Laatste Stukje Zuidereiland

Arthur’s Pass en de Noordwestkust

Ik slaap 13uur, Scarlett 11uur! Wat bizar, we hadden het nodig blijkbaar! Het is 08.30u en beginnen ook nu pas aan de koffie.. Het weer is nog steeds om te janken en om een leuke loop te doen in Arthur’s pass hebben we ook goed weer nodig. Vooralsnog lijkt het nergens op..

We rijden richting Arthurs pass en gaan nog even snel 2 look-outs bekijken. Op de eerste look out zien we nog aardig wat, de bewolking is nog iets hoger.. Ook zie ik wat in de bosjes zitten en kan me geluk niet op! Het is een kea(zo’n vogel waarom ik eerder al ruzie had gemaakt). Hij zit heerlijk aan een stokje te knagen en vind het niet erg dat ik op 2 mtr van hem vandaan allemaal foto’s maak. Ook komen er nog even 2 chinezen langs, deze gooien een boterham naar hem en hij vind het heerlijk! Ik zeg er dit keer maar niets van, hoe moeilijk ik het ook vind..

Ook bij de 2e lookout zit een Kea, deze lijkt wat groter en blijkt later een volwassen mannetje te zijn, terwijl de andere een jong mannetje was. Deze kunnen we helemaal van dichtbij bewonderen en ook deze is gevoerd door dezelfde chinees, want de boterham die hij aan het eten is, is exact dezelfde als die van die de vorige kea kreeg!
Met enige frustratie, maar vooral blijdschap gaan we verder en komen we na een half uurtje aan in Arthur’s pass.

We lopen naar het infocentrum en deze heeft alleen maar slecht nieuws voor ons. De komende dagen blijft het weer zo en de lopen zullen niet mooi zijn! De loop die wij in ons hoofd hadden(wederom een zware naar een top van 1750mtr) gaat dus niet door. Met alle bewolking die er is krijg je geen mooie uitzichten. We balen! Wat nu? De man geeft aan dat er nog wel een toffe loop is, een stukje verder.. Waarschijnlijk is er aan die kant minder bewolking geeft de man aan.. Dan moeten we die maar doen op zijn aanraden..

Eerst nog even een klein loopje richting de Devils Punchbowl, een waterval. Het is een mooie, en door de regen zeker nog iets mooier.. We genieten even en begeven ons dan naar de 2e loop.

We komen aan en het weer lijkt inderdaad iets beter, het regent niet meer en bewolking lijkt minder te worden. We beginnen om 11.00u met de loop. Na een half uurtje begint de regen toch zijn entree te maken en worden we zeiknat! De loop valt erg tegen en de uitkijkpunten zijn niet heel boeiend! We komen aan bij de hut en hier schuilen we even tegen de regen! Nu nog dat pokken eind terug, op slippers en het is superglad, want overal bevinden zich nu modderpoelen!

Na 30minuten wachten begint de zon te schijnen, dit duurt in totaal 10 minuten en hierna begint de regen weer. Glijpartij na glijpartij, het is verschrikkelijk! We noemen hem ook de slechtste loop hier in NZ. Om 16.00u zijn we dan eindelijk beneden, beide met een kuthumeur! We rijden richting een gratis camping en hier spring ik in de ijskoude rivier, even opfrissen! De rest van de avond zitten we in de auto, want jaa het regent nog steeds! We gaan lekker vroeg slapen..

De volgende ochtend hopen we nog even dat het weer is bijgedraaid, maar het is alleen maar erger geworden! We verlaten hierom Arthur’s pass en rijden richting Punakaiki, hier gaan we de Pancake Rocks bekijken. Onderweg stoppen we wederom bij de 2 lookouts waar we eerder al de 2 Kea’s hadden gezien.Op de 1e lookout zien we er nu 3, ze zitten wat te chillen in de regen maar daar houdt het dan ook verder bij op..

