Kota Kinabalu en Sepilok

Kota Kinabalu

We vertrekken om stipt 08.00u met de bus. Het duurt niet lang voordat we de grens hebben bereikt en we dus officieel Brunei verlaten, echter moeten we een half uur later ook weer Brunei in. In totaal passeren we 8x de immigratiedienst(Maleisië is ook weer onderverdeelt in de staten Sarawak en Sabah en ook hier moet je door de immigratie heen) en hierdoor hebben we weer een hele volle bladzijde met stempels erbij, erg bizar!

De hele reis duurt in totaal 9,5uur, dit is inclusief de 3uur in totaal dat we hebben moeten wachten op verschillende busstations. Tijdens de rit gebeuren er weinig spannende dingen, echter is het uitzicht tijdens de rit wel erg mooi en hierdoor is de rit dus gelukkig niet zo saai! We komen om 17.30u aan in Kota Kinabalu, gaan direct naar ons hotel en gooien onze spullen hier af. We nemen een heerlijke douche en besluiten dan naar buiten te gaan, het is al donker.

De buurt ziet er wat minder fijn uit als in alle andere steden, dit komt mede door de donkere steegjes en de groepjes jongeren die hierin hangen. Echter groeten ze allemaal even vriendelijk en is er niets aan de hand. We steken nog 1 grote weg over voordat we bij de avondmarkt aankomen. Hier zijn weer ernstig veel eet en kleding kraampjes aanwezig. We besluiten dit keer geen eten te nemen, we hebben ons al volgepropt met snoepjes!

De markt is druk, vol met schreeuwende mensen die wat allemaal iets proberen te verkopen.. Echter is de sfeer heel leuk! We blijven in totaal een uurtje of 2 rondlopen en besluiten dan terug te gaan, even lekker op bed liggen na de lange, vermoeiende reis.. We kijken nog een film en gaan dan lekker slapen!

Om 06.30u wordt ik helaas alweer wakker, ik wordt er gek van! Maar goed, de dag begint weer vroeg zo.. Een uur na mij ontwaakt ook Scar en samen drinken we een bakje koffie. Vandaag gaan we KK ontdekken. Er is een zondagsmarkt en we besluiten hier een kijkje te gaan nemen. Alhier aangekomen zien we dat dit een hele missie wordt aangezien het enorm groot en enorm druk is! Na een uurtje of 2 strompelen houden we het voor gezien, we hebben niets gekocht, een wonder! We besluiten en grap te nemen en de Universiteit van KK te bezoeken(een must do volgens de hoteleigenaar).

Eenmaal aangekomen zien we dat het terrein enorm is. We lopen een uur lang rond maar vinden het beide niet echt bijzonder. We kunnen helaas ook nergens naar binnen.. Natuurlijk, het is zondag! Een beetje teleurgesteld verlaten we de universiteit en zetten onze weg voort naar de Drijvende moskee.. Ook hier kunnen we niet naar binnen omdat het zondag is, we mogen de moskee van een afstandje bekijken zegt de bewaker. Ik besluit toch nog eventjes over omheining te klimmen zodat ik een mooie foto kan maken..

Na dit alles besluiten we de weg terug(zo’n 7km) lekker te lopen. We lopen de gehele weg langs het water, vanaf hier zien alle grote gebouwen langs het water er indrukwekkend uit.. De lokale mensen proberen allemaal een lekker visje te vangen en alle kinderen zijn lekker aan het spelen in het parkje langs het water, waarschijnlijk een typische zondag voor hun!

Na de lange loop komen we aan bij een winkelcentrum, hier zien we voor het eerst sinds een lange tijd een roodfilter voor onze gopro. Na een lange onderhandeling krijgen we een fikse korting van de dame achter de kassa! We krijgen hem voor 50euro mee, in Nederland zijn de prijzen voor een filter zo’n 90euro!

We doen al wat onderzoek naar duiken in Sipadan(1 van 's werelds beste duikplekken aan de Ooskust van Maleisie, Borneo) en raken aan de praat met een duikinstructeur. Hij geeft ons goede tips en ook een aantal namen van bedrijven die deze duiken organiseren(er mogen per dag maar 120 mensen duiken op Sipadan, dit doen ze om het rif, de vissen en de omgeving te beschermen). Het zal moeilijk worden om nog een plekje te veroveren, maar we gaan het proberen!

