Denmark, Albany, Esperance

Denmark, Albany, Bremer Bay en Esperance

Op tijd worden we weer wakker en we besluiten richting Denmark te rijden. Omdat we de auto binnenkort willen verkopen willen we een kleine beurt laten doen(olie/filters verversen en de auto nakijken). We stoppen bij een garage en doen navraag. We geven aan erover na te gaan denken. Hoe we weg rijden heeft de auto weer eens geen zin om te schakelen(dit doet hij 2x per dag gemiddeld) en dit moet dus een teken zijn dat we het wel moeten doen! We besluiten een afspraak te plannen en we kunnen morgen (Donderdag) om 15.00u terecht. Het kan zijn dat het een vuiltje is waardoor die af en toe niet schakelt, maar in het ergste geval is er echt iets aan de hand met de schakelbak! Laten we duimen dan maar!

We gaan direct op zoek naar een caravanpark in de buurt en vinden er 1 langs de rivier. We gaan vandaag lekker relaxen aangezien het erg bewolkt is. We doen een wasje laden alles op en lunchen uitgebreid op de camping. In de middag klaart het op en gaan we toch nog even langs wat plekjes om een kijkje te nemen.

Greens pool, waar het water groen lijkt, is een bizarre plek! Heerlijk om op de grote rotsen even te genieten van het zonnetje en het uitzicht. Hierna zelfs nog mooiere en grote rotsen bij Elephant rocks(de naam zou het eigenlijk al moeten verraden!) Dit is toch wel ernstig mooi, mooiere kustlijnen krijg je denk ik bijna niet!

Als laatste op de terugweg gaan we nog even langs Oceans beach, een strandje vlak bij Denmark denken we. Als we daar aankomen en we lopen naar de lookout toe, schrikken we! Op positieve manier dan wel.. Het lijkt de Whitsundays wel, ook een eiland in Australië en deze behoort tot 1 van de 10 mooiste stranden ter wereld. Met woorden niet te beschrijven, maar zoo mooi!

Opgeteld is vandaag toch echt wel de dag met de meest spectaculaire uitzichten! ZO moeilijk te beschrijven, maar toch ZO bizar!
We gaan naar de camping en maken ons een vegetarisch rijstgerecht en nemen onze Nougat en Koffielikeur als toetje. Hierna lopen we nog wat langs de rivier en vol spanning voor de dag van morgen gaan we slapen(Althans ik dan).

Donderdag, een regenachtige dag, hopelijk geen voorteken wat komen gaat! We kunnen de auto pas om 15.00u afleveren en dus moeten we ons nog even zien te vermaken. We ontbijten in alle rust, lezen een boek en spelen kaartspelletjes! Ook presteren we het om nog even een middagdutje te doen. Om 14.45 rijden we naar de garage en laten de auto achter, we gaan wat boodschappen doen en we lopen wat door het stadje heen.

Om 16.30u krijgen we een belletje, we kunnen hem oppikken. Het soms niet-schakelen en de niet werkende cruisecontrol hebben met elkaar te maken. Na het uitlezen van de auto blijkt er een defecte chip(speedsensor) te zijn, deze moet vervangen worden. Echter hebben ze deze niet aan de westkust. De monteur doet een navraag voor ons bij Nissan om te kijken wat de prijs is en hij zal ons hierover morgen op de hoogte stellen. Wij besluiten verder te reizen, omdat het geen kwaad kan en de auto verder in prima conditie schijnt te zijn!

We slapen nog een nachtje op de camping in Denmark en besluiten morgen om verder te reizen. Opgelucht! Eindelijk! Ik hoef niet meer te vrezen dat er iets mis is met de schakelbak en het is gelukkig alleen maar een stomme chip, die de monteur op een dollartje of 100 schat.