Na deze troosteloze voorstelling gaan we verder, we bereiken de rotsen 2uurtjes later. Het is inmiddels 13.00u en het is even gestopt met regenen, we gaan snel langs de rotsen en nemen hier een kijkje. Het is erg mooi! Het zijn een aantal rotsen die de vorm aan nemen van een stapeltje pannenkoeken :D.

We rijden naar ons volgende punt, cape foulwind. Hier vinden we een zeehondenkolonie en wat mooie uitzichten langs de kust, maar niets om over naar huis te schrijven.

Na Cape foulwind rijden we nog een klein uurtje, we zijn nu dichtbij de plek die we morgen willen gaan bekijken. Morgen staat de Oparara loop op ons programma, een gebied met veel grotten en booggrotten(grotten met aan beide kant een opening). We slapen op een oud rugbycomplex die ze hebben omgebouwd tot camping, aan ruimte geen gebrek! We krijgen gezelschap van een pitbull of stafford die heerlijk bij ons op de picknicktafel komt liggen, wat een schatje.. We bakken lekker wat worstjes(voor het eerst in bijna een week dat we vlees eten) en gooien deze met wat uitjes en paprika op een broodje, wat lekker! We chillen wat, lezen wat en gaan hierna lekker om 22.00u slapen.

De volgende morgen worden we om 08.30u wakker en de zon schijnt, ik moet zeker weten dat ik wakker ben en gil Scarlett wakker :D. Zij bevestigd dat het inderdaad de zon is. We zijn direct in een vrolijke stemming en drinken een lekker bakje in de zon! We gaan rond 11.00u pas weg op de camping en vertrekken richting de loop.

We komen eerst nog bij een meer, lake Hanlon. Na 15min lopen zien we het meer, er staan nog 2 fransen maar die vertrekken zodra wij aankomen. Wat een stilte, heerlijk! De volgtjes fluiten de zon schijnt en het meer reflecteert de hele omgeving! Geweldig, we blijven een flinke tijd genieten van de stilte.. Ssst, niet praten Scar..

Na van de stilte te hebben genoten moeten we weer rijden. We komen na 2uurtjes aan en het is inmiddels 13.00u. We beginnen de loop en komen uit bij Moria arch cave, wat een plaatje, het is weer eens iets anders dan hoge bergen! De halve grot schittert in de zon met de rivier erdoorheen stromend. Verderop in de loop komen we bij nog een meer wat een reflectie van zijn omgeving geeft, echter niet zo mooi als eerder deze dag.

De loop is klaar maar in het gebied is er nog meer te zien, de Oparara arch, schitterend werkelijk waar! Een inmens grote grot met een onbeschrijfelijk mooie boog voor de ingang. Het lijkt wel of het zo gemaakt is! Het is puur genieten hier.. De grot is 219mtr lang, 79mtr breed en 43mtr hoog en erg indrukwekkend. We blijven er een tijdje hangen voordat we naar onze laatste stop van vandaag gaan.

Het zijn 2 grotten: Crazy paving cave en Box canyon cave. Naar de Box canyon gaan we eerst, Scar is altijd een beetje bang in het duister en houdt mij dus ook stevig beet. De grot is mooi voor zover we kunnen zien, hij is erg groot en hoog! Na een metertje of 10 is het einde al bereikt.

De 2e grot is wat mooier, de grond is zo opgedroogd dat het lijkt alsof er stenen zijn neergelegd in de grot, vreemd om te zien. We lopen en al gauw moeten we bukkend verder. De grot is niet groot en op het einde spotten we een krekel. Scar vind het allemaal maar niets en wil gauw terug, niet voordat ik haar op een spin wijs, 3 zelfs! De grootste is wel 15cm lang! Echter zijn deze niet zo gevaarlijk als in Australië.. Scar vind het genoeg en verdwijnt naar de uitgang, ik volg netjes.

