Gibb river road

The Gibb river road
Daniel en Ally staan om 08.30u voor ons tentje, wij zijn hiervoor nog even gaan zwemmen en een fotoshoot kan hierbij ook niet ontbreken! We vertrekken en gaan samen nog even tanken en boodschappen doen in Kunanarra en dan op naar El questro. Het is een mooie rit met een aantal floodways(stukken weg waar de rivier overheen loopt), ondertussen geeft Daniel ons een walkietalkie zodat we kunnen communiceren als we op de weg zijn. Echter ziet hij onze walkietalkie in de auto en zegt dat we deze ook kunnen gebruiken. En ja, zo waar! Op hetzelfde kanaal inschakelen en lullen maar.

Aangekomen op de locatie besluiten we voor 2 nachten te blijven. We parkeren onze tent naast die van Daniel en proberen hun te helpen met het opzetten van alles. Hier komen ook bekende van Daniel en Ally even langs om een praatje te maken, ze stellen zich voor als Vanessa en Peter. Ook deze hebben een kleine van 2jaar. Nadat alles is opgezet pakken we de auto van Daniel (een veel ruigere en betere 4wd) en gaan naar Branko’s lookout. De weg erheen is absoluut verschrikkelijk en ik denk dat onze Nissan uit elkaar was gevallen al dan niet was blijven hangen achter de enorme rotsen die in de rivier liggen! Echter bij aankomst is dit allemaal vergeten, het uitzicht is adembenemend mooi! We blijven hier een tijdje en vertrekken om de zonsondergang te bekijken met een biertje en chipje.

Dit doen we bij Saddleback&Ridge lookout. Hier zijn ook Peter en Vanessa, die Scarlett na een tijdje een voorstel doen om als Nanny te werken. We zouden dan beide kunnen inwonen bij hun in een groot huis in Darwin. We hebben dan onze eigen kamer en onze eigen badkamer. We laten het bezinken en nemen het mee in onze gedachten. Op de camping aangekomen maken we een maaltijd (noodles en groente, wat een verassing!) en kletsen we wat, hierna lekker slapen want er staat ons morgen een pittig dagje te wachten. We gaan om 20.45u naar bed! Wat laat!

We worden om 05.00u wakker en doen lekker rustig aan. Dan en Ally zijn om 08.00u klaar en hierna vertrekken we richting Zebedee springs, een heerlijk natuurlijke spa. Het water is tussen de 28-32 graden en het is goed vertoeven! Hier blijven we een uurtje hangen, het is heerlijk ontspannen! Hierna gaan we lopen, we doen een track bij de Emma gorge. Dan bindt Grace op zijn rug en we gaan. Hun tempo is snel, erg snel. Na de afgelopen maand zoveel te hebben gelopen weten we hun wel bij te houden. Het is een mooie loop die eindigt bij een waterval en een koud meer. Heerlijk even afkoelen na een uurtje ploeteren! Tijdens de loop zien we een zwarte slang springen in het gras, erg bizar. Bij de poel ligt een dode woma python van een meter, wat een schitterend beest!

Na de loop lunchen we wat bij de auto en gaan we naar de laatste loop van de dag, El questro Gorge. We doen de loop tot de helft, want hierna wordt hij erg steil en erg ruig en met de kleine achterop is dat net iets te veel. Ook deze loop is wederom schitterend! We lopen tussen 2 muren, 1 van rode rotsen en de andere van groene varens gemixed met palmbomen. Aan het einde nemen we een duik in de poel en chillen er nog wat. Op de terugweg ziet Dan een slang, deze is niet bang en neemt een dreigende houding aan naar ons. Net nadat hij lijkt te zijn vertrokken en Dan een stapje dichterbij doet, springt de slang achter een stuk struik vandaan en spuugt richting Dan(misschien wel gif?). We lopen hierna rustig verder en genieten van al het moois! Afgepeigerd gaan we terug naar de camping en drinken hier een lekker biertje, praten we wat en maken we ons eten klaar.

De volgende ochtend verlaten we El questro, maar voordat we dat doen we nog een trail genaamd Amalia Gorge. De loop is erg moeilijk en we lopen een aantal maal een paar centimeters van de afgrond vandaan. Met een kleine op de rug is dat erg spannend! Halverwege is een swimming hole en hier verblijft een zoetwaterkrokodil. We gaan op de terugweg nog wel een duik van de rots nemen en zien of we de krokodil tegenkomen. Eerst de wandeling afmaken. We komen uiteindelijk bij en geweldige waterval die ik opklim. Eenmaal op de terugweg duiken Scar, Dan en ik met zijn 3en van de rots af en zwemmen we in hetzelfde water als de krokodil(die we niet zien).