Het is inmiddels 15.30u en we trekken ons even terug op de hotelkamer. Even wat dingen organiseren en uitzoeken voor onze aankomende dagen! In de avond gaan we wederom naar de markt en eten hier wederom bij de lokale mensjes(beiden Gado Gado), heerlijk en lekker goedkoop(1euro per maaltijd). We besluiten om hierna maar vroeg te gaan slapen want we hebben besloten morgen toch nog richting Mount Kinabalu te gaan, echter gaan we de berg niet beklimmen, we gaan door het National park zelf lopen..

De berg staat namelijk op de Unesco werelderfgoed lijst en is hierom razend populair. Aangezien het in July/Augustus en September de drukste periode in Borneo is, is alles al volgeboekt. We kunnen proberen een last-minute plekje te krijgen(als iemand afzegt o.i.d.), maar ook de prijs van 400euro pp houdt ons tegen(je slaapt dan 1 nacht op zo'n 2600mtr hoogte). Alleen het NP om de berg heen dan maar..

Om 07.00u hebben we de wekker gezet en ontbijten met een crackertje en een kopje koffie. Hierna gaan we naar de bushalte, waar diverse minivans klaarstaan om richting het NP te rijden(een rit van 2uur = 20MR(4euro pp)). We vinden er 1, alleen moeten we wachten totdat hij helemaal gevuld is. Rond 08.00u is het dan zover en we kunnen vertrekken. De rit is prima te doen en de 2uurtje vliegen zo om!

Eenmaal in het park aangekomen betalen we de entree en weg zijn we. We komen een man tegen en deze geeft ons informatie over het park en raad ons een aantal trails aan. We verwachten er veel van maar komen trail na trail bedrogen uit. Het bos is niet boeiend, elke boom hetzelfde, en er zijn geen dieren te vinden, zelfs geen insecten!

We besluiten om dan maar naar de botanical garden te gaan, op zoek naar mooie bomen en planten. Echter ook hier is het om te huilen.. Geen planten die in de bloei staan, geen mooie bloemen, helemaal niets! We zien welgeteld 1 vleesetende plant.. Het park is een enorme teleurstelling tot nu toe en we lopen er al zo’n 2,5uur rond!

Het laatste wat we dan toch nog willen bezoeken is het uitkijkpunt op Mount Kinabalu.. De loop is zwaar en duurt ook weer 45minuten! Eenmaal aangekomen op de plek zien we door de wolken de berg niet meer, geweldig! We zijn de teleurstellingen in het NP zat en gaan via onze laatste trail terug naar de hoofdingang, ook deze valt weer tegen..

We zijn rond een uurtje of 13.30u beneden en vinden hier nog een meisje die precies zo teleurgesteld is als ons en samen lopen we naar een taxi om een lift te vragen. Echter heeft hij al 2 klanten die hem betalen om op hen te wachten! We kunnen wel meerijden, maar we moeten dan nog een uur wachten.. Tijdens ons gesprek komt er een bus langs, de taxichauffeur houdt deze voor ons tegen en we kunnen er ook inspringen voor maar 15MR(3euro) per persoon!

Rond 16.00u zijn we terug en gaan dan lekker even ergens iets eten! De tent ziet er leuk uit, maar zodra we om ons heen beginnen te kijken lijkt het wel of het een verzamelplaats is voor “bijzondere” mensen. 1 speelt in de hoek met haar tong, de ander zingt en praat tegen zichzelf en nog een ander haalt continu zijn neus ernstig hard op en spuugt dit dan op willekeurige plekken uit in het restaurant.. We balen dat we eten hebben besteld, maar zodra het er is eten we snel en zijn we snel weer weg!

Het meisje dat we hebben ontmoet in de bus vertelde ons dat er nog een luxe waterfront is. 1tje met allemaal barretjes en restaurants. Dit wisten wij niet en aangezien we al 2 avonden bij de markt hebben gegeten gaan we dit keer voor een restaurant. We zien een Italiaans tentje en omdat we einde trek hebben in pizza gaan we hier ook eten. Gusto is de naam! De pizza is heerlijk en eenmaal volgevreten gaan we lekker naar het hotel. Om 21.00u val ik in slaap, Scar kijkt nog een filmpje en gaat om 23.00u slapen.