De volgende ochtend rijden we verder richting Albany, met onderweg een tussenstop bij 2 stranden. De eerste is cozy corner, tijdens het rijden speel ik al met het idee in mijn hoofd om zaterdag 13/01 met de eerste Orka-tour mee te gaan. We zouden dit eigenlijk later in de week doen, maar omdat het weer zaterdag zo mooi is leg ik het voorstel bij Scarlett neer. Die twijfelt erg, ook omdat het de 1ste tour van het seizoen is en je dus niet weet of je wel iets gaat zien. Het is ook voor het eerst in de 4 seizoenen die ze al hebben gedaan dat ze het zo vroeg in Januari doen, dus het is allemaal erg spannend. Scarlett stemt uiteindelijk in en ik maak het belletje.

Zaterdag(morgen) om 07.45 aanwezig zijn in de haven! We zijn blij en nerveus, nemen een kijkje op cozy corner en het is een mooi strand. Op naar de volgende..

Shelley beach, is een afgelegen baai met enorme kliffen om zich heen en hoe winderig het buiten de baai was, hoe stil het is in de baai! Het water is kristal helder en het zand zo wit als het maar kan. Je kan hier ook kamperen, dus dit moeten we zeker nog gaan doen na onze orkatour.

We rijden door naar Albany en moeten hierna nog 200km afleggen om Bremer Bay te bereiken. De plek waar onze tour morgen begint. We gaan in Albany langs het infocentrum en hier begint de dag een vervelende draai te krijgen. We winnen alle informatie in bij het centrum en besluiten hier nog terug te komen, maar net na het gesprek krijg ik een berichtje van de Steve de monteur.

Nissan heeft de chips liggen, alleen dan aan de oostkust. De kosten voor de chip zijn 370$! Steve zegt dat dit complete onzin is en dat we beter op internet kunnen gaan kijken. Hij geeft de code mee voor de chip en we vinden hem inderdaad op internet, 50$, soms zelfs goedkoper! Echter moet hij dan uit China of de VS komen en dit kan dan tot 4 weken duren. Voor ons maakt het dus niets uit of we de dure chip halen of de goedkope, want qua onkosten is een langer verblijf alleen maar ongunstig. Ook om nog 4 weken in deze regio te verblijven zien we niet zitten. We bellen Steve en besluiten de dure chip maar te nemen. Hij geeft aan het met alle liefde te bestellen en vraagt er niet nog eens extra geld op, omdat hij het zelf een abnormale prijs vind! Hij besteld hem direct(vrijdagmiddag) en hij geeft aan dat de chip zeker binnen een week bij hem in de shop ligt. Aangezien we Albany moeten overslaan ivm met de tour komt het allemaal toch nog wel uit. We rijden na de tour gewoon terug richting Denmark en kunnen dan ook nog een nachtje op Shelley Beach slapen!

Na al dit geregel duiken we snel het centrum in van Albany om wat tabletten tegen zeeziekte te halen voor Scar, hierna zetten we de weg in richting Bremer Bay. Na 2uurtjes zien we op Wikicamps Tozers bushcamp(20km voor Bremer Bay), we besluiten hier te gaan kamperen omdat de prijs hier erg gunstig is tov Bremer Bay zelf.

We komen aan en een erg vriendelijk man groet ons en hij leidt ons langs de camping, wat een mooie, ruime camping! De keuken is gigantisch en van alle luxe voorzien! De 2 honden die hij rond heeft lopen zijn ook erg leuk!

Er staan met ons erbij 7 mensen op de camping, 5 ervan gaan naar de tour morgen. We hebben een erg leuke avond met Tobi& Ann en Robin en we besluiten dan ook met zijn allen morgen richting de tour te gaan. We zitten lekker bij het kampvuur en genieten van de omgeving.

De dag van de tour, ik ben om 4.45u wakker van de zenuwen! Even kijken of alles is opgeladen en we kunnen gaan. We ontbijten nog wat en eten allebei onze pilletjes op. We gaan met de colonne op pad en komen om 07.45u aan in de haven. De crew is erg enthousiast en zijn allemaal even hyper! Vrijdag(gisteren) hebben ze een proefrit gedaan en hebben toen 2 groepen met Orka’s gezien, dus we zijn allemaal erg optimistisch.

