Queenstown, Wanaka en de glaciers

Queenstown, Wanaka en de Glaciers

De 1ste ochtend wakker worden in Queenstown, we besluiten direct om een loop te gaan doen. 1 die ons is aangeraden door de vrouw in het infocentrum, de Mt Chrichton loop track. Hij duurt volgens de vrouw tussen de 2 en 4uur, wat dus een eitje is voor ons! Het is een hele makkelijke loop geeft de vrouw aan, ik loop hem dan ook op mijn slippers omdat mijn hielen moeten herstellen. De blaarvorming is erger geworden en uitgegroeid tot open wondjes, erg vervelend en pijnlijk om me te lopen.

De loop is in het begin erg stijl maar ook niet heel bijzonder, we vragen ons af of de vrouw ons wel naar de goede loop heeft gestuurd. Echter op de weg terug veranderd het en krijg je een aantal mooie uitkijkpunten op Lake Wakatipu en de bergen. De loop duurt voor ons maar 1,5uur en hierna gaan we terug richting de camping. Hier parkeren we aan het meer en wassen onszelf hierin.

Het is tijd om het centrum te verkennen. We halen een nieuwe smiley-piercing voor Scar, wat blarenpleisters voor mij(want morgen gaan we ons aan het 2e gedeelte van de routeburn track wagen(1 van de 9 grote lopen in NZ). Het 1ste deel hebben we een aantal dagen geleden via de westkant van de loop bij milford sounds gedaan. In het centrum chillen we nog wat op de grasveldjes en halen we een heerlijke Cookie/chocolade shake bij Cookie time! Het is een relaxed dagje.. In de namiddag eten we lekker wat toastjes en genieten we van het zonnetje en het geweldige uitzicht van Lake Wakatipu.

Eenmaal op de camping aangekomen eten we nog een kleine maaltijd en gaan rond 21.00u lekker slapen, we hebben onze rust nodig! Morgen wordt weer een zware dag!

We worden rond 07.30 wakker, ontbijten, drinken wat koffie en zetten de weg in richting de routeburn track. Het is nog een dik uur rijden en we arriveren dan ook pas om 09.00u bij het begin van de track. Onderweg zien we nog een aantal jetboats voorbij komen vliegen op de rivier(waarschijnlijk een wedstrijd, want de locals staan allemaal aandachtig te kijken).

Ik probeer mijn voeten in te pakken met de nieuwe pleisters en de stevige verbanden, slik wat paracetamol en doe mijn loopschoenen aan.. Het aandoen doet al pijn en ik neem geen risico en neem de slippers voor de zekerheid mee. Om 09.15u beginnen we de loop..
Na een kleine 100meter ben ik er al klaar mee, de blaren doen immens veel pijn en de schoenen moeten uit! Het bloed is inmiddels door de sokken heen komen zetten en ik trek mijn slippers uit.

De loop duurt 4/6 uur en ik maak de beslissing hem op slippers te lopen(ondanks dat Scar dit mij dus ernstig afraadt). Na een uur lopen stel ik Scar de vraag wat zij nu van al dit lopen vind. Gelukkig geeft ze het antwoordt wat ik al heel de tijd wil horen, geen zak aan! We zijn loopmoe.. We komen na een uurtje aan bij de 1ste hut(stop), niets bijzonders tot nu toe! Gaan we terug of verder? Nog 1 hut dan?

We gaan verder want we willen geen opgevers zijn! Het 2e gedeelte is direct ernstig steil, iets wat de sfeer er niet beter om maakt. Ook zou het vandaag zonnig zijn en zou je dus geweldige uitzichten hebben, maar tot nu toe is het alleen maar bewolkt! Na 2 uur(en bijna bij de 2e hut aangekomen) lijkt het weer wat op te klaren, er beginnen zich gaten te vormen in de wolken..

Na nog eens 15min komen we aan, achter de hut bevind zich de routeburn waterval en we nemen een kijkje, hij is schitterend! Hij is groot en fucking breed! Dit is toch wel een mooie afsluiter van de dag.. De bewolking is plots overal verdwenen en nu is het dus echt genieten..
We zien een groepje fransen die we ook al in het begin zagen en deze geven aan naar het volgende punt te gaan( the Harris Saddle 1277mtr), Scar en ik kijken elkaar aan..

In ons achterhoofd hebben we het gesprek met een andere franse jongen die zei dat na de 2e hut je nog een half uurtje moet lopen en je dan een schitterend uitzicht hebt.. We doen het!
Het is nog eens 3.6km, 340hoogtemeters en de geschatte tijd is 1u30min.