In de morgen eten we een heerlijke zuurzak als ontbijt en hierna pakken we de grab naar het busstation, zo’n 15km buiten de stad gelegen. Alhier kopen we een ticket bij de balie en gaan hierna voor een heerlijk ontbijt naar de lokale Indiër! We hebben weer dezelfde buschauffeur als gister op de terugweg en deze jongeman houdt ervan om te racen met de bus, een fijne gedachte maar niet heus..

We vertrekken stipt op tijd, 10.00u, voor de 6,5uur durende reis. We passeren ook weer Mount Kinabalu, waar we gister dus zijn geweest.. Onderweg kijken we 2 filmpjes en pauzeren we een klein half uurtje voor de lunch. De buschauffeur rijdt als een debiel en moet hierdoor soms ook vol op de rem! Gelukkig overleven we de rit en komen we rond 16.30u aan bij het busstation.

Achter ons in de bus zat een Nederlands stelletje en zij moeten ook naar hetzelfde hotel, we delen de kosten van de grab(zo’n 4euro:P). Hallo, we zijn wel Nederlanders he! Bij het hotel aangekomen checken we in en nemen we even een heerlijke douche! We hebben beide honger! We lopen langs de waterkant en zien allemaal lokale gezellige tentjes..

Sandakan is toch even iets anders dan KK. Het is minder toeristisch en minder op de toerist gericht, gelukkig! Zo kunnen we de hordes chinezen gelukkig vermijden! We eten lekker en gaan daarna terug naar ons hotel, nog even een filmpje kijken en dan lekker slapen. Morgen naar de Orang-oetangs!

Ik wordt om 07.00u wakker en besef me dat het alweer 1 Augustus is! 2 jaar geleden is mijn maatje/broertje/grote vriend Tyson overleden. Met een traan en een lach denk ik weer even terug aan hem! Ik geef hem een aai en hierna maak ik Scar wakker.

Om 08.00u zitten we alweer aan het ontbijt, de Nederlanders zitten naast ons en ook zij hebben besloten om naar Sepilok(waar het orang-oetang rehabilitatiecentrum zit) te gaan. We spreken om 08.30u in de lobby af en pakken dan samen een grab. De rit duurt een half uurtje en rond 09.15u betreden we het park. Nu tot 10.00u wachten tot de orang-oetangs gevoed worden.

De bedoeling van het park is dat ze gewonde en illegaal verhandelde orang-oetangs(meestal baby’s) opvangen en ze alles leren wat hun moeder ze zou leren. De eerste 4jaar worden ze binnen gehouden en worden de skills hun aangeleerd door de verzorgers. Na deze 4 jaar gaan ze naar een buitenverblijf met hun leeftijdsgenoten om te leren communiceren met ander orang-oetangs. Hierbij zitten dan ook volwassen dieren zodat de kleintjes leren nesten te bouwen, eten te zoeken en te overleven in de jungle.

De laatste fase is dat ze in totale vrijheid zijn. De orang-oetangs bepalen zelf of ze nog rondom de voederplekken blijven of niet. Sommige komen nog regelmatig langs en anderen worden haast nooit meer gezien. Ook volkomen wilde orang-oetangs komen soms langs om zo nu en dan een makkelijk hapje mee te nemen.

Het is dan bijna zover, het is 09.45u.. Iedereen staat klaar bij het voedingsplatform. Ik wil toch nog even een klein loopje nemen rondom de andere paden en zodra ik de hoek omsla zie ik een orang-oetang vlak naast me in de boom zitten. Ik probeer me enthousiasme te onderdrukken en loop snel terug naar Scar. Ik neem haar mee en als we terugkomen loopt de orang-oetang over de handrail van de boardwalk heen. Ze loopt letterlijk op een meter afstand van ons! Wat een geweldige eerste ontmoeting met een fantastisch diertje! Samen met ons loopt ze naar het voedingsplatform toe, even later volgt een mannetje(een pubertje) via dezelfde weg. Wat een schitterende beestjes.

