Stewart Island en "the Sounds''

Stewart Island

Op het eiland aangekomen gaan we direct naar onze hostel toe, we slapen in een dorm-room(onze eerste keer ooit) en we checken ons in. Helaas is de kamer nog niet klaar, maar we krijgen een map mee met mooie trails in de buurt. We laten de grote backpack achter en gaan dan direct aan 1 van de wandelingen beginnen.

Ryans track, een wandeling van 3,5uur door het ongerepte bos van Stewart Island. Wat een genot om te zien dat er ook nog plekken op de wereld bestaan waar de mens weinig of geen invloed op heeft gehad. Het is bos is groener dan groen en de bomen zijn massief en oud! Overal groeit mos overheen en het is prachtig. Aan het einde van de track kunnen we nog een extra stuk aan onze loop toevoegen en waarom niet.

We lopen richting Fern gully, waar er vooral erg veel varens(het teken van de All-blacks(NZ rugbyteam(best bekeken sport hier) zijn! Het is schitterend met een loop langs een klein stroompje! Op de weg terug naar de Hostel zien we een hert, een hert.. Niet verwacht deze hier te zien, maar later blijkt dat ze hier vroeger zijn uitgezet voor de jacht! En nu komen ze er niet vanaf, zoals vele geïntroduceerde dieren hier in NZ!

Na al het gewandel is het inmiddels 15.00(we kwamen om 11.00u bij de hostel aan) en kunnen dus inchecken. We slapen op een drom room, maar gelukkig staan er maar 3 bedden! We zijn dus in de meerderheid. We nemen een heerlijke douche en drinken een biertje, we eten wat noodles en hierna besluiten we dan officieel op onze eerste kiwi-jacht te gaan. Het zijn diertjes die s’nachts leven dus we moeten nog even wachten tot de zon ondergaat(rond 20.30u). Het is inmiddels 19.30u en we proberen nog wat pinguïns(blauwe, kleine) te spotten, echter zien we deze niet.

Om 20.00u beginnen we dan alvast met rondjes lopen, we hebben een aantal tips gekregen waar ze het meeste voorkomen en waar je het beste kan gaan kijken. We lopen en lopen en zoeken en zoeken, maar om 22.00u beginnen we te beseffen dat het erg moeilijk is en dat we ook niet de enige zijn die op zoek zijn naar de Kiwi! Overal schijnen zaklampen de bosjes in en uit en ik denk niet dat de kiwi zich aangetrokken voelen tot het licht!! Om 23.00u besluit Scarlett het op te geven, maar ik doe nog 1 rondje zeg ik tegen haar!

Alleen loop ik langs de hoofdstraat en ik hoor veel geritsel in de struiken, echter een duidelijk beeld van wat het nu is krijg ik niet. Het is inmiddels 0.00u en ik ben verrot, ik ga naar bed.

Ik val direct in slaap maar wordt om 02.15u wakker van wat geluid vanuit de hostel keuken(zuipende jongeren). Ik besluit het nog een poging te geven. Ik loop als eerste langs de hoofdweg.
Hier schrik ik even van een geluid dichtbij mijn oor, het is een uil die naast me is geland op een verkeersbord. Hoe tof! Ik maak wat foto’s en laat hem verder met rust. Ik kom ook nog een schattig egeltje tegen, maar de kiwi wilt zich maar niet laten zien.

Het rugbyveld is mijn laatste station en hier hoor ik dan eindelijk erg duidelijk geritsel.. Ik ga kijken en zie de bosjes bewegen, echter bewegen ze omhoog. Iets klimt er in de boom.. Het is een possum! Erg leuk, maar hier willen ze de beestjes vooral dood hebben..
Ook een kat komt nog even gedag zeggen.. Je mag hier katten hebben maar deze moeten binnenshuis blijven, dit omdat ze de kleine kiwi’s kunnen doden! De grote kunnen zich met hun poten goed verdedigen..