Na 15minuten kijken we elkaar aan en denken beide hetzelfde.. Wat spectaculair, wat bijzonder! We zitten boven de boomgrens en hebben een open vlakte voor ons met grote watervallen en bergen(in de zon inmiddels, want er is geen wolkje meer aan de lucht). Het is zo fucking mooi! Daarom moet je dus nooit stoppen met wandelen, want je wordt altijd wel positief verrast door iets. We lopen de 3,6km fluitend uit en kijken onze ogen uit, dit is weer iets totaal anders dan we hiervoor allemaal hebben gezien!

We komen dus aan bij de 3e hut, the Harris Saddle hut en de mensen die de great walk doen komen hier meestal pas de 2e dag aan! Wij hebben het al binnen een aantal uurtjes gedaan.. Inmiddels is het ook rond 13.00u en we gaan even lekker zitten om te lunchen, totdat..

We zien dat er nog een lookout is, een uurtje return. De Conical Hill op een hoogte van 1515 meter, we moeten dus nog een 260mtr klimmen en dat binnen 990mtr. Een stijgingspercentage van 26,26%!! Moeten we dit wel doen op de slippers? Na zo’n lange loop? Nadat alle mensen die ervan terugkomen zeggen dat het hels is en glad is?

Jaaaaa, dan moet dat zeker! We gaan een challenge niet uit de weg en zeker niet hier. We zijn er nu bijna en vanuit daar heb je een 360graden uitzicht over alle bergen(groene bergen, bergen met sneeuw/ijs, en kale bruine bergen)! We beginnen de klim en voor de klim had ik al de nodige opmerkingen van de medelopers gekregen over de slippers(vooral positieve), maar nu dat ik de lookout beklim houdt het niet op. Iedereen heeft er wat over te zeggen: Where did you leave your brains, thinking that you could climb this hill with your flipflops??!! Ik negeer het maar!! Ook de positieve commentaren ben ik nu zat! Laat me gewoon lekker lopen en let op jezelf!

Het gaat mij verassend makkelijk af en Scar volgt als altijd prima(wat een kanjer)! Na een dikke 25 minuten zijn we boven en kunnen we genieten van het uitzicht en van onze prestatie! Missie volbracht! En dat na zo’n klote start van de dag, wie had dat ooit gedacht..

Naar beneden is zelfs lastiger en met de slippers toch wel glibberig, maar zonder te vallen halen we het. We gaan nu eens eindelijk lunchen en rond 14.30u gaan we terug naar beneden. De weg terug vind ik altijd een moeilijkere, dit omdat je niets meer hebt om naar uit te kijken maar ook omdat je alle klappen constant moet opvangen! Ook het uitglijden(door vermoeidheid) gebeurt vaker.

Het duurt en het duurt en op een gegeven moment komen we een koppeltje tegen(midden 50) wat de gehele routeburn track in 1 dag aan het lopen is! Respect! Deze meneer herinnerd ons eraan dat wij eigenlijk hetzelfde hebben gedaan, omdat we heen en weer lopen en dat bij de andere kant ook hebben gedaan! Dus wij hebben de routeburntrack 2x afgelegd in een tijdsbestek van 4 dagen! Tjaa, als je het zo bekijkt!

We hebben leuke gesprekken en uiteindelijk bereiken we alle 4 erg vermoeid om 18.15u de eindstreep, het was een lange dag! 9uur keihard gebikkeld, maar wat was het het waard!

We gaan naar de camping, waar ik in de ijskoude(letterlijk) rivier duik. Ik was me grondig en voel me heerlijk frisjes hierna.. Wat een dag! We maken een maaltijd op de camping en spelen nog een potje kaarten, helaas hebben we geen drankjes om te proosten! We duiken in bed met een voldaan gevoel..

De volgende ochtend zijn we beide wat stijfjes, we besluiten een stukje te rijden richting Glenorchy. Hier plegen we beide wat telefoontjes en ontbijten er aan het meer. Het is tijd om te gaan rijden, we gaan richting de volgende stop, Wanaka. We rijden een uurtje of 2 en stoppen bij meerdere lookouts, echter deze zijn niet heel bijzonder.. Om 13.00u komen we aan op de camping en kunnen we na 6dagen eindelijk weer eens douchen, wat lekker! We doen direct de was(dit is erg veel en ruikt erg lekker:P) en hangen het op in het zonnetje.

Hierna gaan we richting het centrum, doen een kleine boodschap en drinken een biertje in het zonnetje met een uitzicht op Lake Wanaka, schitterend! Eindelijk ook eens wat ontspanning! We blijven hier een uurtje hangen, gaan terug naar de camping, ruimen de was op en ploffen in de stoel naast de auto.

