Cape Leveque en Karijini NP

Cape Leveque

In de morgen laden we alles nog even op voordat we vertrekken richting Cape leveque. We nemen eerst nog een afslag richting een aantal punten die ons ook zijn aangeraden en waar je gratis kan kamperen. Barred Creek: is een vissersplekje, niets voor ons en we gaan verder. Qoundong: Een mooie plek met 2 mooie stranden, maar helaas al erg vol met mensen! James Price Point: De laatste op weg de en zeker weten de beste!

Het is een geweldig mooi strand met rode bergen op de achtergrond die het plaatje compleet maken. We besluiten hier te kamperen! We zetten onze tent op een kleiner strandje naast het wat grotere strand waar zo’n 10 mensen verblijven en hier zijn we lekker alleen! Ik lees het boek van zo’n 400 pagina’s in 5 dagen uit! We nemen beide een aantal drankjes(6, waardoor we gezellig staan te dansen en gek te doen op het strandje:). We doen een fotoshoot tijdens zonsondergang! Nadat de zon is vertrokken zien we tegelijk (een vallende ster?/komeet?). Iets heel bizars en we begrijpen beide niet wat het kon zijn! Hierna is het tijd om te gaan slapen, morgen een lange rit voor de boeg. De zee maakt de hele nacht een lawaai, maar wat is dit lekker!

De volgende morgen tijd om deze mooie plek te verlaten, we zijn vergeten langs Willie creek te gaan(waar een pearl farm is). Hier worden parels gekweekt voor de rijken en kakkers onder ons. Net voordat we daar aankomen staat er een ander x-trail langs de weg met pech. Er stapt een Duits meisje uit en ik vraag haar wat er mis is, ze kan het niet uitleggen en ik moet even komen kijken(O, nee het is een val!). De stang waarmee de band bevestigd is aan de rest van de auto(geen flauw idee hoe dat heet) is afgebroken! Dat ziet er erg slecht uit! Haar vriend is al hulp halen en wij rijden door.. Gelukkig dat het die van ons niet is!

We moeten afslaan en dan nog 5km rode bordjes volgen, wat een bizarre weg! Hij is wit en ziet er spectaculair uit! We rijden richting de farm, maar deze is nog dicht! Achjaa boeiend! We gingen er naartoe voor het bizarre uitzicht. Nou, dat hebben we gezien. We rijden richting Beagle bay(80km offroad en het is een echte K*tweg), een aboriginal gemeenschap waar een kerk staat die van binnen versierd is met allemaal schelpen. Het ziet er mooi uit, we maken een paar foto’s en vertrekken weer. Er wordt om een donatie van 5$ pp gevraagd bij de kerk, wij vinden 50 cent genoeg. Hopen dat we nu niet vervloekt zijn :D

We rijden door op een betonnen weg(eindelijk)! En we slaan af naar Middle lagoon(tip van Daniel), hier moeten we weer 30km offroad rijden en het is het laatste wat ik rijd vandaag, want het zijn verschrikkelijke k*twegen! Na 5uur in totaal te hebben gereden vandaag komen we om 12.00u aan in Middle Lagoon. We gaan naar de campingeigenaar en hij heeft nog 1 plekje op de ridge(een berg neerkijkend op de zee en waar je de perfecte zonsondergang zal zien). Okee, dat doen we. Het strand is mooi, maar niet bijzonder. We proberen nog te snorkelen, maar dat valt ook tegen. De plek zelf is leuk (palmbomen en veel kaketoes), maar niet bijzonder. De zonsondergang maakt wel weer direct alles goed! Wat een uitzicht hebben we en wat is tie weer mooi! We genieten intens en gaan hierna lekker slapen!

De volgende ochtend gaan we al vroeg naar Cape leveque, 30km terug via de vervelende weg en dan nog een aardig stukje(zo’n 80km) via de verharde weg. Daar aangekomen besluiten we een dagpas te nemen en niet te overnachten daar(de prijzen zijn weer erg hoog, 50$). Het is ook alles wat we nodig hebben, want aangezien het allemaal echt supermooi is heeft James Price pt ons hartje al veroverd! Ook hier genieten we van het mooie strand, de mooie blauwe zee en de rode rotsen op de achtergrond, maar er ontbreekt iets, iets magisch! We lopen het westelijke en oostelijke strand over en lunchen er wat.