Nadat de verzorger het eten heeft neergelegd komen er nog 2 grotere orang-oetangs aan, beide hebben een baby. De gids verteld dat deze 1 van de 2 een volkomen wilde orang-oetang is. De andere is hier opgevoed en komt lekker langs met haar baby om een gratis maaltijd mee te pikken. Ze voeren de orang-oetangs niet teveel zodat ze ook zelf nog op zoek moeten naar hun voedsel, een prima zaak lijkt mij.
Na 2uur lang genieten sluit het park! Dit doen ze om de apen de rust te geven die ze nodig hebben. Het park opent alleen voor een 2e voedingsmoment waar er dan weer toeristen aanwezig mogen zijn, dit is van 14.00u tot 16.00u.

We hebben dus een even een momentje tijd, we lopen(zo’n 20 minuten in de snikhete zon) naar ons resort toe. Eenmaal aangekomen zijn we kapot! We gooien de tassen neer, want we mogen helaas nog niet inchecken en lopen hierna terug naar het park. We eten even een lekker ijsje en gaan hierna naar het rehabilitatiecentrum voor de honingbeer(sunbear), de kleinste beersoort op aarde.

Het rehabilitatiecentrum is opgezet door een Chinese man(wauw, applaus)! Echter vormt zijn eigen soort ook direct het grootste probleem, dit omdat Chinezen denken(moeten ze niet doen) dat de galblaas van de beer een sap produceert dat bepaalde ziektes geneest. Dit is reden genoeg om ze allemaal maar af te slachten! Wederom een trieste schets hoe de werkelijkheid is en hoe dom sommige mensen bezig zijn!

Gelukkig zijn er dus wel genoeg mensen die zich verzetten tegen deze handel en deze diertjes dus ook echt willen helpen! En misschien doet 1 goed voorbeeld wel volgen..

Net als bij de orang-oetangs halen ze de beren weg uit bizarre situaties(sommige worden als huisdier gehouden en andere worden dus gebruikt voor hun galblaas). Ook hier volgen ze een training en wanneer ze zelfstandig genoeg zijn worden ze vrijgelaten! Het project is pas begonnen(2015), maar ze hebben nu in totaal al 5 beren terug kunnen brengen naar de jungle.

We kijken diverse video’s over hoe ze de beren hebben gered en moeten toch wel even slikken! We zullen morgen het park betreden want we gaan nu nog een keertje langs de orang-oetangs!

Het is dus 14.00u, om 15.00u begint de 2e voedersessie. We lopen wat rond in het park en spotten en enorm mannetje in een boom ver weg. De ranger geeft aan dat hij er gister ook al was, maar dat dit een unicum is. Normaal komt hij 1 a 2x per jaar naar het voedingsplatform toe, maar naar alle waarschijnlijkheid is hij nu geïnteresseerd in 1 van de vrouwtjes die hier rondhangt. Het blijkt ook direct het alfamannetje te zijn en de rangers geven aan dat hij erg gevaarlijk kan zijn!

Er komen maar weinig orang-oetans af op het voedsel dit keer, de reden? Het alfamannetje zegt de ranger! Na een klein kwartiertje beginnen de bosjes te schudden, alle rangers zijn nerveus en sturen alle toeristen weg naar een platform. Uit de bosjes komt een enorm mannetje! Het is het alfamannetje, wat een postuur, wat een kop! Geweldig! We zijn erg dichtbij, maar het mannetje gunt ons haast geen blik en gaat dan rustig aan eten. We kunnen een dik uur van zijn aanwezigheid genieten.

Net als er wordt gevraagd of we het park willen verlaten(er zijn nog maar een mannetje of 10 van de 100 over)komt er nog een vrouwtje met een pasgeboren baby(1 week oud) aan. Wat schattig en hoe leuk is dit! Een mooie afsluiter van een geweldige dag!

We lopen terug naar ons resort en pakken een lekker drankje, gaan hierna douchen en maken ons klaar voor het avondeten. We bestellen beide lekker veel eten en praten nog even na over de heerlijke dag. Om 20.00u gaan we terug naar onze kamer en chillen hier nog even! Rond 21.00u gaan de oogjes dicht..