Het is inmiddels 16.00 en we gaan weer weg van deze mooie plek. We hebben besloten om vanaf morgen richting het Abel Tasman NP te gaan, 1 van onze laatste stops op het Zuidereiland. Een flink stukje rijden wordt dat. De weg die we vanochtend hebben afgelegd moeten we nu weer terug, want er lijdt geen weg vanuit Oparara naar Abel Tasman. We besluiten weer terug te keren naar de camping van gister, een heerlijk plekje!

We doen een wasje en maken weer wat lekkers te eten, hierna even relaxen met het hondje(die wederom van de partij is) en dan slapen maar!

Na weer een heerlijke nacht slapen we dit keer tot 07.30u, we doen lekker rustig aan. Vandaag moeten we alleen maar rijden en zo nu en dan hebben we een plekje om even een kijkje te nemen. We rijden van het Noord-westen van het Zuidereiland naar het echte Noorden en ook direct de laatste stop op dit eiland.

We rijden naar Takaka waar je in het Noorden van het Abel tasman NP(heel bekend om zijn lopen!) bent. Het enige benoem waardige punt waar we stoppen is Lake Rotoroa, hier zien we enorm veel zwarte zwanen maar verder ook niet. Het is wederom een treurige, regenachtige dag. Gelukkig brengen we hem dan ook door in de auto! We arriveren om 18.30u op een gratis camping net buiten Takaka en omdat het regent eten we lekker makkelijk, een salade met broodjes. Hierna even lezen nog en slapen dan maar.

Om 07.00u wordt ik wakker en zie dat het nog bewolkt is, echter geen regen meer. We ontbijten snel iets en gaan richting het infocentrum. Voordat we dit doen bekijken we nog de Natuurlijke springs naast de gratis camping. Het water behoord tot de top 20 van het meeste pure water ter wereld. Onderwater is er een zicht van 63mtr!! Het is een erg mooi loopje! Bij het informatiecentrum praten we met de dame achter de balie en deze verteld ons dat we laatste stuk van de Abel Tasman Track(deze duurt tussen de 3 en 5 dagen) vanuit hier kunnen lopen. We laten ons deze kans dan ook niet afnemen en doen dit, de loop is ongeveer 20km(heen en terug) en laat je langs de kust en door de bossen lopen.

Om 10.30 beginnen we de loop en na een uurtje laat de zon zich zien, de lucht is blauw en er is geen bewolking meer! Eindelijk een heerlijke dag met zon en lopen! De stranden die we passeren zijn schitterend, turquoise blauw water met groene bossen! Het enige wat ontbreekt is wit zand, maar he dat denken we er dan maar bij.. We genieten nog eens extra omdat de loop niet heel zwaar is, qua hoogtemeters stelt het niets voor bij de lopen die we al hebben gehad.

Net voordat we de eerste hut bereiken horen we gerommel in de bosjes, ik zeg tegen scar het zal wel een weka(lijkt op een kip, maar zijn heel bijzonder) zijn. Echter is het gerommel heel hard.. Ik kijk goed en zie dat het een wild varken is! Het is een mannetje met enorme slachttanden! We proberen dichterbij te komen, maar hij schrikt van ons, net als wij van hem en draait zich om en rent al gillend weg! We lopen verder en hierna bekijken we nog een zeehondenkolonie(dit verveeld nooit) en eten onze lunch op het strand op.

De terugweg is toch iets zwaarder dan we dachten, bij beide van ons willen de beentjes niet echt.. Maar uiteindelijk redden we het ook weer terug. We komen om 16.00u aan en hebben dus toch weer 5,5u gelopen. We doen nog een loopje richting de Waunui waterval(heen en terug een uurtje) en duiken in de rivier om ons op te frissen! Als laatste vandaag gaan we nog langs de “the Grove” een scenic loopje van een klein half uurtje waar je langs enorme met mos bedekte limestones(rotsen) loopt, echt een geweldige afsluiter van een heerlijk en mooie zonnige dag!

Al met al toch weer 7uur gelopen! We gaan wederom naar de gratis camping en bereiden ons een heerlijke maaltje voor!