Hierna besluiten we alvast een stuk terug te rijden zodat we morgen niet het hele stuk hoeven te doen! We komen uiteindelijk uit bij de Willy creek pearl farm, hier kan je gratis slapen en het is dan nog maar zo’n 30km tot Broome! We besluiten dan toch nog maar even naar de Pearl farm te gaan, maar vanaf de kant zie je weinig. De shop verkoopt parels, zelfs een ketting met een waarde van 160.000$. We gaan terug naar de camping en maken hier een pasta met tonijn. Hierna lekker gaan slapen!

De volgende ochtend zijn we er vroeg uit omdat we nog een aantal dingen moeten doen in Broome voordat we naar Karijini NP kunnen gaan. We nemen een prepaid abonnement, dit omdat we al veel personen tegen zijn gekomen met autopech en je dan toch wel met iemand wil kunnen bellen! Ook ben je niet langer afhankelijk van de k*twifi in Australie :D. We pinnen wat cash, we doen wat boodschappen(nemen altijd meer mee dan nodig), wassen de auto(wordt toch weer binnen een dag vies!) en tanken de auto en de jerrycans vol. We vertrekken hierna, om 11.30u.

We besluiten tot 80miles beach te gaan en vanuit daar weer verder te zien. We rijden zo’n 400km en komen daar om 15.30u aan. We gaan naar het beroemde strand(wat dus 80miles lang is) en bekijken daar de zonsondergang. We hebben inmiddels ook al 2dagen niet gedoucht en nu is het dus mooi dat er een douche bij het strand staat! Hier maken we optimaal gebruik van. We kamperen weer gratis(het kan eindelijk weer eens) en maken ons een lekker maaltje op de camping! Hierna oogjes dicht!

We worden wakker en gaan richting Karijini NP(nog maar 600km rijden), er schijnt 50km voor het park een schitterende gratis camping te liggen genaamd Albert Tognolini. We besluiten daarheen te rijden! Onderweg gebeurd er niets spannends, de weg is ubersaai. Wel tanken we nog in port hedland(een supergroot industriële stad waar mineralen worden gewonnen) en gaan daar langs het infocentrum waar we wat boekjes meepikken voor de komende avonturen!

De verhalen over de camping stellen niet teleur! Het is een supergrote camping waar je op de de rand van een klif kan slapen en uitzicht hebt op geweldige bergen met een geweldige zonsondergang! We genieten wederom en voor de 2e nacht op rij gratis(en ja, zonder de douche of wc :D)!

Nog maar 50km en dan zijn we in een van de mooiste NP van Australië, we zijn allebei gespannen na de verhalen van Daniel. We hoeven dit keer geen entree te betalen(12$ per dag, per voertuig) omdat we een pas voor een jaar hebben genomen. Hiermee kan je het hele jaar door alle parken van West-Australië bezoeken en dit voor 88$. Dit haal je er zo uit, omdat bijna alles in West-Australië een NP is :D.

We beginnen aan de oostzijde van het park bij Dales Gorge. Je kan de Gorge vanaf boven bekijken of je kan erdoor heen lopen, nou wij kiezen voor het avontuur waar velen(vooral ouderen) het houden op de look-outs. De loop is mooi, maar helaas niet zo spectaculair als gedacht. We lopen langs circulair pool en komen uiteindelijk bij de Fortescue Falls(een mooie hoge waterval), waar een jongeman lekker met zijn laptop op schoot verhalen aan het typen is(ik zou het kunnen zijn). De loop eindigt bij de fern pools, een watertje waar een tourgroep lekker aan het spetteren is naar elkaar. Wij houden het voor gezien.

We gaan verder naar de volgende Gorge, omdat we toch wel meer verwachten van dit park. Ditmaal worden we niet teleurgesteld. Kalamina Gorge, een prachtig stukje(1,5u) lopen waarbij je eindigt in een grote poel doorzichtig en ijskoud water! Het is zo moeilijk te beschrijven, maar je voelt je zo nietig als je erdoor heen loopt en de kleuren van de muren die wel honderden meters hoog lijken zijn zoooo mooi! Laag op laag op laag steen(180biljoen jaar oud), het is bizar, op foto’s valt het dan ook zo tegen! Wel zien we een mogelijkheid om ons op te frissen. Waar Scarlett het bij haar voeten houdt, trek ik al mijn kleren uit en spring er naakt in! Wat koud, ik voel de tintelingen in mijn benen en mij dick turned inside out(volgt later een leuk verhaaltje)! We maken nog een paar foto’s bij een natuurlijk raam(door steen gevormd) en gaan weer dezelfde weg terug.