Om 07.00u zijn we weer wakker en het meisje wat bij ons in de dormroom heeft geslapen is ook al wakker. Zij vraagt naar onze plannen voor vandaag en wij geven aan dat we naar de honingberen en naar de neusapen willen gaan. Het meisje zegt dat ze al transport heeft geregeld voor de neusapen en vraagt of we mij willen rijden met haar. We besluiten dit maar te doen!

We ontbijten met en een heerlijk buffet en vertrekken hierna naar de neusapen. De bestuurder is zelf ook een gids en blijft bij ons de gehele tijd dat we hier zijn. We moeten nog even wachten voordat we het voederplatform kunnen betreden, maar tijdens het wachten krijgen we een leuke verassing! Er komen 4 neushoornvogels aangevlogen en landen vlakbij naast ons in een boom, zo dichtbij hebben we ze nog nooit gezien!

Na een half uurtje kunnen we de ruimte betreden en zien we op een afstandje al een aantal neusapen. Net als bij de orang-oetangs zijn de dieren volkomen vrij, maar worden ze een handje geholpen met hun voedsel. Ook al klinkt het allemaal om toeristen aan te trekken, wat zeker ook wel een deel waar is, geloof ik wel dat ze er goed aan doen om de bedreigde diertjes een handje te helpen op deze manier. Ze doen ook mee aan een conservatieprogramma voor de neusapen.

We zien 2 verschillende groepen neusapen, beide met 1 alfamannetje. Deze heeft een enorme neus en is eigenlijk leuk omdat hij zo lelijk is.. De beide groepen bestaan ongeveer uit 20 apen. 1 mannetje en de rest zijn vrouwtjes en kleine neusaapjes of baby’s. De groepen lijken het erg goed te doen, bijna elk vrouwtje heeft wel een baby’tje en de anderen worden tijdens de voedersessie (onder het genot van 30 man publiek) bevrucht.

Na een half uurtje vinden de apen het wel okee en trekken zich langzaamaan terug naar de bossen waar ze thuishoren! Wat een mooie ervaring om ze van zo dichtbij te zien. Het park heeft nog een 2e voedingsplatform en over 1,5uur zullen de neusapen daar gevoerd worden. Hier komen ook nog wel silverleaf monkeys op af. We besluiten hier maar alvast heen te gaan.

Als we aankomen zit er een enorme groep met vrijgezellen mannetjes rondom de voedingsplatformen. Supervet! We maken een paar mooie foto’s en dan opeens uit het niets breekt de pleuris los! Een aantal van de grotere mannetjes krijgt het met elkaar aan de stok en willen zich bewijzen. Ze springen tussen de menigte van mensen heen en ook wij zien de apen op 1 metertje afstand! Ze slaan op de houten vloeren terwijl ze rennen, dit om nog meer indruk op elkaar te maken.

1tje gaat zelfs zover dat hij een raam kapot slaat en hierdoor heen vliegt, gelukkig heeft hij zichzelf niet beschadigd. Na een half uurtje chaos, waarbij de apen je werkelijk om de oren vliegen lijkt het dan rustiger te worden..

Tijdens de voedersessie komt er ook weer een familie met alfamannetje langs. De vrijgezellen lijken onder de indruk van hem(ook al zijn er een paar net zo groot) en houden zich koest. Toch wil het alfamannetje zich bewijzen en jaagt een paar grote mannen weg. Ondertussen zijn er ook 4 neushoornvogels(waarschijnlijk dezelfde als vanmorgen)op het eetfestijn afgekomen. De vogels komen nu wel erg dichtbij, wat een mazzel!

Na dit alles vertrekken we met de auto terug naar de honingberen, hier gaan we ook een kijkje nemen. We zien veel van de jongere beren, dit vooral omdat deze een wat kleinere omgeving hebben om in rond te lopen. De volwassen hebben een groot stuk bos en deze worden daarom ook bijna niet gezien, toch spotten we er 1 met een verrekijker. Hij hangt wat rond in een boom, supertof!

Dit jaar zijn ze van plan om wederom 2 beren vrij te laten, hopen dat dit weer een succes wordt! Na wederom een uurtje of 2 te hebben rondgekeken en met de verzorgers te hebben gepraat gaan we terug naar onze hostel. Hier pakken we de spullen bijeen en bestellen een grab richting Sandakan, we arriveren om 15.30u bij het hotel waar we al eerder hebben geslapen.

