De weg naar en Kakadu zelf
Door: Jos
Blijf op de hoogte en volg Jos
01 Mei 2017 | Australië, Kakadu
Op donderdag 27/04 vertrekken we richting Darwin, we gaan boodschappen inslaan zodat we is wat anders kunnen eten ipv noodles(onze smaakpapillen smachten naar iets anders). We vermaken ons in de supermarkt met het uitkiezen van de goedkoopste etenswaren, hopelijk dat het nu nog smaakt! We zetten de weg in naar Kakadu NP, echter hebben we een aantal tips gekregen via het infocenter om ook te gaan bekijken. Foggs dam, een grote dam waar de Wetlands zich bevinden. Het woord zegt het al, veel water. We rijden daarheen en gaan een boardwalk doen. Tot onze grote schrik en totaal uit het niets een slang van 1 meter die plots voor ons springt en zo in het water duikt. Heel vet, maar toch even schrikken. Verder op het lange board zien we een 2e slang, deze benaderen we rustig en zodoende kunnen we ook allemaal mooie foto’s maken. Hij is geel met een blauwe kop, bizar! Ook de waterlelies zijn supermooi om te zien! Het is alweer 16.00u een slaapplek zoeken dus, het wordt hier namelijk om 18.30u al pikkedonker en dan wil je niet rijden (blijkt ook later). We zien onderweg naar de slaapplek een boord met daarop de tekst ’The original jumping crocs’, dat moeten we natuurlijk zien en zoeken dus een slaapplek hier vlakbij. Op een verlaten veldje zetten we onze tent neer, vergeten dat we in de ‘wetlands’ zijn en dat er overal stilstaande wateren zijn. Dat wil dus weer zeggen muggen, honderden muggen, wat een tyfusbeesten zijn dat zeg! We kunnen niet normaal onze tent opzetten, laat staan koken. Alsof het allemaal al niet erg genoeg is (wat een geklaag op zo’n mooie plek) begint het keihard te regenen. De tent is erg benauwd en het gevecht met de muggen is er ook 1 die we verliezen. Als we eruit moeten om te plassen, komen er makkelijk 10 muggen weer binnen, waarmee je dan een uur aan het vechten bent om ze dood te maken. Eindelijk wordt het licht en mogen we uit de tent, we gaan snel ontbijten en vluchten om 7.30u naar de jumping crocs om met de eerste cruise van 08.00u mee te gaan :D
Vol verwachting springen we op de boot, wat is het geweldig! Er zijn verschillende krokodillen die op de vibraties van de boot af komen en in ruil voor stukje porkchop ons hun beste sprongen laten zien. Al gauw komt de baas van het gebied op ons af, een krokodil van wel 5,5mtr lang en waarschijnlijk 60jr oud. Het lukt de guide zelfs om de krokodil op de kant te krijgen, wat een massief beest :D en wij kijken toe van 2mtr afstand! Een vrouwtje spant de kroon en springt erg hoog, ze lijkt wel op het water te staan! Na de tour gaan we naar Mary River NP, een klein national park waar we ook even een kijkje moesten gaan nemen. Onderweg naar het park staat een auto langs de kant geparkeerd. Nou geparkeerd? De auto is helemaal verrot alle airbags zijn uit en niemand die meer in de auto zit. Een paar meter ervoor ligt een grote mannetjes kangeroo, helaas dood. Allebei zijn benen staan in een niet anatomische stand, smerig om te zien! Daarom! Niet rijden tijdens zonsondergang! Aangekomen bij het Mary river NP is er 1 groot meer wat aan het einde van het droogseizoen(begin november) compleet droog staat. Echter nu is er voldoende water en wordt er wederom gewaarschuwd voor krokodillen(die borden komen meer voor dan Halal slagers op de slinge). Wij maken ons geen illusies, want tot nu toe hebben we nog geen krokodil in een meer of iets degelijks aangetroffen alleen in de grote rivieren. Ach fijn, we lopen een half uur langs de waterkant waarin ik in de veronderstelling ben dat een buffel (blijkt later een paard) ons voor is geweest. Uit het niets hoorde we een plons en scar ziet als eerste een krokodil en attendeert mij hierop. Supergrappig dat het nu eindelijk echt zo is! Het is een jonkie, waarschijnlijk 1 meter, maar niet minder tof en mooi om hem zo te zien. We staan 15min voluit genietend naar het beestje te kijken.
