig!

Na al het waterpret spoelen we ons af bij een douche in een algemene ruimte(kost 2$) en vertrekken we richting de gratis camping. Hier zien we de Duitsers en we praten de hele avond lang! Ook hun zijn erg gefascineerd door de natuur en het welzijn hiervan, we raken niet uitgepraat! Om 21.30u zijn we kapot en gaan we slapen. De Duitsers gaan op aanraden van ons morgenvroeg naar de dolfijnen om met ze te zwemmen..

Als we wakker worden is het weer aan het regenen, de Duitsers zijn al vertrokken! Na ons ontbijt gaan we toch maar voor de laatste keer kijken of we ze ook nog zien. We treffen de Duisters aan, maar de dolfijnen hadden er geen trek in om met hun te zwemmen. Wij twijfelen of we in de slechte weer wederom een poging moeten wagen.. We doen het niet! De Duitsers, die zich nu eindelijk voorstellen als Kata en Marcus blijven toch nog en willen later op de dag een poging wagen.

Wij besluiten om te vertrekken en gaan richting Invercargill. Hier aangekomen gaan we direct naar het informatiecentrum. Dit is de plek om een trip naar Stewart Island te boeken(de plek waar de meeste kiwi’s voorkomen). Scar en ik besluiten hier voor 2 nachten te blijven en direct ook een kiwitour te boeken(deze gaat met een catamaran naar een eiland naast Stewart Island). Het is allemaal erg prijzig, maar he we zijn in NZ, dus de Kiwi mag niet ontbreken op ons lijstje! Ook schijnt Stewart Island een paradijs te zien voor wandelaars! We gaan dus wederom 2 dagen knallen!

In de middag typ ik de verslagen van een week lang(niets gedaan terwijl T&M met ons waren) en hierna doen we boodschappen. We vertrekken naar een gratis camping om hier even tot rust te komen. We pakken onze spullen in voor onze 3-daagse(2-nachten) durende trip naar Stewart Island en duiken hierna vroeg ons bedje in, morgen gaat om 07.30u de wekker.

Wederom wordt ik voor de wekker wakker door de zenuwen die door mijn lichaam gieren iedere keer dat er iets nieuws staat te gebeuren! We drinken snel nog een bakkie en maken wat broodjes klaar en maken ons klaar voor vertrek. Het is nog een uurtje rijden, we komen om 08.45u aan, ruimschoots op tijd. Na een uurtje wachten vertrekt dan de ferry naar onze Kiwi-spot locatie! Het is een uurtje met de ferry en de zee is erg rustig, Scar voelt zich dan ook prima en heeft nergens last van.

Nu maar eens zien wat Stewart Island voor ons in petto heeft..