Nu dat we alles aan het oostelijke deel hebben gezien en het nog maar 14.00u is, gaan we via het westelijke deel naar de gratis camping die net buiten het park ligt. We bekijken nog 1 Gorge van het westelijke deel, genaamd Knox Gorge. Je daalt hierbij een erg steil pad af met losse rotsen en heeft hierdoor ook de hoogste gradatie qua klim, Klasse 5(wat betekend dat het voor ervaren hikers is en dat je in een goede conditie moet zijn)! Het is inderdaad een pittige klim naar beneden toe, eenmaal aangekomen wordt je rijkelijk beloond. We gaan eerst nog de verkeerde kant op en zien een man die meer van ons schrikt dan wij van hem(omdat hij naakt is en net een duik wil nemen). We besluiten hem alleen in zijn natuurlijke omgeving te laten en gaan de andere kant op.

Klimmend langs de rotswanden(om natte voetjes te voorkomen) kom je uit bij een poel. Hier kan je lekker een duik nemen en nog iets verder afdwalen in de Gorge. Wij doen dit tot er een punt komt met een stopbord, waar je dus terug moet. Echter is er ons verteld als je iets verder nog langs de Gorge gaat je een grote rots ziet waarover je heen moet kijken en dan het perfecte plaatje(heb ik op foto :D) ziet! Nou, ik snap waarom ze een stopbord neer hebben gezet, want veilig is het niet en er makkelijk komen zit er ook niet in. Scar haakt halverwege af, wat ik overigens begrijp want ik schijt ook in mijn broek(Alleen ben ik te trots om op te geven)! Na het gezien te hebben, gaan we rustig even genieten en kluiteren rustig aan weer de Gorge uit. We rijden naar de gratis camping(3e nacht op rij) en doen wat we altijd doen. Tentje opzetten, eten klaarmaken en opeten en dan lekker gaan slapen!

De volgende morgen is het tijd om het Westelijke deel van het park te bekijken. Hier schijnen nog mooiere en vooral moeilijkere lopen te zijn. We beginnen bij de Joffre Gorge, waar je een pittig stuk moet afdalen en je bij de waterval terecht komt. Hieronder is een goede plas met ijskoud water, tijd voor een douche. Wederom duikt Scarlett er niet in, maar daardoor laat ik mijn niet weerhouden! Heerlijk koud en fris genieten we van de rust om ons heen(we zijn de eerste en enigste, op een kreupele man na die net voor ons de Gorge verlaat) en van de mooie rotswanden.
We moeten verder want er komen nog 2 pittige lopen aan.

Weano Gorge is de eerste van de 2. We lopen op een makkelijk pad de Gorge in, het is eigenlijk best wel saai! De planten die er groeien blokken het zicht op de mooie rotswanden en de loop is helemaal niet spectaculair moeilijk. Totdat….! We komen op een kruising.. Je kan kiezen of naar boven en de Gorge uit, of een trail van klasse 5 volgen(jullie weten nu wat het is). Het bord geeft aan dat het een risicovolle trail is en er veel valgevaren zijn. Ja leuk, laten we dat gaan doen! We lopen eerst 10minuten door hetzelfde saaie stuk als dat we al hebben gedaan, totdat we een koppeltje tegen komen die door een plas met water(tot aan hun middel) lopen.

Ze vertellen ons de schoenen hier maar uit te doen, want na dit punt moet je door smalle gangetjes kruipen, door ijskoud water heen paraderen en de erg gladde rotsen zien te ontwijken. We vinden het beide spannend en Scarlett moet eindelijk door het koude water heen! Het is flink koud, maar dit blijkt nog niets te zijn met wat er nog komen gaat!
We komen bij een versmalling van de muren en ik denk dat er een halve meter tussen zit waardoor je je heen moet wurmen (ik met de gopro in de hand). Misschien is dit niet het slimste, want je hebt beide handen en voeten ook wel echt nodig om te blijven staan. Maarja stoer als ik ben ga ik toch verder en maak ik een gigantische smak nadat ik uitglijd en ik kom terecht op me elleboog en rug(gelukkig heb ik mijn rugzak op).