De zee is erg rustig, er is haast geen wind en het is bewolkt. Rond 10.00u komen we aan op de “hotspot” en gaan op zoek naar de Orka’s. We hebben in de reis ernaar toe al 2 zeeleeuwen gespot en zijn dus erg hoopvol. Er is echter weinig activiteit van de vogels en na 2uur zoeken hebben we nog steeds niets gevonden. Scar voelt zich in het begin van de trip erg rot, maar hersteld gelukkig nadat we op de “hotspot’’ zijn aangekomen.

Rond 13.00u vinden we een dode, aangevreten Giant Squid(reuzeninktvis van 2mtr), misschien dat de Orka’s hiervoor verantwoordelijk zijn. Een klein beetje hoop keert terug bij ons. Echter wil het gewoon niet lukken. We zien voor de rest van de tour helemaal niets en teleurgesteld(zeker ook de Crew) keren we terug. We krijgen wel te horen dat we nog een keer mee mogen, omdat we niets hebben gespot. We maken gebruik van de kans en gaan Zondag direct weer mee. De wind is dan wat harder, waardoor er meer vogelactiviteit is en waardoor de orka’s makkelijker te vinden zijn.

Eenmaal aangekomen op het land gaan we terug naar de camping. Hier maken we wat eten en in de avond zitten we gezellig met Tobi& Ann rondom het kampvuur. Het is een leuke avond, na een teleurstellende dag. Morgen dezelfde tijd jongens? Jup! We gaan slapen, want we zijn kapot!

Wederom wakker voor de wekker en nog steeds zenuwachtig maak ik Scar om 06.00u wakker. Poging 2. We zijn nog steeds enthousiast, alleen wat voorzichtiger! De Crew is ook iets voorzichtiger dan de dag ervoor en iedereen is gespannen! De wind is heftig, de boot schommelt heerlijk heen en weer en vooral de nieuwkomers hebben er last van. Het gaat Scar nu wel goed af!

Om 10.00u bereiken we wederom de ‘hotspot’ en een uurtje later spotten we de eerste Orka’s op een grote afstand. We blijven heen en weer varen tussen 2 groepen Orka’s! Eindelijk besluit 1 groep zich van dichtbij te laten zien. Ze komen op 5mtr van de boot! Echter zie je ze steeds maar een seconde of 10, dus erg moeilijk om op tijd ergens te zijn. De hele dag door zien we ze en wat zijn ze geweldig! Wat een mooie beesten! Scar heeft het in de middag wat moeilijker en gooit haar lunch er dan ook uit. Echter verstoord dit niets bij haar en we zijn erg blij dat we dit hebben mogen meemaken.

Op de weg terug ziet de spotter(Billy) een enorme zwerm vogels ergens, er moet wat aan de hand zijn. We nemen een kijkje en zien een groep van wel 50/75 dolfijnen allemaal aan het samenwerken om van een ‘baitball’ te eten. Ze geven een heerlijke show weg en er is 1 dolfijn die wel 5mtr in de lucht springt. Ik ben de gelukkige die het moment op een foto heeft weten vast te leggen. De hele crew vind de foto te bizar en geven allemaal hun kaartje en vragen of ik de foto naar hun toe wil sturen! Geweldig! Ze willen het gaan gebruiken en willen hierbij mij naam vermelden! Tijd voor een nieuw beroep :P

Na dit alles zijn we om 17.00u terug op land, Scar voelt zich direct weer beter en rijden rustig aan terug naar de camping. We maken een pasta en chillen met Tobi&Ann. We blijven lekker lang hangen en gaan hierna slapen. Wat een vermoeiende dag met alle geweldige indrukken! Orkas = Check!!

We worden beide om 7.30u wakker, dit gebeurd zelden maar waarschijnlijk hebben de 2 bootritjes onze energie gevreten! Het is lekker wakker worden met de beelden van gister nog in je hoofd. We gaan naar de kampkeuken en nemen hier afscheid van Tobi en Ann, hierna typen we al onze verslagen bij(liepen inmiddels al 4dagen achter) en gaan er hierna ook vandoor. Wat een heerlijke camping weer en wat een leuke mensen hebben we weer ontmoet.

We gaan richting de stirling ranges, een national park met de hoogste bergen van West-Australie. We besluiten Bluff Knoll te beklimmen, deze is 1095mtr boven de zeespiegel. We beginnen de loop op al een aanzienlijke hoogte (300mtr?). De loop is ernstig zwaar, we hebben het geluk dat het vandaag lekker bewolkt is.