De volgende ochtend is het tijd om naar het meest Noordelijke punt van het Zuidereiland te gaan, richting Cape Farewell. We willen hier gewoon even een stuk langs het strand lopen en later in de middag wanneer het eb is naar een ander strand gaan omdat er dan enorme rotsen(met gaten erin) goed zichtbaar zijn vanaf het strand.

We beginnen om 11.00u aan de loop richting het strand, we pakken de binnenlandse route en hierbij loop je door Farmland met koeien en schapen langs je heen, erg grappig aangezien de diertjes niet echt bang zijn voor je. Na een half uurtje komen we aan op het strand, en lopen hier langs het water. Op de weg terug zien we een bordje staan met “the pillar”, zullen we dan toch maar Scar?

We besluiten erheen te lopen, het duurt een uurtje. Tijdens de loop kijk ik op maps.me(onze navigator) en zien dat je ook lopend het strand kan bereiken(waar we vanmiddag heen willen gaan). Eenmaal aangekomen bij “the pillar’’ blijkt het een verschrikkelijk lelijke lighthouse(vuurtoren) te zijn. Op dit punt kunnen we nog terugkeren, maar met tegenzin besluiten we nu dat we door lopen. Het landschap is geweldig, we lopen continu over groene heuvels, met schaapjes overal en aan de andere kant is de zee met reusachtige kliffen! Het is een hele zware(heuvel op, heuvel af), maar hele mooie loop.

We hebben beide spijt, maar na 3,5 uur lopen bereiken we het strand. Het is mooi! Maar we zien alleen op een afstandje wat grote blokken en denken niet dat dit is waarvoor we hier naartoe zijn gekomen.. We kijken op maps en moeten dit strand verlaten, om een heuvel heenlopen en op een ander strand(zo lijkt het) onze entree maken.

Na een extra 40 minuten komen we op hetzelfde strand uit alleen dan een kilometer verder.. Wat een dramaaaa! Echter zijn de blokken enorm aan deze kant(die je dus ook gewoon over het strand had kunnen bereiken). Er zijn zelfs nog wat grotten waar we een kijkje nemen.

Met frisse tegenzin verlaten we het strand en beginnen de loop terug. We nemen de autoweg dit keer omdat het via daar maar 1,5uur lopen is! We zijn kapot, de benen doen pijn en zijn er klaar mee. Gister hebben we al 25km gelopen en ook vandaag eindigen we rond de 23km..

We besluiten om nog een nachtje gratis in Takaka te slapen en morgen richting het onderste gedeelte van het Abel Tasman NP te gaan, waar we jaaaa.. Wederom een loop gaan doen! Maar eerst een dagje rust.. Wij gaan slapen na een heerlijk broodje worst en lekker even gelezen te hebben..

Voor het eerst in weken kunnen we lekker in het zonnetje ontbijten, hopelijk is dit het begin van een periode met zon en lekker weer! Nadat we rustig aan zijn begonnen, doen we nog wat boodschappen, tanken we en vullen we de auto met schoon water. Hierna wordt de weg ingezet richting Kaiteriteri, een klein plaatsje net onder het begin van de Abel Tasman track(ook 1 van de 9 grote lopen).

Hier komen we in het begin van de middag aan en doen direct een wasje. De zon schijnt en het weer is heerlijk. We besluiten even lekker niets te doen en heerlijk aan het strand te liggen, wat is dit toch heerlijk.
We gunnen de beentjes even wat rust en eten in de avond lekker ovenfrietjes met een salade, wat een traktatie! We genieten echt van de rust en kruipen in de avond lekker vroeg in bed!

De volgende ochtend is het zover, de andere kant van de Abel Tasman track(die overigens 60+km is, we beginnen de loop om 09.45u en na een half uurtje wandelen ontmoeten we een jongen uit India. Hij loopt ons tempo en loopt dus gezellig met ons mee. De volgende 2uur praten we met hem en het is erg interessant om wederom iemand te ontmoeten met een leuk levensverhaal!