We gaan verder richting Kakadu, we rijden nog 1,5u en maken nog een plasstop. Nadat we allebei onze eigen kant op gaan hoor ik een gil van het toilet van scar komen. Jos! Kom kijken! Scar wilde net op de bril plaatsnemen toen ze ontdekte dat er een erg grote spin op haar neer keek. Een huntsmen spider(voor de liefhebbers zoek maar is op!) met poten en al zo’n 15/20cm(en nee, dit zijn geen mannen maten). Zelfs ik snap waarom ze zo gilt.. Hopen dat de foto’s nu wel verzonden kunnen worden :D(anders geloven jullie ons toch niet!). Aangekomen in Jabiru. Een klein stadje en het begin van Kakadu NP, hier slapen we op een betaalde camping. We vullen al onze flessen en jerrycan, nu hebben we zo’n 30liter water en laden al onze camera’s op. We frissen ons lekker op (mogelijk de laatste keer in een lange tijd :P) en we vertrekken richting Kakadu NP. Bij het visitors center aangekomen blijkt dat nog veel paden gesloten zijn ivm het regenseizoen wat net ten einde is. Rivieren staan nog erg hoog en zijn allemaal moeilijk te passeren. Echter is het park 20.000 vierkante km dus kunnen we ons wel vermaken.
De eerste dag maar goed beginnen dachten we! We lopen in 1 dag zo’n 15km aan trails, zware en minder zware. Dat het heet is, is geen geheim, het zweet druipt langs onze bilnaad. Maar het is het afzien allemaal dubbel en dwars waard! We zien mooie rotsformaties, uitgestrekte stukken groen land, aboriginal art(dat ze het art noemen vind ik bijzonder, want zelfs ik met al mijn tekenkunsten zou zoiets op de muur kunnen zetten :D). Het verschilt ook per meter wat je aantreft. Je kan eerst in een droog landschap lopen en 10minuten verder loop je weer in de plassen water. Kapot maar voldaan zoeken we onze eerste slaapplek. Het wordt een camping van het NP zelf, het kost 15$ pp en het geld moet worden gegeven aan de campingeigenaar. Echter geen spoor van deze beste man/vrouw te zien. Ik vraag het is na bij een local die daar ook aan het kamperen is. Morgenochtend zal er iemand langskomen om het geld op te halen zegt die. Echter wij zien een kans om gratis te slapen :D We zetten de wekker net voor zonsopkomst (06.00u) en pakken dan alles snel in en vertrekken voordat er iemand is geweest. Zo gezegd zo gedaan, heerlijk als een plannetje lukt :D. We zetten onze spullen ergens anders neer en gaan lekker ontbijten! Op naar Yellow waters, er blijkt daar een cruise te zijn over de Wetlands die je niet mag missen. Om 11.30u vertrekt deze! Hiervoor doen we nog even wat ochtendgymnastiek dmv een walk. Hier horen we geritsel, we blijven doodstil staan en ja hoor we zien slangen, veel slangen. Zo’n 0,5mtr lang en ze zijn met zijn 3en. Gefascineerd blijven we 15min staan kijken wat ze uitvoeren. Ook komen ze een kijkje nemen bij ons, ze kruipen letterlijk langs onze schoenen heen. De Yellow waters-cruise, erg bijzonder en erg mooi! We zien bizarre landschappen, veel krokodillen en veel vogels. Ook leert de gids (half aboriginal, half brit :D:D) ons van alles bij, wat een mooie verhalen allemaal! Om jaloers op te worden! Hierna naar het onderste gedeelte van het park. We doen bij Gungurul een erg pittige loop en scar is er en dan ook helemaal klaar mee, dit laat ze verbaal en non-verbaal aan mij weten! Het uitzicht is wederom adembenemend! Erg vervelend voor jullie denk ik, iemand die dit schrijft en alleen maar zegt hoe mooi iets is en hoe geweldig het wel allemaal niet is. Nou helaas, het is gewoon zo en daarom schrijf ik het zo ook op! Een mooie herinnering voor later.