Scarlett merkt op dat me elleboog direct erg begint te zwellen en het doet ook verdomt veel pijn! We kwamen net aan bij een stukje water(temperatuur schat ik niet hoger dan 5 graden) en hier koel ik me elleboog dan ook(op advies van scarlett). Ik wilde al direct weer doorgaan, maar dit is toch wel even verstandig.
Nou we proberen het opnieuw en laten de camera’s voor wat het is(denkt Scarlett). Ik heb stiekem toch de onderwatercamera mee en zodra Scar dit opmerkt krijg ik er van langs! Maarja we moeten toch foto’s hebben. Nou, bij godsgratie mag hij mee zolang die maar in mijn achterzak blijft terwijl we lopen.. Tuurlijk doe ik dat schatje (K)

Het is mooiste avontuur wat wij hier hebben beleefd! De trail is zo spannend vanaf dat punt. Je moet dus langs allemaal smalle gangetjes die uiteindelijk uitkomen bij handrail pool(dit noemen ze zo omdat je via een handrail naar beneden moet klimmen, omdat je anders gegarandeerd valt). Hier trotseer je een poel met water van maximaal 5 graden waardoor je heen moet zwemmen. Ernstig koud en je moet echt hard werken om vooruit te komen. Nadat je de poel bent overgezwommen heb je weer een stuk gladde rotsen, waar ik wederom uitglijd. Nu kan ik me wel net op tijd opvangen! Inmiddels is er een hippie met dreads achter ons aangesloten! We moeten nog maar 1 stuk met ijskoud water door(zo’n 30meter) en we hebben het gehaald! Je bent nu echt afgelegen en je kijkt uit op een kleine, smalle waterval(zo’n 0,5mtr breed). Wat een prestatie, maar wat een onderkoeling voel je nu! Tot dit punt heeft de adrenaline je warm gehouden! We besluiten maar wat oefeningen te doen om ons warm te houden en ons klaar te maken voor de terugweg(want geen zon die je hier in dit smalle steegje komt opwarmen).

We praten wat met de hippie en hij besluit mee terug te gaan met ons. Hij maakt de opmerking terwijl we door het ijskoude water lopen: “My dick is turned inside out”! Waarop we beide keihard moeten lachen. De hele weg terug maken we een babbeltje met hem, erg gezellig! Hij gaat er even 1 roken zegt die en dan gaat hij de laatste loop van de dag doen (degene die wij ook nog moeten doen).
Wij besluiten onze verse maiskolven(van 4 dagen terug) op de BBQ te gooien. Heerlijk na al die inspanningen een kolfje mais! Tijdens het eten raken we in gesprek met een koppeltje uit Melbourne. Leuk om andermans avonturen ook te horen. We gaan de loop op dezelfde tijd doen en besluiten hem dan maar samen te gaan doen. De hippie sluit ook aan, nadat hij ons heeft zien vertrekken en zo gaan we de loop met zijn 5en doen. Gezellie!

Hancock Gorge zoals ze hem noemen. Deze eindigt in kermit pool. De afdaling die je gelijk maakt is steil, maar niet moeilijk. Eenmaal in de Gorge aangekomen zijn we al snel op het punt dat we weer door het koude water heen moeten! We besluiten alle spullen neer te zetten(behalve de onderwatercamera;)) en beginnen te lopen. Na een stukje kom je uit bij de Spiderwalk, hier moet je met handen en voeten je klemmen tussen de 2 muren en boven het water verder zien te klimmen. Erg leuk om te doen, maar wel erg intensief. We klimmen, klauteren en zwemmen wat totdat we bij kermits pool aankomen. Niet zo smal als de vorige Gorge, waardoor de zon hier ons wel kan opwarmen! Wat een mooie zwarte rotsformaties, bizar! We blijven er een half uurtje zitten en vertellen allemaal verhalen over onze avonturen. Hierna vertrekken we!

De hippie geeft aan op dezelfde camping te staan als wij (dezelfde gratis camping als de nacht hiervoor) en hij komt ons daar wel even opzoeken!
Op de camping komt de Hippie(Dan) naar ons toe en verteld dat hij het afgelopen half jaar maar 3x heeft betaald voor een slaapplaats, Scar is jaloers. Ook verteld hij dat hij morgen Mount Bruce (1235mtr hoog en de 1 na hoogste berg van WA) gaat beklimmen. Dat is ook ons plan, maar wij gaan zodra we wakker zijn!