Scarlett heeft er na 20minuten al de pest in en haar gezicht begint weer bepaalde vormen aan te nemen waardoor ik moet lachen. Het is moeilijk haar niet te pesten! Ik vind het zelf ook 1 van de zwaarste bergen die we tot nu toe hebben beklommen. Hij is erg steil! Halverwege hebben we een schitterend uitzicht, even gaat de gedachte door onze koppies om terug te keren! Maar nee, we gaan door en na 1u20min bereiken we de top! Heerlijk even bijkomen tussen de wolken :D, want jaa! Deze waren aanwezig net nadat we de top hadden bereikt.

De weg terug is ook zwaar, want je bent continu klappen aan het opvangen.. Na nog eens 45minuten komen we weer beneden, trillend op onze beentjes. We zijn kapot! We hebben de loop in iets meer dan 2uurtjes gedaan, terwijl er op de borden staat aangegeven dat je er 3 tot 4 uur voor nodig hebt! Na de loop is het al 15.30u en besluiten we om wederom in een bushkamp te gaan slapen, net naast alle bergen!

Op deze camping zien we ook Robin, een 62-jarige vrouw die ook op de vorige camping met ons stond en waarmee we samen op de 1ste orka-tour zijn geweest.
We vertellen hoe de 2e tour is geweest en ze is erg jaloers verteld ze. Ze wil ook graag een berg beklimmen en vraagt of ze met ons mee mag morgen, omdat ze liever niet alleen gaat. Achjaa, waarom niet! Dan hebben wij ook onze goede daad weer gedaan!

De zonsondergang met op de achtergrond de bergen is geweldig! We maken ons wat te eten en duiken het tentje in! Even de spiertjes laten rusten en morgen weer volle bak, al wordt dit wel een kortere en makkelijkere loop!

We worden wakker en het regent en het blijft regenen. We besluiten samen met Robin om de loop niet te doen in dit weer en Scar en ik vertrekken(nadat we de tent hebben laten drogen in kampkeuken) richting Albany. We kunnen hier nog een aantal dingen gaan bekijken. Nadat we weer bereik hebben, krijg ik direct een bericht binnen dat de sensor is geleverd en dat ik morgen rond 14.30u me bij de garage kan melden! Lekker snel dus :D.

We bezoeken een aantal punten in Albany zoals: The Gap, the natural bridge en de blowholes(die niet spuiten). Het is heel mooi, maar de regen maakt het toch iets minder fijn. In de middag gaan we lekker bij een tentje zitten en updaten we alles via WIFI. Hierna op zoek naar een camping, we vinden een gratis camping tussen Albany en Denmark(waar de auto gemaakt gaat worden) in. Het lijkt droog te blijven en gooien onze tent naar buiten. Onze eerste dag in Australië waar het de hele dag heeft geregend, ook weer meegemaakt! Nu lekker slapen en snel vergeten!

In de ochtend wederom vroeg wakker en we besluiten direct naar Denmark te rijden, we moeten ons nu zien te vermaken tot 14.30u. Normaal zou je lekker naar het strand kunnen gaan, echter is het wederom een sombere dag. We maken de dag vol met eten, boodschappen, kaartspelletjes doen en wat doelloos rondlopen in de stad.

Hoe we het hebben gedaan weet ik niet, maar het is zover! Het is 14.15u! We rijden de auto naar de garage en droppen hem daar, na een uurtje pikken we hem op en eindelijk na 9 maanden kan ik eindelijk langer dan 5minuten met cruisecontrol rijden en zelfs de versnelling is nog niet eenmaal overgeslagen na een rit van 150km terug naar de stirling ranges.

We kunnen nu eindelijk naar Esperance, maar dat doen we dan via de Stirling Ranges waar we morgen nog een poging willen wagen om een berg te beklimmen. Hopelijk zit het weer mee. Op de bushkamp waar we 2 dagen geleden zijn geweest, zetten we wederom de tent op. Zodra we hiermee beginnen komt er een Lassiehond(geen idee hoe je die noemt) ons begroeten.