Er staan ook overal vallen voor ratten(deze eten de eieren van de kiwi’s). Het is de bedoeling dat Stewart island in 2030 roofdier vrij is!
Ik ben er klaar mee en besluit de handdoek in de ring te gooien! Morgen moeten we weer om 07.30u op om rond 09.00u de ferry naar Ulva island(een roofdiervrij eiland en vooral goed om vogels(mogelijk zelfs de kiwi) te spotten).

Na een kort nachtje voel ik me gebroken, ik ben moe en teleurgesteld, maar met goede hoop gaan we richting Ulva island. Hier worden de kiwi’s ook wel eens overdags gespot, omdat ze niet bang meer zijn omdat er geen roofdieren zijn. De ferry rit duurt dit keer maar 15minuten en we springen als eerste hiervan af!

We lopen direct naar westend beach, omdat hier de meeste kiwi’s worden gespot(als ze dan al worden gespot). We lopen en lopen en horen veel vogels en zien veel vogels, ook vele weka’s(vogels die erg veel op de kiwi’s lijken(qua uiterlijk en gedrag)). Echter de kiwi wil zich niet laten zien, totdat..

We horen een duidelijke roep van een mannetjes-kiwi. Er komen nog 2 mensen kijken om te vragen of wij het ook hebben gehoord. De man en ik klimmen samen door de bosjes over een heuvel waar we dachten het geluid te hebben gehoord.. Na 15minuten zoeken geven we het op! Wel zie ik 2 mooie papegaaien( de Kaka’s) en neem hier maar genoegen mee. We lopen de komende 5uur door de bossen vol met vogels en stranden met kraakhelder water, maar geen kiwi’s! Echter de uitzichten zijn ook geweldig en het bos is net als in Stewart island ongerept, geweldig mooi!

Om 14.00u pakken de ferry terug en gaan naar onze hostel. Hier slaap ik een uurtje en voel me direct beter, scar is alvast wat dingen voor onze komende reis aan het uitpluizen. We eten vanavond pizza’s en doen dit om 17.00u al, want om 19.30u hebben we onze kiwi-tour! Hopen dat dit wat moois gaat brengen.

We melden ons een half uur van tevoren en krijgen een briefing over de kiwi. Erg interessant allemaal. Nu hopen dat we ze in levende lijven gaan zien. Gister hebben ze ze gespot, dus hopen op een goede dag vandaag.
Het is de hele dag droog geweest, echter als we op het eiland aankomen begint het te regenen! Het zal toch geen voorteken zijn..

We worden in 2 groepjes van 7 mensen verdeeld en wij zitten in de 1ste groep. We beginnen de wandeling door een bos(ongeveer 45min) en eindigen op het strand. Door de regen is het volgens de gids extra moeilijk om de kiwi’s te horen, de boswandeling loopt dan ook op niets uit. We komen aan op het strand en zien hier een “erg ziek ogende zeemeeuw” liggen, nog een voorteken? We lopen over het strand en na 5 minuten zien we een blauwe pinguin.. Dood! Het zal toch niet he..
We lopen het hele strand af, maar zien niks! De gids stelt ons “gerust” en zegt dat het nog erg vroeg is. Ook de 2e groep voegt zich bij ons en heeft ook niets gezien! Wat een teleurstelling, het zal toch niet he..

Dan is er eindelijk licht aan het einde van de tunnel. De regen stopt er plots mee en de situatie lijkt te veranderen.. We lopen dezelfde route terug over het strand en onze gids veranderd zijn witte licht in rood licht(wat betekend dat hij denkt iets(een kiwi) gezien te hebben)! En ja hoor, hij heeft gelijk! Eindelijk zien we er dan 1! Wat geweldig..

Hij beweegt zo mooi, hij ziet er zo bijzonder uit, een perfect plaatje! We genieten er 10minuten van en de andere groep sluit zich bij ons aan. Na 20minuten in totaal trekken we verder en direct spot onze gids nog een kiwi! Het is wederom een mannetje, deze zijn vaak 1/3 kleiner dan de vrouwtjes en hun snavel is ook een stukje korter. Maar dit boeit ons allemaal niets!