We besluiten ons vanavond eens lekker te verwennen en gaan uit eten! Het is vandaag ook precies 11 maanden geleden dat we vertrokken zijn.. We nemen garnalen taco’s als voorgerecht en bestellen beide een pizza. Scar neemt een pizza met verschillende soorten salami en pepers, terwijl ik een pizza met die zoute italiaanse ham neem(proscuito of zoiets:P). Ook nemen we nog een patatje erbij, want daar verlangen we ook beide naar. Met 2 halve liters IPA bier spoel ik de pizza weg. De serveerster vroeg nadat we hadden besteld of we erg hongerig waren(want volgens haar hadden we wel erg veel besteld) en dit beantwoorden met een dikke jaa!

Een uurtje later komt de serveerster terug en geeft aan erg onder de indruk te zijn van onze eetkunsten, nou bedankt! Het was heerlijk. We gaan hierna terug naar de camping en kijken nog een aflevering van temptation island, heerlijk even je verstand op 0. Hierna is het tijd om te gaan slapen!

We nemen een dagje rust, even niets doen! Morgen willen we naar Roy’s peak klimmen en dat willen we dan doen voordat de zon opkomt, dus opstaan om 04.15u. We verlaten om 10.00u de camping en gaan hierna naar de bibliotheek om te proberen alle foto’s weer veilig te stellen. Echter de bieb zit vol met backpackers en dus houden we het snel voor gezien.

We lopen wat door het centrum, gaan wat winkeltjes naar binnen en gaan hierna lekker een kopje ijskoffie(met echt ijs) drinken en Scar neemt hierbij nog een brownie. Verder doen we in de middag lekker potjes kaarten en ook nog even een klein slaapje. In de avond zoeken we een camping op, eten nog snel wat voordat we om 21.00u gaan slapen..

Het is 04.15u en de wekker gaat, nu al versleten kijken we elkaar aan. We springen uit bed maken de auto rij-klaar en gaan er vandoor. Rond 4.40 arriveren en om 04.45u beginnen we aan de loop. Een return loop(heen en weer dus) duurt volgens het bord 6uur! Normaal gesproken klopt hier niet veel van en ook nu hopen we toch echt dat het wat sneller gaat.

We proppen snel een banaantje nog even naar binnen en we beginnen aan de loop. In het begin is hij al direct erg steil, we hebben ons ook niet goed verrdiept in de loop en we hadden hem wat makkelijker ingeschat. Maar met 7,9km lange kilometers en 1100 hoogtemeters is er weer een stijgingspercentage van bijna 14% is het weer een hele klus om boven te komen.

Ook de verschillende lichtjes die al verder zijn dan ons werken niet stimulerend. De loop wordt door een groot aantal mensen gedaan en tijdens de loop halen we er veel in! Scarlett heeft het erg zwaar en is zich continu aan het bedenken waar ze zal gaan stoppen. Ik probeer haar te stimuleren, zoveel positief als negatief(misschien wordt ze dan boos en lukt het danwel)! Ikzelf klaag niet, al vind ik de loop ook tyfuszwaar! Ik doe hem ook wederom weer op slippers omdat de blaren nog niet hersteld zijn.

De meters kruipen voorbij en het begint al lichter te worden! Na een sterke laatste kilometers komen we om 06.50u aan, dus 2u5min hebben we erover gedaan.. Heerlijk geknald al zeg ik het zelf! Bovenop is het stervenskoud, met alleen slippers een kort broekje en een dun truitje aan kijkt iedereen me raar aan!

Iedereen heeft 10 lagen kleding aan en sommige hebben zelfs een deken mee! Ook word er weer vreemd naar mijn slippers gekeken, dit keer zijn er alleen maar positieve berichten.. Er wordt wederom veel aandacht aan mijn slippers besteed.

Om 07.15u beginnen de verkleuringen, gelukkig zijn er veel wolken! Dit maakt het allemaal nog mooier! En ook gelukkig blokkeren ze de zon niet. Het is schitterend, het is een ware show die we te zien krijgen. Er is zelfs iemand de muziek van de Lord of the rings op de achtergrond afspeelt, heel tof! We genieten en genieten en om 07.45u laat de zon zich zien, wat een plaatje! Iedereen is inmiddels bevroren en na 100en foto’s besluiten Scar en ik naar het da te gaan. Weer het hele pokke eind naar beneden, zonder enig gevoel in de handen en voeten. Het eerste stukje doen we dan ook joggend!