We staan de volgende morgen om 7.30u voor Mount Bruce om hem te beklimmen(eigenlijk meer bewandelen). Er wordt gezegd dat je 6uur nodig hebt voor de loop, op internet is te vinden dat mensen hem in 3,5 a 4 uur kunnen lopen. We zien een topje van een berg na de 1ste beklimming en denken dat het Mount bruce wel eens zou kunnen zijn, echter is er nog niets moeilijks op ons pad gekomen. We lopen wel bergopwaarts, maar ook niet zo dat onze benen eraf vallen. Na de 2e bergtop zien we een 3e en die ziet er wel erg steil uit en je kan ook geen duidelijk pad zien.

Het lijkt erop dat we gaan beginnen aan de beklimming van Mount Bruce. Het is erg steil met meerdere punten waar een misstap best wel eens fataal kan zijn. Je loopt daadwerkelijk langs 30cm brede paadjes met een mooie afgrond onder je voeten! De wind werkt ook niet mee, we hebben hem tegen en er komen soms windvlagen aan dat je bang bent weggewaaid te worden. Het is spannend, zwaar, vermoeiend, mooi, overweldigend, fantastisch…

Maar nog niet het einde! Eenmaal boven zien we berg nummer 4 die beklommen moet worden! Even zwaar en even mooi, Scar zit er duidelijk doorheen(dit is te merken aan de stilte en de snauwen die je krijgt als je iets vraagt). Haar benen zijn vermoeid van de dagen ervoor en het is even niet meer leuk voor haar. Toch lukt het om mount Bruce te beklimmen!

O, nee wacht nummer 5 ligt er nog achter!! Dit is dan toch echt wel de laatste.. De steilste dat wel, maar wel met een minder risicovolle afgrond.. Hier kan je je wel een misstap permitteren! Na 2 lange, zware, spannende, vermoeiende, mooie, overweldigende en fantastische uren(heb de bovenstaande woorden nogmaals erbij gepakt :D) zijn we er dan! Een chagrijnig gezicht veranderd in een trots gezicht met een glimlach! Wat een accomplishment(weet het Nederlandse woord even zo snel niet meer)! We genieten ten volste in de wind en maken natuurlijk weer een reeks aan foto’s! We liggen ons steentje bij aan de toren van stenen die gevormd is door iedereen(denk ik dan) die de berg beklommen heeft.

We besluiten terug te gaan en nadat we 15min terug aan het wandelen zijn, zien we de hippie! Hij is er pas 1.05u mee bezig en al bijna bij het einde geeft hij aan! Ook heeft die er nog 1tje gerookt op de helft! Na een dik uurtje zijn we beneden(ging wat makkelijker dan naar boven). Vermoeid en voldaan zitten we in de auto we gaan richting Tom price.

We nemen een camping, we besluiten de auto is anders in te delen want bij elke stop valt er weer wat uit de achterbak! We doen een wasje, tanken, doen boodschappen want jaa ze hebben een koelkast. Dit betekend vers voedsel! Ook na 5 gratis nachten eindelijk eens een echte douche, heerlijk! We besluiten zelfgemaakte aardappelschijfjes te maken met heerlijke zelfgemaakte hamburgers! Jammie! Na dit alles zijn we kapot en om 20.00u sluiten we de oogjes, dromend over al onze avonturen!

We blijven een extra dagje op de camping. Dit ook omdat we Mount Nameless (1128mtr) willen beklimmen en vanuit daar de zonsondergang willen zien. Overdag vermaken we ons vooral met eten, veel eten, vers eten, lekker eten! Ik heb nog maar een boek gehaald(of eigenlijk ingeruild). We lezen ons ook alvast in op wat komen gaat. Ook chillen we wat met de lokale roze/grijze papegaaien.

Om 15.30u besluiten we vanaf de camping te vertrekken naar de berg. Het is eerst nog is 20min lopen voor we bij het begin van de berg aankomen. Het is erg steil volgens de eigenaresse van de camping, je kan hem binnen 1,5u wel lopen. Dat hij steil is, merk je meteen. Dat het moeilijker navigeren is, merk je ook meteen. Dat Scarlett het weer zwaar heeft, merk je ook meteen :D. Maar na 45min buffelen en hard doorlopen komen we boven aan. Een steilere klim dan mount Bruce, maar wel een veel kortere!