We blijven wederom 20minuten kijken naar het schitterende beestje en vertrekken daarna. De bosloop is nu niet spannend meer, het enige wat rondspookt in onze hoofdjes zijn de Kiwi’s. Op de ferry is de stemming geweldig, iedereen is blij! Na 30minuten arriveren we op het land en willen Scarlett en ik ons geluk nogmaals beproeven. Het is 23.30u en we besluiten samen nogmaals het pad te bewandelen wat we gister hebben gedaan, opzoek naar nog meer kiwi’s..

Als eerste besluiten we naar het rugbyveld te gaan, maar hier is niets te zien en ook niets te horen. We lopen naar de hoofdweg en horen in de verte het geroep van de mannetjes kiwi(‘s). We zijn direct enthousiast en onze pas wordt hierom ook versneld! Scar geeft aan dat we door het snelle lopen niet goed meer kunne luisteren naar de geluiden om ons heen en raad aan om wat zachter te lopen. Dit heeft direct effect..

Een paar meter verder horen we geritsel in de bosjes, het zal toch niet he.. Geduldig wachten we af en het geritsel wordt harder en komt steeds dichterbij.. En ja hoor! Een kiwi, zelf gespot, geen extra kosten :D.. Het is nog een vrouwtje ook en ze is behoorlijk groter dan de 2 die we op het strand zagen.. Ze laat ons tot op een meter afstand komen en laat ons zeker een minuut of 5 meegenieten met haar eetfestijn. Hierna besluit ze nog een keer de weg over te steken en we verlaten haar. We lopen de weg terug en zijn erg blij!

Ik zie daar nog iets Scarlett.. Ik doe de zaklamp aan en jaa hoor, nog een kiwi! Deze loopt in een tuin bij een local, op zoek naar voedsel.. Echter gaat deze er snel vandoor zodra we dichter bij hem in de buurt komen.. Voldaan keren we terug naar onze hostel..

Hier ligt de jongen die bij ons slaapt nog met het licht aan en vraagt of wij nog kiwi’s hebben gezien, want hij is al de hele avond/nacht op zoek naar een kiwi.. Toevallig net nog 2 :P.. Hij vraagt naar de plek en gaat direct op onderzoek uit, we twijfelen even maar besluiten snel achter hem aan te gaan om hem te helpen met de zoektocht..

Hij de kiwi een half uur geleden aan het schreeuwen waren, is het nu stil.. Hij de kiwi’s een half uur geleden aan het ritselen waren, is het nu stil.. We horen niets meer en zien niets meer en dat voor een uur lang.. We stoppen ermee, helaas.. stiekem ook wel weer leuk dat het niet lukt en dat niet iedereen in de missie slaagt om een kiwi te spotten(zegt het duiveltje op jos zijn schouder), des te meer bijzonder het is voor ons om dit wel te hebben mogen meegemaakt!
We gaan dus rond 02.00u slapen en slapen heerlijk, dromend over onze 4 kiwi’s!

De volgende morgen slapen we tot 08.30u en kijken we hierna temptaion island op de telefoon. Hierna moeten we haasten om om 10.00u te zijn uitgecheckt, het lukt.. We besluiten Stewart Island af te sluiten met een grote loop richting Maori beach, het is een gedeelte van 1 van de great walks van Nieuw-Zeeland. Heen en weer doen we bijna 5,5uur over, hij is supermooi. Vooral het extra gedeelte wat eigenlijk niet bij de walk hoort kan ons zeker bekoren! Het is een geweldig mooi bos! Ook de kustlijn met de geweldige stranden en het kraakheldere water is schitterend!

Na de loop gaan we terug naar onze hostel en pikken nog snel even een douche mee! We drinken nog een biertje in de pub en springen daarna kapot gestreden aan boord van de ferry. Halverwege de terugreis val ik in slaap en wordt ik wakker met een kwijlspoor van hier tot aan Tokio..