We gaan weer een camping zoeken, we rijden 20km op een onverharde weg en komen dan aan bij een camping! Het enige wat hier is, is een WC. Dit is een veel voorkomend iets. Je mag er slapen, maar verwacht er verder niets van. In de verte horen we een rivier.. Nou we hebben een bad voor morgenochtend! :D De camping zelf is erg netjes en we parkeren ons op gras net naast een oud kampvuur. We maken een vegetarische pasta (Ik heb inmiddels al een week geen vlees gegeten! Ik zie met de dag groener en ik ben in de ochtend ook al aan de yoga-lessen begonnen). A fijn, we genieten van de pasta, maken een kampvuur en zitten onder de mooiste sterrenhemel die een mens zich kan wensen! In de nacht van 1 mei horen we in de verte een groep dingo’s een eerbetoon aan Tyson houden, supermooi het gejank van ze!
Vandaag 1 mei 2017, mijn maatje, Tyson zou vandaag 13 jaar zijn geworden. Als ik aan je denk krijg ik de tranen nog in mijn ogen! Wat ben ik blij dat je toch een beetje bij mij bent en dat je voor mijn gevoel deze reis samen met ons maakt! Ik mis je vriend, ik mis je liefde, je aanwezigheid! (L) Nou dat was mijn emotionele gezeik wel weer :D We gaan een wandeling maken, de laatste wandeling in het Kakadu NP. We zien 2 bizar mooie watervallen en blijven hier ook lekker een tijdje chillen, we zwemmen wat, maken wat foto’s en we vallen wat! Ja, want ik ben lomp en val zo’n bijna 30 keer per dag. Nu ook, ik glijd uit bij het omhoog willen klimmen op een rots en bam ik val naar beneden. Zo’n 1,5mtr, gelukkig ziet niemand het :D Alleen een flinke schram langs mijn ribben die scar natuurlijk direct ziet. Het gaat verder prima hoor moeders (K). We nemen afscheid van Kakadu rond 15.00u! En gaan verder naar Katherine.
Groetjes en een dikke kus voor jullie allen Scarlett en Jos
Vol verwachting springen we op de boot, wat is het geweldig! Er zijn verschillende krokodillen die op de vibraties van de boot af komen en in ruil voor stukje porkchop ons hun beste sprongen laten zien. Al gauw komt de baas van het gebied op ons af, een krokodil van wel 5,5mtr lang en waarschijnlijk 60jr oud. Het lukt de guide zelfs om de krokodil op de kant te krijgen, wat een massief beest :D en wij kijken toe van 2mtr afstand! Een vrouwtje spant de kroon en springt erg hoog, ze lijkt wel op het water te staan! Na de tour gaan we naar Mary River NP, een klein national park waar we ook even een kijkje moesten gaan nemen. Onderweg naar het park staat een auto langs de kant geparkeerd. Nou geparkeerd? De auto is helemaal verrot alle airbags zijn uit en niemand die meer in de auto zit. Een paar meter ervoor ligt een grote mannetjes kangeroo, helaas dood. Allebei zijn benen staan in een niet anatomische stand, smerig om te zien! Daarom! Niet rijden tijdens zonsondergang! Aangekomen bij het Mary river NP is er 1 groot meer wat aan het einde van het droogseizoen(begin november) compleet droog staat. Echter nu is er voldoende water en wordt er wederom gewaarschuwd voor krokodillen(die borden komen meer voor dan Halal slagers op de slinge). Wij maken ons geen illusies, want tot nu toe hebben we nog geen krokodil in een meer of iets degelijks aangetroffen alleen in de grote rivieren. Ach fijn, we lopen een half uur langs de waterkant waarin ik in de veronderstelling ben dat een buffel (blijkt later een paard) ons voor is geweest. Uit het niets hoorde we een plons en scar ziet als eerste een krokodil en attendeert mij hierop. Supergrappig dat het nu eindelijk echt zo is! Het is een jonkie, waarschijnlijk 1 meter, maar niet minder tof en mooi om hem zo te zien. We staan 15min voluit genietend naar het beestje te kijken.