We komen veel mensen tegen op de weg naar beneden die allemaal nu pas naar boven gaan, we wensen ze allemaal sterkte met een smerige glimlach. Sommige zitten al volledig stuk na 1 tot 2 km, nou succes da maar! 1,5uur later komen we aan bij de auto, we zijn klaar! In totaal hebben we er dus 3,5uur over gedaan ipv de aangegeven 6, weer een puike prestatie van Team Scarlett/Jos!

We rijden naar het meer en wassen ons hier lekker in, het koude water is in dit geval geen enkel probleem.. We ontbijten wat en besluiten na wat boodschappen gedaan te hebben dat het tijd is voor onze volgende bestemming, Haast.

De weg erheen duurt 2uurtjes, we stoppen bij verschillende watervallen, de ene nog mooier dan de ander. De blue pools vallen helaas tegen, jammer van de 30minuten lopen weer. Onze voetjes willen niet meer. Haast komt in zicht en we rijden er ook direct weer uit, 45$ voor een nachtje slapen.

20km verder bij een motel kunnen we de auto parkeren en slapen we voor 30$! Ook hier zijn alle faciliteiten aanwezig. Na een heerlijke douche en een biertje gooi ik alle foto’s weer op de PC en de externe harde schijf. We praten lekker wat af met een Duits koppeltje wat door NZ op de fiets reist, petje af voor hun hoor!
In de avond maken we een pasta en gaan hierna lekker lezen in bed, we vallen om 22.00u als een blok in slaap.

De volgende morgen staan we in een plas met water, het heeft de gehele nacht geregend en het is niet van plan om te stoppen. Om 10.00u verlaten we de camping en gaan richting Fox glacier, 1 van de 2 beroemde glaciers in NZ. Echter kan je geen wandeling richting de glacier doen omdat met de cycloon van een maand terug de weg ernstig beschadigd is geraakt. Wel is er nog een uitkijkpunt, vanuit hier bekijken we hem, mooi, maar niet spectaculair.

Het blijft regenen en we besluiten maar om door te rijden, richting de 2e beroemde glacier, genaamd Franz Josef. Hier pakken we een camping. Het weer is niet veranderd, de regen is echter alleen maar erger geworden! We besluiten om lekker te niksen in de auto, doen een middagdutje en spelen wat kaartspelletjes. In de avond eten we lekker wat toastjes ipv een maaltijd en gaan vroeg(rond 21.00u) slapen, hopen dat het weer opklaart morgen!

We worden wakker en het ziet al een stuk minder grijs, echter nog geen zon. We nemen een douche, ontbijten snel wat en om 08.30u vertrekken we richting de Franz Josef glacier. Je hebt hier een loop van 45 minuten naar een uitkijkpunt, waar je de gletsjer goed kan bekijken! Gelukkig zijn er nog niet zoveel mensen en de loop is een makkelijke.. De gletsjer is schitterend en net als wij vertrekken komt de zon ook nog door.
We willen nu ook wel heel graag een helikopter vlucht over de Gletsjer maken, echter laat het weer het niet toe! Er staat teveel wind en hierdoor kunnen de helikopters niet vliegen.

Zullen we een dag wachten dan? De man geeft aan dat het weer erg onvoorspelbaar is en dat het zomaar zou kunnen zijn dat het de hele week nog te slecht blijft om te vliegen.. Klotezooi!

We gaan rond de middag naar een tunnel toe, deze werd vroeger gebruikt om iets te delven(geen flauw idee wat). Tegenwoordig wonen er glowworms in de tunnel.. De tunnel staat door de ernstige regen van gister zo’n 5/10 centimeter onder water, dat wordt dus bloten voeten werk.. We lopen een x aantal meters en Scar vind het dan wel genoeg, ik loop iets verder en zie 1 worm.

Nadat ook ik besluit eruit te komen overtuig ik Scar ervan dat we gewoon verder moeten gaan!
We lopen door het ijskoude water heen en trotseren de pijn van de stenen. Uiteindelijk worden we beloond, er lijkt een kolonie van wormen aan het plafond te hangen en dit geeft een erg mooi beeld. De voeten worden er warm van! Uiteindelijk is de hele tunnel ook maar 350mtr lang en zijn we binnen no-time weer buiten. Het was het waard, zeker weten!

We komen weer terug aan in het dorpje en vragen nogmaals na over de helikoptervluchten, ze zijn vandaag nog steeds niet geweest en zullen waarschijnlijk ook niet meer gaan. Morgen verwachten ze nog slechter weer..