Het is inmiddels 18.15u en zijn terug op land, we pakken onze auto en rijden richting de gratis camping die we al 2 maal bezocht hebben(zo’n uurtje rijden). Halverwege maken we een stop een halen we eten bij de KFC, na al die lopen van de afgelopen dagen hebben we dit zeker verdiend!
Aangekomen op de camping maken we ons bed op en vallen we om 20.30u in slaap.

Om 08.30u worden we wakker, wat heerlijk! Dit hadden onze lichaampjes even nodig! Rust.. we doen ook rustig aan en gaan om 11.00u boodschappen doen, vers eten inslaan! Hierna eten we wat in een parkje dichtbij en rijden naar de volgende stop, Manapouri. Vanuit hier gaan we morgen een boottour doen door de gigantische Doubtfull Sounds, we zijn benieuwd..

Op de camping aangekomen scheert Scar mij weer eens kaal, het was namelijk alweer 4 weken geleden! Ook doen we een wasje, want de stank overheerst in onze auto! In de avond koken we een heerlijke vegetarische rijstmaaltijd en gaan op tijd naar bed, morgen weer vroeg op voor de tour!

Ik wordt rond 23.30u wakker en moet plassen, hier zie ik dat de stereen erg mooi zijn. Ik wil nog even wat foto’s langs het meer van de sterren schieten, dus pak ik voorzichtig mijn camera. Ik maak een paar foto’s en na een minuutje of 15 houdt ik het voor gezien, echter heeft iets/iemand besloten mij van achteren te besluipen! Het is een possum! Ik schrik me dood en hij schrikt zodoende ook van mij! Hij rent weg en gaat even verder op een steen zitten, hier kan ik ook nog een paar foto’s van hem schieten.. Dankje! Nu ga ik dan toch nog even slapen.

Om 6.30u wordt ik wakker en maak hierna scar ook wakker. Om 07.15u lopen we een kleine 10 minuten richting de haven om met de tour mee te gaan. Het eerste uur varen we over lake manapouri en het is erg mooi. We worden omringd met grote bergen met groene bomen hierop. Na 45 minuten is het ritje over het meer ten einde. Met een busrit door de bergen heen gaan we richting de Doubtfull sounds, een soort vallei met aan weerszijde mooie bergen. De rit duurt in totaal 3uurtjes en we vinden het allebei mooi, alleen is het erg langdradig, het landschap veranderd haast niet en echt spectaculair is het niet. Goed om gezien te hebben, maar het voldeed niet aan onze verwachtingen, helaas!

Na de lange tour die tot 14.30u heeft geduurd besluiten we lekker te niksen. We moeten nog wel wat dingen op de PC doen, maar daar blijft het verder ook bij. We zien een Australisch koppel die we op Stewart Island ook hebben ontmoet en hier praten we nog wat gezellig mee. We gaan morgen richting te Anau en vanuit hier gaan we besluiten wat verder te doen. We hebben gehoord dat er een aantal mooie lopen te doen zijn, dus we zijn benieuwd! In de avond maken we een lekkere wraps met gehakt en gaan daarna lekker slapen.

We worden rond 08.00u wakker en hebben lekker uitgeslapen! We doen rustig aan en vertrekken rond 09.30u van de camping. Op naar te Anau, maar voordat we daar naartoe gaan werpen we nog even een blik op de Anduin river. Hier is het laatste stuk met de boten van de 1ste Lord of the rings film opgenomen. De rivier is zo mooi dat we besluiten om een loop langs de rivier te doen. We besluiten om een pittige loop van ongeveer 8uur te doen.