We gaan verder richting Kakadu, we rijden nog 1,5u en maken nog een plasstop. Nadat we allebei onze eigen kant op gaan hoor ik een gil van het toilet van scar komen. Jos! Kom kijken! Scar wilde net op de bril plaatsnemen toen ze ontdekte dat er een erg grote spin op haar neer keek. Een huntsmen spider(voor de liefhebbers zoek maar is op!) met poten en al zo’n 15/20cm(en nee, dit zijn geen mannen maten). Zelfs ik snap waarom ze zo gilt.. Hopen dat de foto’s nu wel verzonden kunnen worden :D(anders geloven jullie ons toch niet!). Aangekomen in Jabiru. Een klein stadje en het begin van Kakadu NP, hier slapen we op een betaalde camping. We vullen al onze flessen en jerrycan, nu hebben we zo’n 30liter water en laden al onze camera’s op. We frissen ons lekker op (mogelijk de laatste keer in een lange tijd :P) en we vertrekken richting Kakadu NP. Bij het visitors center aangekomen blijkt dat nog veel paden gesloten zijn ivm het regenseizoen wat net ten einde is. Rivieren staan nog erg hoog en zijn allemaal moeilijk te passeren. Echter is het park 20.000 vierkante km dus kunnen we ons wel vermaken.
De eerste dag maar goed beginnen dachten we! We lopen in 1 dag zo’n 15km aan trails, zware en minder zware. Dat het heet is, is geen geheim, het zweet druipt langs onze bilnaad. Maar het is het afzien allemaal dubbel en dwars waard! We zien mooie rotsformaties, uitgestrekte stukken groen land, aboriginal art(dat ze het art noemen vind ik bijzonder, want zelfs ik met al mijn tekenkunsten zou zoiets op de muur kunnen zetten :D). Het verschilt ook per meter wat je aantreft. Je kan eerst in een droog landschap lopen en 10minuten verder loop je weer in de plassen water. Kapot maar voldaan zoeken we onze eerste slaapplek. Het wordt een camping van het NP zelf, het kost 15$ pp en het geld moet worden gegeven aan de campingeigenaar. Echter geen spoor van deze beste man/vrouw te zien. Ik vraag het is na bij een local die daar ook aan het kamperen is. Morgenochtend zal er iemand langskomen om het geld op te halen zegt die. Echter wij zien een kans om gratis te slapen :D We zetten de wekker net voor zonsopkomst (06.00u) en pakken dan alles snel in en vertrekken voordat er iemand is geweest. Zo gezegd zo gedaan, heerlijk als een plannetje lukt :D. We zetten onze spullen ergens anders neer en gaan lekker ontbijten! Op naar Yellow waters, er blijkt daar een cruise te zijn over de Wetlands die je niet mag missen. Om 11.30u vertrekt deze! Hiervoor doen we nog even wat ochtendgymnastiek dmv een walk. Hier horen we geritsel, we blijven doodstil staan en ja hoor we zien slangen, veel slangen. Zo’n 0,5mtr lang en ze zijn met zijn 3en. Gefascineerd blijven we 15min staan kijken wat ze uitvoeren. Ook komen ze een kijkje nemen bij ons, ze kruipen letterlijk langs onze schoenen heen. De Yellow waters-cruise, erg bijzonder en erg mooi! We zien bizarre landschappen, veel krokodillen en veel vogels. Ook leert de gids (half aboriginal, half brit :D:D) ons van alles bij, wat een mooie verhalen allemaal! Om jaloers op te worden! Hierna naar het onderste gedeelte van het park. We doen bij Gungurul een erg pittige loop en scar is er en dan ook helemaal klaar mee, dit laat ze verbaal en non-verbaal aan mij weten! Het uitzicht is wederom adembenemend! Erg vervelend voor jullie denk ik, iemand die dit schrijft en alleen maar zegt hoe mooi iets is en hoe geweldig het wel allemaal niet is. Nou helaas, het is gewoon zo en daarom schrijf ik het zo ook op! Een mooie herinnering voor later.
We gaan weer een camping zoeken, we rijden 20km op een onverharde weg en komen dan aan bij een camping! Het enige wat hier is, is een WC. Dit is een veel voorkomend iets. Je mag er slapen, maar verwacht er verder niets van. In de verte horen we een rivier.. Nou we hebben een bad voor morgenochtend! :D De camping zelf is erg netjes en we parkeren ons op gras net naast een oud kampvuur. We maken een vegetarische pasta (Ik heb inmiddels al een week geen vlees gegeten! Ik zie met de dag groener en ik ben in de ochtend ook al aan de yoga-lessen begonnen). A fijn, we genieten van de pasta, maken een kampvuur en zitten onder de mooiste sterrenhemel die een mens zich kan wensen! In de nacht van 1 mei horen we in de verte een groep dingo’s een eerbetoon aan Tyson houden, supermooi het gejank van ze!