Wij zijn met 2 andere de enige op de camping. De hond blijft continu bij ons. We gaan eten maken in de kampkeuken en ook hier volgt hij ons, hier zien we het stelletje dat hier werkt en deze herkent de hond ook niet. Misschien van een nabij gelegen boerderij? Hij heeft een halsband om en ziet er perfect verzorgd uit! James smst wat rond, maar niemand weet van wie de hond is. Dan mag hij lekker bij ons in de tent overnachten! Hij is erg druk en vind het allemaal maar vreemd. Hij ligt ook liever naast de tent dan erin(dit terwijl het toch regent).

In de ochtend wordt ik om 6.30u wakker en de hond is verdwenen, echter als ik naar het toilet ga springt hij daar weer vrolijk rond en hij volgt ons de hele ochtend weer.

Rond 08.00u komt de boer van de boerderij ernaast en deze weet wie de eigenaar is van de hond, de hond wordt veilig naar zijn huisje gebracht, wij nemen nog wel even afscheid!

We willen alsnog een 2e berg gaan beklimmen maar het blijft regenen en regenen, we besluiten om van ons plan af te zien. We rijden dan toch maar gewoon door naar Esperance(nog 450km). We besluiten op een boerderij te gaan slapen en hier ontmoeten we Tom, de eigenaar van de boerderij. Hij is een slager en hiernaast laat hij dus ook mensen op zijn terrein slapen, vooral omdat hij het gezellig vind. Hij wijst ons een plekje aan en hier kunnen we onze tent neerzetten, we worden ook direct uitgenodigd voor een biertje.

We komen in een algemene ruimte die uitkijkt over de boerderij en Tom gooit een kan bier voor onze neus neer, help yourself. Tom heeft het bier zelf gebrouwen en hij smaakt prima. Kan na kan wordt er neergezet en steeds meer mensen komen er gezellig bijzitten. We zitten op een gegeven moment met een mannetje of 15 rondom de tafel, lekker gezellig! Het bier is gratis, dus wat wil je nog meer!

Nadat Tom naar bed is gegaan zijn we nog met zijn 9en over, een paar besluiten een jointje te gaan roken en een Fransman en ik drinken een lekker sterk drankje(55%) die hij uit Frankrijk over heeft laten komen(sorry, naam vergeten). Het wordt een latertje, maar het is erg gezellig!

De volgende ochtend is de kater aanwezig! We besluiten al vroeg om de auto eens goed schoon te maken om vervolgens allerlei foto’s voor de verkoop te gaan maken. Hierna gaan we lekker alle ernstig mooie stranden af. West beach, Blue haven, Twilight beach en als laatste 10 mile lagoon. Twilight is wel onze favoriet en hier lunchen we dan ook lekker wat en dan we nog een middagdutje(ik voel de alcohol toch nog steeds). We vermaken ons de rest van de dag met geweldige uitzichten en geweldige stranden.

Om 17.00u zijn we weer terug op de camping, waar er wederom een kan bier klaarstaat. De groep van gister is er niet meer, op de Fransman en zijn vriendin na. We doen het lekker rustig aan en drinken niet zoveel bier als de dag ervoor. Tom doet weer gezellig mee, een prima gastheer al zeg ik het zelf! Om 21.30u duiken we dit keer de tent in, morgen al vroeg naar Lucky Bay. Je moet hier erg vroeg aanwezig zijn anders heb je geen campingplekje meer! En hier geld wie het eerst komt wie het eerst maalt.

We vertrekken om 08.00u vanaf de camping en nemen afscheid van Tom, geweldige vent! We moeten 90km rijden om lucky bay te bereiken, om 09.15u komen we aan. Gelukkig hebben ze nog een plekje voor ons. Direct ook 1 van de mooiste plekken! We hebben uitzicht op Lucky bay en het is werkelijk waar schitterend! We besluiten om het hele strand over te lopen(zo’n 5km heen en terug). We kunnen onze ogen haast niet open houden omdat het zand zo wit is, bizar! De zee Turquoise, de stenen rood/bruin, de heuvels groen en de golven wit. We blijven aan het einde van de loop nog even op wat stenen liggen en genieten van al het moois om ons heen.