We vragen wat het kost om hier te overnachten en het kost 130RM per nacht(zo’n 26euro) voor een standaardkamer. We geven aan dat we op internet betere prijzen hebben gezien, maar ze kunnen niets veranderen aan de prijs. Oke! Dan bestellen we via internet! We krijgen voor 100RM(20euro) per nacht een 4 peroonskamer aangeboden op internet, dit doen we!

Eenmaal boven aangekomen zien we 2 queensize bedden staan. Heerlijk beide een eigen bed! We doen even lekker relaxen en gaan in de avond langs het water uit eten. We pakken nog een mcflurry als toetje en gaan dan lekker terug naar het hotel. Hier kijken we nog een filmpje voordat we gaan slapen. Morgen gaan we kijken wat we verder willen gaan doen, nu eerst slapen in ons eigen grote bed!

Ik wordt wederom vroeg wakker, 06.30u! Scar ligt nog lekker te slapen en ik ga dan maar werken aan het gopro-filmpje van Indonesië. Rond 08.00u wordt Scar ook wakker en beide gaan we op internet zoeken naar dingen die we willen gaan doen. We zien een riviercruise waar je 3dagen en 2 nachten in de jungle verblijft en 4x een tour op de Kinabatangan rivier gaat cruisen om daar dieren te spotten(mogelijk olifanten, orang-oetangs en krokodillen en nog veel meer verschillende apen). Een prima optie volgens ons.

Na het ontbijtbuffet lopen we naar de balie en vragen waar we heen kunnen om de tour te boeken. De jongeman geeft aan iemand te bellen en deze zal langskomen. Wat een luxe! Na 10 minuten wachten komt er een man binnengelopen(hij oogt Chinees) en groet ons.

Nadat hij heeft verteld hoe druk het wel niet is en hoe vol alles wel niets is geeft hij aan dat er nog wel een plek is in een 6-persoonskamer. Dit scheelt in de prijs en voor 2 nachtjes maakt het ons niet uit. Hij geeft aan dat de prijs 460RM pp is, niet eens 100euro! Echter hebben we een pamflet zien hangen waarop stond dat de cruise 425RM is, dit geven we aan en hij biedt de cruise voor 420RM aan.

We kijken elkaar aan en we vragen of hij het voor 400RM pp kan doen.. Nee! 420RM is het laagste. Ik geef aan erover na te denken en scherm met een andere optie(via een ander boekingskantoor). Ik geef aan dat ik zo gebeld wordt door hun met de prijsopgave(wat natuurlijk gelogen is) en dat ik wil wachten met de beslissing. De man lijkt zijn geduld te verliezen en geeft aan nu of nooit. We kunnen niet terugkomen bij hem als we nu niet besluiten te boeken. Ik geef aan dat zijn manier van handelen erg raar is en dat ik het niet fijn vind!

Hierop biedt de man ons beide de cruise aan voor 380RM pp, hierbij schudden we de man zijn hand! Heerlijk zo’n potje onderhandelen! Tevreden vullen we al het papierwerk in en zeggen we gedag!

We gaan vandaag rusten, rusten en nog eens rusten. Moe van alle avonturen spenderen we de hele ochtend in het hotel. Rond een uurtje of 14.00u besluiten we toch nog even een rondje te lopen in de stad. Helaas is er niet veel te beleven dus ook dit is van korte duur. We gaan dan maar lekker wat eten en wat boodschappen doen voor in de jungle. Hierna weer lekker naar het hotel waar we lekker relaxed een filmpje kijken.

Rond 19.00u verlaten we nog even het hotel voor een snelle hap tussendoor, een heerlijke shizzling rijstmaaltijd, een van de beste maaltijden tot nu toe in Maleisië! Na het eten gaan we weer terug, zetten een filmpje op en vallen hierna lekker in slaap.

In de morgen genieten van we nogmaals van ons ontbijtbuffet en gaan dan terug naar de kamer. Hier pakken we al onze spullen in en wachten we tot we worden opgepikt(11.45u).. Ons avontuur in de jungle langs de rivier kan de eindelijk beginnen..