We beginnen en vanaf het begin doet mijn teen wederom erg veel pijn. Ik heb er al een hele tijd last van maar het wordt alsmaar erger. Er zit een likdoorn en ik heb deze al vaak geprobeerd weg te snijden, waar dit normaal altijd lukte en voor opluchting zorgde , lukt het nu niet meer! Ik heb zelfs een slipper mee om zo nu en dan op de makkelijke gedeeltes met mijn slipper te lopen. Na een uurtje of 2 komen we aan op de punt dat zegt dat onze eindbestemming(die we in gedachte hadden) nog eens 6uur lopen is. Maps.me denkt dat we het binnen 3.45u kunnen doen, maar dan alsnog zijn we pas om 22.00u klaar met de loop. Wat blijkt nu is dat we vanaf de verkeerde parkeergarage zijn gestart en dat we dus 2uur voor niets hebben gelopen.

We besluiten maar terug te lopen naar waar we zijn begonnen! Tijdens het lopen kan ik wel janken, de pijn is niet meer uit te houden. Ik zeg tegen Scar dat ik nu toch echt wandelschoenen wil gaan kopen en we besluiten dit dus na de loop dan ook te gaan doen in te Anau. We komen aan bij een sportzaak en ik leg het probleem aan de vrouw uit, ze is hier mee bekend omdat ze dit zelf ook heeft.

Ze laat me 3 verschillende schoenen passen en de meest lelijke zit het lekkerst! Deze is van voren erg breed en hier voel ik totaal geen druk tussen mijn tenen, afrekenen dan maar. 350$! Shit, maarja we moeten nog 2 maanden wandelen en mijn voeten zijn me toch wel wat waard!
We doen verder nog wat boodschappen en vullen de tank, een duur dagje zeg maar.

We besluiten naar Milford Sounds te vertrekken en zullen hier een aantal dagen vertoeven. Je kan hier prachtig wandelen! We komen aan op een camping en moeten 26$ per nacht betalen, echter hebben we een kaart gekocht voor 50$ waar je dan een week lang overal mee kan kamperen(op de DOC department of conservation campings dan). Deze hebben alleen een toilet en verder geen voorzieningen. We hebben wel een schitterend plekje tussen de bergen. Hier eten we lekker een broodje gezond en spelen nog een kaartspelletje. Hierna is het tijd om te gaan slapen.

De volgende ochtend worden we rond 08.00u wakker, we eten wat en drinken wat koffie. Hierna is het tijd om de weg naar Milford Sounds te gaan ontdekken. We komen langs de Mirror lakes waar de rijen chinezen klaarstaan om hun foto’s te maken. Ik prop mezelf ertussen en schiet snel even wat foto’s met de bergen weerkaatsend in het meer.

Hierna vertrekken we naar “the divide”, hier kan je een stuk van de routeburn track lopen(een great walk=meerdaagse loop) en we besluiten dit ook te doen. Met de nieuwe schoenen aan de voeten gaan we eerst naar de Key Summit, een schitterende loop(maar wel een zware) die je op 918mtr hoogte brengt en waar je een 360graden uitzicht hebt op de bergen(sommige bedekt met ijs). Vanuit deze loop gaan we door naar lake Howden en pauzeren hier even snel, voordat we doorlopen naar de Earland falls.

Na de pauze lopen we nog 1,5u voordat we de waterval bereiken, maar het is het helemaal waard. Dit is tot nu toe de mooiste en hoogste(174mtr hoog) waterval die we in NZ hebben gezien. We genieten! We blijven hoor 30 minuten staan. Als toppunt zien we nog een Duitser van een rots afglijden zo het ijskoude water in bij de waterval! Hij is drijf maar dan ook drijf nat!

De weg terug is 2uurtjes lang en we komen om 15.00u terug op de parkeerplaats. We hebben vandaag weer 5u 15min(16.4km, hoogtemeters onbekend) gelopen en het mooiste van alles is nog dat de schoenen perfect liepen. Behalve wat blaren op mijn hielen(die zijn zo weg) heb ik nergens last van gehad. Ze zijn nu al hun geld waard!