De uitzichten vallen tot nu toe erg tegen en de stranden zijn niet heel bijzonder. Bij elk uitzicht zijn er ook tientallen mensen en er liggen bij elk strand ook tientallen boten aangemeerd, dag natuur zeg ik dan!
Na 2 uurtjes houdt de jongen het voor gezien en gaat retour richting uitgang. We moeten nog 1,5u lopen voordat we het punt hebben bereikt dat we ins ons gedachte hadden. Eenmaal aangekomen is het verhaal hetzelfde, veel mensen, veel boten en tegenvallende uitzichten. We hebben dus 13,5km, 4uur voor niets gelopen. De andere kant van het park was 100x beter en mooier.

Op de weg terug(we lopen nu wat sneller en stoppen minder) veranderd alles ineens. Het is eb geworden, de stranden zijn nu uitgestrekt en de boten verdwenen! Wat kan dit een verschil maken zeg! Plots wordt ik positief en vind het toch allemaal wel erg mooi(nog steeds niet zo mooi als aan de andere kant maar goed).. De weg terug is dus meer genieten! Ook omdat ik het wederom 1,5uur volhoudt op mijn schoenen. Mijn blaren voel ik niet meer en dit is een goed teken!

Bij aankomst zijn we beide versleten, we hebben weer 6,5uur in totaal gelopen! De beentjes zijn moe, maar toch besluiten we nog even naar “the split aplle rock’’ te gaan. Een heel mooi strand met een gespleten steen, die volgens ons meer op een ei dan appel lijkt. We blijven hier even hangen en besluiten dan toch maar terug te gaan. Op naar de camping van gister. Even lekker douchen, flink wat eten, vegetarische rijstmaaltijd en dan als beloning onze serie “the good doctor” kijken.

Het was weer een zware dag, maar het was het weer waard! We gaan lekker slapen!

Vandaag gaan we naar Nelson, in de ochtend besluiten we de ferry naar het Noordereiland te boeken, we zullen op 3 april(het is nu 1 april) hier naartoe vertrekken. Onderweg naar Nelson stoppen we bij rabbit island(waarom zo genoemd? Geen flauw idee!) en hier relaxen we even wat in de zon. Het stadje zelf is gesloten i.v.m. de 1e paasdag, dus besluiten we lekker naar het strand te gaan. We liggen hier een aantal uurtjes en zoeken dan een camping op in de buurt van Nelson.

We eten lekker gebakken aardappeltjes met wat groenten. Het is al vroeg donker zeg, zeg ik tegen Scarlett. Zonder het te weten is afgelopen nacht de klok een uur achteruit gezet en dus wordt het rond 18.30u alweer donker, het scheelt nog maar 10uurtjes met NL. We kunnen weer lekker vroeg gaan slapen dus :P

De volgende ochtend willen we toch nog even langs het stadje, maar bijna alles is wederom gesloten. We besluiten nog wat boodschappen te doen en rijden verder richting Picton, waar we morgen richting het Noordereiland vertrekken. Het ritje duurt ongeveer 2uurtjes en om 12.30u komen we in Picton aan, we zoeken een camping op lunchen hier wat en gaan richting het stadje.

Hier zijn de cafés wel open en we besluiten heerlijk in het zonnetje te gaan zitten. We doen wat drankjes en gaan rond 16.00u terug naar de camping.
We lezen wat, spelen kaartspelletjes en gaan hierna koken. Voor het eerst sinds 6 maanden gaan we kip maken. Kipsaté dan wel te verstaan. Het is oké, maar echt lekker kan ik het niet meer vinden. Scarlett geniet er meer van dan ik.

Lekker vroeg slapen, want morgen weer vroeg op.
Om 07.15u vertrekken we richting de boot, we moeten ons hier om 08.00u uiterlijk melden en we zijn dus weer eens goed op tijd :P. De bootreis is erg mooi, zeker het 1ste gedeelte waar je door de Malborough Sounds vaart!

Schitterende uitzichten weer en de laatste blik op het Zuidereiland, we hebben van je genoten! Op naar ons volgende avontuur..!!