Er is een mooi uitzicht vanaf de berg, vooral de mine site van Tom price zie je erg goed. Voor de rest zien we in de verte Mount Bruce die we hebben gelopen en andere hele mooie bergen. De zon gaat onder, het zijn wederom schitterende plaatjes! Onze eerste zonsondergang op een berg!

De weg terug is een ander verhaal, het begint al snel donker te worden en aangezien de batterijen van onze zaklamp op zijn(goedkoop kutmerk gehaald :D), doen we de verlichting met onze telefoons. Halverwege ergens glijd Scarlett uit en valt met haar bil/bovenbeen in een bos met spinifex(een grassoort met venijnige stekels eraan). Scar lijkt nu net een stekelvarkentje! Ook is de weg nu ineens erg moeizaam te volgen en we verdwalen!

We staan bij een paal (waarvan we denken hem eerder gezien te hebben) en lopen vanuit daar naar beneden. O nee, dat is het puntje van een afgrond! Dan maar de andere kant.. weer een afgrond! De spanning slaat bij beide van ons toe en het angstzweet kruipt onze bilnaad in! Een laatste poging dan maar, jaa we zien het pad weer! Gewedig! We lopen met onze staart tussen de benen naar beneden(dit duurt veeeeeeeeel langer dan we dachten) en komen uiteindelijk aan de onderkant van de berg.

Nu nog het onverlichte stuk waar er overal bosjes zijn en waar er mogelijk dieren inzitten die je willen aanvallen(boven op de berg hoorden we nog dingo’s huilen). Na 20min komen we heelhuids op de camping aan! Ik trek met een pincet de overgebleven spinifex naalden eruit (zeker nog een stuk of 25) en hierna gaan we lekker douchen. We maken ons nog wat wraps met kip, salade en advocado en gaan slapen nu wederom een spannend avontuur!

In de morgen doe we lekker rustig aan en doen nog snel een wasje nadat we gister weer helemaal oranje uit ons avontuur zijn gekomen. De kleding laten we in de auto drogen op het moment dat we nog langs de Hamersly Gorge rijden. De laatste Gorge van het Karijini NP. Deze ligt afgelegen, maar via deze Gorge kunnen wij onze weg vervolgen naar Karratha.

Het is een korte loop naar beneden toe waar je een uitzicht hebt op een aantal spectaculaire wanden met gesteente die in een soort golfbeweging van verschillende kleuren lopen! Weer iets unieks gezien :D. De kleine watervallen die langs een mooie blauw/grijze wand lopen zijn ook tof! Wat een plaatje toch weer!

We besluiten te vertrekken naar Karratha en doen dit via een weg die aangeeft dat je nog 30km offroad moet rijden totdat er een verharde weg komt. Echter na 30km is er geen verharde weg, de weg wordt alleen maar slechter. Helaas ondervinden wij dit zelf ook.. Op een gegeven moment voel ik dat de auto naar 1 kant trekt en niet doet wat ik wil, ik stop en ja hoor.. Lekke band!

Na alle wegen waar we er zeker al 2 moeten hebben gehad(volgens alle boekjes) hebben we hem eindelijk te pakken! Nou, kijken of ik een bandje kan verwisselen dan.. Dit lukt naar eigen zeggen prima(handen liggen helemaal open) en we besluiten terug te keren naar Tom price (het stadje wat op dit moment het dichtste bij ligt).
We bellen onderweg wat zaken met de vraag voor banden, maar allemaal hebben onze maat niet!

Eenmaal aangekomen in het stadje gaan we langs een industrieterrein. Het eerste zaakje wat ik zie loop ik binnen en deze geeft aan dat er net nieuwe banden zijn binnengekomen. Ja! Ze zitten er tussen! Ik neem er direct 2, want de andere achterband is meer een slick dan een band waarmee je offroad kan rijden! Het kost wat, maar dan heb je ook wat!

We blijven dan toch nog maar een nachtje op de camping waar we de 2 nachten ervoor zijn blijven slapen en maken ons een broodje worst met ui. Gewoon omdat we onszelf zielig vinden :D. Weer iets nieuws beleefd! We gaan slapen en morgen wagen we een nieuwe poging richting exmouth!