Eenmaal op de weg terug zien we iets in de verte, iets waar Lucky bay bekend om staat! Kangoeroes op het strand! We maken supermooie foto’s van een moeder met een kleintje! Wat een geluk hebben we weer :D! We drinken een heerlijke cappuccino op het strand(het is 27graden, maar het waait hard en dus best frisjes) en besluiten hierna even lekker op de camping te genieten van het mooie uitzicht!

In de avond lopen we nog een bergtop op om hier eens een kijkje te nemen, wederom is het uitzicht adembenemend mooi! We eten in de avond een vegetarische rijstmaaltijd en gaan na ons kopje koffie lekker slapen!

We zetten de wekker om 4.45u om de zonsopkomst te zien op het strand! Eindelijk zijn we helemaal alleen, geen auto’s, geen mensen! Het is heel mooi en hierna besluit Scar te gaan joggen, het hele strand heen weer(5km). Ik besluit het te lopen en ondertussen maak ik nog wat foto’s, wat is het mooi hier. Hierna lekker ontbijten en onze dag begint wederom vroeg.

We gaan via een trail(zo’n uurtje lopen) naar Thistle cove, een kleiner strandje maar net zo mooi als Lucky Bay. Ook hebben ze hier de Whistle rock, deze maakt een fluitend geluid als er een harde wind staat en wij kunnen hem ook horen. We liggen wat op het strand en chillen hier tot de lunch dan besluiten we terug te gaan naar de camping, wat te lunchen en weer verder te gaan.

Onze volgende bestemming is Hellfire Bay, waarom die zo heet weten we niet totdat we er aankomen. Ernstig hoge golven zijn hier, Scar vind het maar eng en besluit niet mee te gaan in zee. Ik ben blij als een klein kind en spring en zwem lekker tegen de golven in! Scarlett schiet een aantal hele mooi foto’s!

Nadat het speelkwartiertje voorbij is, is het 15.30u we gaan nog even terug naar Lucky bay kijken of er Kangoeroes zijn op het strand. Ja hoor! Ze zijn er weer.. Hierbij ook weer een hele groep met mensen.

Als een er Chinese jongen met zijn ouders aankomt is het raak! Het is strikt verboden de beestjes te voeren en wat doet deze jongeman, je raad het al! Ik schreeuw naar hem dat hij ze niet moet voeren en even verderop gaat de jongeman op een vervelende manier met de kangoeroes om. Hij daagt ze uit door met gebalde vuisten tegen over ze te gaan staan, erg vervelend! Helaas voor de Chinees zie ik dat hij nogmaals een kangoeroe voert en ditmaal ben ik er klaar mee. Ik irriteer me al de hele vakantie aan deze mensen hoe ze met de natuur omgaan en geen respect hebben voor de diertjes. Ik storm er op af en schreeuw dat ik hem had gewaarschuwd, ik geef hem een flinke zet en hij valt met een overdreven kreet op de grond. Zijn vader komt er tussen en ik zeg tegen hem als ik hem of zijn zoon nog iets zie doen dat ik ze neer mep. Beide vertrekken richting de auto!

Scar probeert me rustig te krijgen en dit lukt uiteindelijk. We gaan terug naar de camping en pakken hier een douche! In de avond wordt het bewolkt en is het frisjes, we besluiten lekker vroeg te gaan slapen.
De volgende ochtend worden we wakker en de lucht is nog steeds grijs! We besluiten een loop te gaan doen (frenchmans peak) die uitzicht heeft over het gehele National park.

Het is een steile loop, maar binnen 30min ben je op de top, het uitzicht is erg mooi, zonde van het weer alleen! Hierna is het tijd voor ons om het echte Zuid-westen te verlaten, we vertrekken richting Adelaide(nog steeds 2000km verder, maar goed). We zijn beide erg stil en vinden het duidelijk moeilijk om het mooie Westen achter ons te laten, ik wordt er zelfs een klein beetje emo van.. Maar he, we hebben nog zoveel moois om te zien en te beleven!