Op de parkeerplaats moet Scarlett nog even plassen en ze blijft erg lang weg, ik neem even een kijkje en ja hoor.. Ze is Marcus en kata weer tegen het lijf aangelopen! Hoe ze het doen weten we niet, maar dit is al de 4e keer dat we ze zien.. We praten even wat bij en vertrekken hierna naar de camping, waar we als afsluiter nog een loopje van 45min doen. De loop is schitterend, overal zijn er grote bomen bedekt met mos en als afsluiter kom je uit bij lake Gunn. Het meer is schitterend, gelegen tussen al het gebergte! We genieten!

Na de loop zoeken we een plekje op de camping, waar we natuurlijk Marcus en Kata weer zien. Ik spring in een klein riviertje om me even op te frissen na al het gewandel van vandaag, heerlijk koud! In de avond eten we onze rijstmaaltijd op en gaan lekker knorren, morgen wederom een dag met een lange wandeling!

We zijn vroeg wakker(lees ik ben) en starten daarom ook vroeg met de geplande lopen. De blaren voelen redelijk en ik plak er een pleistertje overheen. We lopen eerst nog naar een waterval toe, heen en terug duurt het 30 minuten. De humboldt falls, hij is mooi en groot, maar je ziet hem van erg ver weg.

De 2e loop voor vandaag duurt tussen de 4-6uur en brengt ons uiteindelijk naar de Hidden falls. De loop zelf is saai en op hier en daar een klein watervalletje na is er buiten het bos niet veel te zien. Ook het weer werkt niet mee, want elke keer dat je een mooi uitzicht hebt hangen er wolken voor de bergen. Hopelijk stelt de waterval ons dan niet teleur! De loop is een makkelijk en is eigenlijk best wel vlak en na 2 uur bereiken we de waterval dan ook. Hij licht verscholen, vandaar de naam ook denk ik zo! Echter konden we hem op een paar honderd meter afstand al horen.

Hij is gigantisch! En wat een krachtige! Dit is niet de hoogste, maar zeker wel de krachtigste die we tot nu toe hebben gezien in NZ. Hij heeft ons dus niet teleurgesteld. We blijven er ook zeker 30minuten naar kijken! Hierna moeten we dezelfde saaie route weer terug lopen, echter na 30minuten op de terugweg beginnen de blaren toch wel erg veel pijn te doen. Ik weet niet hoe ik moet lopen en het huilen(uit frustratie omdat het ook nooit eens op kan houden met klachten en pijntjes) staat me nader bij dan het lachen. Op mijn tandvlees en met veel gevloek loop ik hem uit en zodra de schoenen uit zijn is er verlichting!

We zouden vandaag nog een loop doen naar Lake Marian, een meer ten midden van ijsbergen! Deze kunnen we echt niet overslaan! De loop duurt 1,5u heen en dan nog eens een uurtje terug. Die 1,5 uur is omdat het meer tussen de bergen is en we nog eens 500mtr omhoog moeten klauteren! Ja, klauteren, over rotsen, wortels van bomen en glibberige weggetjes die omhoog gaan..

Ik wil hem lopen, maar met de schoenen is het onmogelijk! Nee, jos niet doen hoor ik mijn moeder al denken.. We gaan ervoor, op de slippers! De trail is toch wel erg stijl en gevaarlijk met slippers kom ik tijdens het lopen achter. Maar he, ik heb tenminste geen pijn meer! De ene wandelaar na de andere kijkt me vaag aan en sommige zeggen dan ook daadwerkelijk wel iets. Your insane! You’ve got balls! En nog meer van dat soort dingen. Vele mensen nemen deze loop dan ook wel iets te serieus door een backpack, wandelschoenen en wandelstokken mee te nemen. Ach jaa, iedereen zo zijn ding!

Na 1,5 klimmen en klauteren komen we inderdaad aan en is het meer niet goed zichtbaar! Er trekken continu wolken door de vallei heen! Echter krijgen we uiteindelijk toch een aantal maal een glimp van het meer met de omringende bergen te zien, waanzinnig, spectaculair, geen woorden voor! Het is nu al zo mooi, hoe mooi zou het zijn op een heldere dag..