Vandaag 1 mei 2017, mijn maatje, Tyson zou vandaag 13 jaar zijn geworden. Als ik aan je denk krijg ik de tranen nog in mijn ogen! Wat ben ik blij dat je toch een beetje bij mij bent en dat je voor mijn gevoel deze reis samen met ons maakt! Ik mis je vriend, ik mis je liefde, je aanwezigheid! (L) Nou dat was mijn emotionele gezeik wel weer :D We gaan een wandeling maken, de laatste wandeling in het Kakadu NP. We zien 2 bizar mooie watervallen en blijven hier ook lekker een tijdje chillen, we zwemmen wat, maken wat foto’s en we vallen wat! Ja, want ik ben lomp en val zo’n bijna 30 keer per dag. Nu ook, ik glijd uit bij het omhoog willen klimmen op een rots en bam ik val naar beneden. Zo’n 1,5mtr, gelukkig ziet niemand het :D Alleen een flinke schram langs mijn ribben die scar natuurlijk direct ziet. Het gaat verder prima hoor moeders (K). We nemen afscheid van Kakadu rond 15.00u! En gaan verder naar Katherine.
Groetjes en een dikke kus voor jullie allen Scarlett en Jos
-
04 Mei 2017 - 07:37
Marlon:
Zit met een glimlach je verhaal te lezen neefie.. Kijk uit naar je volgende update! Enjoy! -
04 Mei 2017 - 07:49
Gerda:
Wat een mooie verhalen van jou. Net op weg en zoveel mooie dingen zien en beleven. Het is leuk dat je schrijft. Zeker voor ons maar voor jezelf ook om alle herinneringen te bewaren. Veel reisplezier verder maar weer!
-
04 Mei 2017 - 08:47
Karin:
Wat een gaaf verhaal weer. Nooit geweten dat dat in je zat jossie -
04 Mei 2017 - 09:06
Judith Brinkman:
Hahaha, die krokodillenborden zijn gewoon Halalslager borden joh. Ik zie vlees ;-) gaaf verhaal weer man. Maar die slangen!!??? Brrrrrr. -
04 Mei 2017 - 10:00
Michelle :
Wauw!! -
04 Mei 2017 - 10:06
Padre:
Ja hoor, ga maar weer lekker genieten, je 62 jarige vader zal de economie van Nederland wel weer op peil houden door dag na dag te werken! Dit met de achterliggende gedachte (als jullie terugkeren) de economie in Nederland op een dusdanig niveau zal zijn dat je wederom kunt sparen voor wederom een prachtige ervaring/vakantie.
Overigens, ... José en Larissa zal jullie zeker steunen in het vegetarische leven wat jullie nu lijden.
Lieverds geniet en leef!
In afwachting op het volgende verslag met dikke liefde en een dikke kroel,
Padre
-
04 Mei 2017 - 10:14
Mary Zwaan:
Geweldig weer je verhaal. xx
-
04 Mei 2017 - 10:15
Miriam:
Echt leuk om jullie verhalen te lezen neef! -
04 Mei 2017 - 10:39
Annelies:
Wederom weer genoten van je schrijfkunst, fijn dat we zo kunnen meegenieten. Dikke kroel voor jullie allebei -
04 Mei 2017 - 10:40
Jack:
Krentenkakkers ! Zo te horen gaat alles lekker daar. klinkt allemaal heel erg goed..
Vandaag gaat jullie lange reis beginnen naar Alice spring, goede reis en ik kijk uit naar je volgende verslag. Dikke kus aan scar !
-
04 Mei 2017 - 23:52
Uriah:
♥ -
05 Mei 2017 - 19:19
Larissa:
Genieten nog steeds van elk verhaal dat jullie schrijven.... vegetarisch of niet -
05 Mei 2017 - 21:47
Sabina:
Wauw!! Mooie verhalen jos en scarlet!! Leuk om te lezen, onondekt talent jos...je kan goed schrijven -
07 Mei 2017 - 12:38
E A V D HEK DE GROOT:
LIEVE KINDERS EEN BERICHTJE VAN JULLIE GELEZEN , MOOI VERSLAG, GENIET ER VAN DIKKE KUS EN KNUFFEL VAN OMA BETSY, -
01 Januari 2018 - 15:33
E A V D HEK:
Wat een verhaal weer dikke kus oma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