We gaan niet langer wachten en rijden door naar Okarito, een kustplekje met een camping langs het strand. Ze hebben hier ook een goede populatie met kiwi’s, misschien dat we ze nog kunnen vinden!
Eenmaal aangekomen op de camping merken we dat de wifi het ernstig goed doet en verder behoudens 1 loop is er niet veel te doen in het dorpje. We besluiten om een serie-dag the houden! We kunnen nog 4 afleveringen van ‘the good doctor’ kijken, we hebben eindelijk ook een site gevonden waarop we deze kunnen streamen. We genieten van het helemaal niets doen en lekker een serie kijken!

Tussendoor doe ik ook nog een handwasje die ik daarna uitwring met een ouderwetse pers, supermooi! Na 2 afleveringen gezien te hebben besluiten we te gaan koken, we maken een vegetarische rijstmaaltijd en koken direct voor 2 dagen. We besluiten hierna de andere 2 afleveringen nog t kijken voordat we de auto starten en op zoek gaan naar de kiwi.

Het is inmiddels 22.00u en de camping eigenaar deed een beetje vaag over waar de kiwi’s zich nu vooral schuil hielden, hij gaf wel aan dat we een tour konden doen om de kiwi te vinden. Erg jammer dat hij dan niets aan ons wil vertellen, dan maar op eigen kracht.

Tijdens de rit naar de camping heb ik al een plaats gespot waar ik denk dat de kiwi zomaar eens zou kunnen zitten, we rijden hier dan ook het eerste naartoe en wat toevallig.. We zien 2 auto’s staan van de kiwi-spotting tour.. Wij gaan dus hetzelfde gebied verkennen als de tour, dikke vinger!

We lopen een uurtje en we horen de kiwi’s naar elkaar roepen, echter zich laten zien doen ze niet. Het is ook erg grappig als we na 1,5 de tourgroep tegenkomen en de man vraag tof wij al iets hebben gezien. Uhh nee, jullie? Nee, ook niet! We gaan verder..

We verliezen de tourgroep uit het oog en besluiten nog eenmaal een pad te bewandelen waarop we al eerder zijn geweest en we krijgen in een flits van 2/3 seconden een kiwi te zien die van de ene bosjes naar de andere verdwijnt. We horen hem verder nog druk bezig in de bosjes, maar zien verder niets meer.

We lopen de weg terug naar onze auto, zo’n 45minuten en zien de tour-auto’s nog staan! Dit hadden we niet verwacht, zou er dan toch nog een kiwi zijn ergens. We starten de auto en rijden weg, na nog geen 100mtr zien we een groepje mensen langs de kant staan, druk gebarend zien we de tour-leider ons wegwuiven! Hij is bang dat de enige kiwi die hij heeft gevonden(met tracker, want jaa zo doet hij dat!) hun zal verlaten.

Ik rijdt verder maar vind dit grote onzin, wij hebben ook het recht het beestje te zien. Ik keer mijn auto om en ik rij richting de groep, ik zet mijn lichten uit en stap uit de auto.

Wederom komt de man drukgebarend naar me toe en geeft met duidelijke woorden aan(hij schreeuwt fuck off!) dat we er niet bij mogen zijn. Ik schreeuw terug dat hij zijn muil moet houden en dat het niet zijn kiwi is en dat wij net zoveel recht hebben om het beestje te zien. De man houdt het voor gezien en loopt terug richting de groep.

Scarlett heeft geen zin in gezeik en wilt niet gaan kijken. Ik twijfel, alleen is het maar om die irritante vent te zieken.. Ik neem het verstandige besluit(vind Scarlett dan) om niet te gaan. We rijden weg en zien verder geen kiwi meer. We slapen uiteindelijk rond 01.30u..

We verlaten de camping om 10.30u we gaan naar Hokitika Gorge. Het weer is om te huilen, het regent de hele dag door al. We komen rond de middag aan aldaar en lopen een kleine 30minuten naar de Gorge. Het is supermooi, het water is turquoise en het steekt ernstig mooi af tegen het groene bos en de grijze stenen hierom heen. We genieten maar eventjes van het uitzicht omdat we van top tot teen nat zijn!

We lunchen hierna wat bij de auto en gaan terug naar het stadje van hokitika. Hier doen we wat boodschappen en vertrekken hierna binnenslands richting Arthur’s pass, de gebergten daar scheiden de West en Oostkust van elkaar. Je bent daar ook nog maar 150km van Christchurch vandaan..

We belanden om 16.00u naast een snelweg op een stuk gravel waar je dus gratis mag kamperen. Depressief van het aanhoudende slechte weer stoppen we met rijden(we moeten nog 25km en doen dit lekker morgen) en gaan we lekker kaarten, lezen, eten en slapen! Tot morgen weer!