Met een glimlach op mijn gezicht loop ik naar beneden, ik heb het gedaan op mijn slippers. Na een uurtje zijn we terug en was ik de modder van mijn voeten af. We rijden richting de camping en besluiten ons (na 8,5/9uur lopen) vandaag maar eens lekker te gaan wassen in iets wat op een meer lake.. Komisch! :D:P

Hierna zoeken we de camping op, het is koud en winderig. Het enige wat we willen is onder de dekens kruipen en niets meer doen. Echter moet er gekookt worden! Een groente-omelet, snel klaar en altijd lekker! We eten het op en duiken onder de dekens, even lekker chillen een boekje lezen en slapen dan maar..

Het is 07.00u de ogen zijn alweer geopend. Het regent buiten, erg hard! We wilden vandaag geen lange lopen gaan doen, maar wel nog even langs Milford Sounds gaan. Onderweg zien we overal watervallen van de bergen afkomen, mede omdat het zo hard regent! Schitterend om te zien! Het is alleen wel jammer omdat er vaak bewolking voor hangt! Zo nu en dan krijgen we schitterend plaatje te zien. Het eerste punt is de Chasm, een woeste waterval met erg mooi gevormde rotsen!

De 2e stop is een tunnel, waar we de Kea kunnen zien( een Alpine-papegaai). Deze vogels worden ook beschermd omdat het ook met deze soort niet goed gaat. Echter een kea zien we niet. De vogels komen normaal gesproken naar de tunnel toe omdat mensen daar met de auto moeten wachten(ongeveer 10minuten). Hiervan maakt de Kea dan gebruik door te bedelen zodat de mensen hun voeren. Echter wordt er overal aangegeven de beestjes niet te voeren!

We rijden verder en komen aan bij de Miflord Sounds, echter zien we niets ivm de bewolking en we laten het voor wat het is. Het is inmiddels ook al wat harder gaan regenen! We nemen dezelfde weg terug(je kan ook geen andere nemen) en stoppen voor de tunnel. Hier zien we iets op ons afkomen.. En ja hoor het is een Kea! Ik neem foto’s en stap de auto uit, nadat hij ziet dat ik hem niets geef verlaat hij ons en gaat op zoek naar een nieuw slachtoffer. 4 mensen in een auto, 3 jongens en 1 meisje.

Deze geven hem brood en ik erger me hieraan. De eerste keer laat ik het gaan, maar zodra hij hem weer een stuk brood voert ben ik er klaar mee en zeg nog normaal: You can’t feed them. Waarop de jongen antwoordt: O, i didn’t know that! Op het moment dat ik zeg dat er overal borden hangen zegt die dat die ze niet gezien heeft. Fuck off! Dat is mijn reactie..

De jongen wil stoer overkomen naar zijn vriendjes toe en zegt dat ik mijn muil moet houden. Ook zijn vriend mengt zich in het gesprek en noemt mij een lul. Ik geef aan dat ik aan hun reactie al genoeg kan opmerken dat ze het wel wisten en dat ze gewoon moeten nokken. Scar vind het welletjes geweest en roept mij terug. Ik blijf lekker staan en maak nog wat foto’s, de jongens verlaten de scene met de auto. Zo even afblazen.. De adrenaline pompt nog door mijn adertjes heen.. Maar he, we hebben een Kea gezien!!

We besluiten om naar Queenstown te rijden(zo’n 3uurtjes rijden) en doen onderweg nog wat boodschappen in Te Anau, tanken hier wat en lunchen er in de buurt. Onderweg stoppen we ook bij Frankton om vanuit daar lake Wakatipu eens goed te bekijken. We halen wat informatie over verschillende lopen op bij het infocentrum in Queenstown en gaan daarna naar de camping. We kamperen aan lake Wakatipu, het is weer een schitterend plaatje, hoe bizar!