We vertrekken richting Homevalley station, een grote camping waar niet al teveel te doen is. We lunchen daar vanuit de auto’s en rijden een paar kilometer verder om daar gratis te kamperen. Langs de camping komen om de beurt mountainbikers langs, deze doen een wedstrijd over de Gibb river road (500km op ruig terrein) en fietsen hier een aantal dagen over. Dit doen ze voor het goede doel. De camping is een paar kilometers verwijderd van een van de mooiste zonsondergangen van Australië, dus we zorgen ervoor dat we er al vroeg bij zijn.

Om 15.45u arriveren we op de plek en gelukkig zijn we 1 van de eerste. We hebben heel wat snackjes meegenomen en wat biertjes om daar te nuttigen. Heel erg mooi om te zien weer! Het is ook de enige plek met mobiel bereik in een paar honderd km. Dan wijst mij erop dat niemand naar de zonsondergang kijkt alleen maar naar hun mobieltjes. En het is waar! Waar moet het toch naar toe met de mensheid..

De volgende morgen gaan we langs Ellenbrea, hier hebben ze heerlijke scones met jam en room. De Gibb river road is goed te behappen, ook met de x-trail! Dan en Ally maken de beslissing om met ons mee te gaan richting de Mitchel Falls, een van de mooiste watervallen van Australië. Echter moet deze wel gehaald worden, want de weg ernaar toe is ook 1 van de slechtste wegen van Australië.

We rijden eerst nog is 60km tot de laatste tankstation en gooien de auto tot de nok toe vol en vertrekken. We worden bij het tankstation nog wel gewaarschuwd door vele anderen die het ervaarden als ‘’de ergste rit van hun leven’’ en “dit nooit meer zouden doen’’. Juist dat maakt het allemaal nog leuker. We moeten nog 100km tot de afslag King edward river, hier gaan we dan ook kamperen. Na zo’n 35km komt er een modderpoel aan, hij staat ver onder water en is wel 20meter lang. Dan gaat hier eerst overheen en waarschuwt mij dat hij erg moeilijk is. Met al mijn vertrouwen opgedaan van de Tanami track en het eerste gedeelte van de Gibb river road denk ik het wel aan te kunnen, echter blijkt dat toch anders te zijn. De nissan trekt de modderpoel niet en blijft net 2 meter voor de finish vastzitten! Wat ik ook probeer we komen er niet uit. Gelukkig is Dan er met zijn monster en haakt ons vast aan zijn auto. Hoppa! Probleem opgelost en we kunnen weer verder. Ik voel me wat gekrenkt in mijn ego en ben boos op de auto?:D De rest van de weg (waar regelmatig de rivier moet worden over gestoken) gaat prima.

Op de camping aangekomen zetten we al onze spullen neer, vanaf hier is het nog 70km tot de Mitchel Falls. 70km van hel wordt er ons gezegd! Je doet er tussen de 2/3 uur over en je hebt geen moment van ontspanning. De campingmanager komt ook nog even langs en vraagt of ik met de Nissan de sprong wil wagen. Waarop ik antwoord met ja! Hij begint te lachen en zegt dat het niet verstandig is tenzij ik de Nissan op de schroothoop wil hebben. Er zouden enorm grote rotsen liggen en hiervoor heb je een high clearence 4wd(1 die hoog op zijn poten staat) voor nodig. Dan biedt aan om de rit in zijn auto te doen. Ik wil hem erg graag zelf doen en met onze auto dus ik denk er nog even over na bij het kampvuur!

De volgende ochtend staan we vroeg op, omdat we voor het donker weer terug willen zijn op de camping. Scar en ik hebben besloten geen risico te nemen en bij Dan en Ally in de auto te springen. De weg erheen is ruig, zitten veel bobbels in en is niet fijn! Maar hoe de oude meneer het beschreef was wel erg dramatisch. Dan en ik zijn het er beide over eens dat de Nissan het had aangekund, maar helaas. Dan doet er 2uurtjes over en we komen rond 09.00u aan bij de Mitchel Falls.

Daar aangekomen kijken we hoe duur het is om met een helikopter over de Falls te vliegen, omdat het uitzicht geweldig zou zijn. Het is maar liefst 160$ pp voor 6 minuten! Dit vinden wij iets te veel en we besluiten de heen en terugweg te hiken. Aangegeven staat dat het 2,5u duurt om daar te komen. Met ons tempo kunnen we dat zeker halveren vinden wij. Tijdens de loop zien we nog een kleinere waterval(Merten Falls), die ook erg mooi is. Verder zijn het vooral veel stenen(die tijdens het regenseizoen onder water liggen) met daarnaast mooie palmbomen.
Eenmaal aangekomen moet je een grote rivier met een sterke stroming oversteken om de Falls van een mooi punt te kunnen bekijken. Er staat ook niet voor niets een groot bord met: Oversteken op eigen risico! Echter zien we ook wat oudere mensen aan de overkant, dus wij moeten dat zeker wel kunnen! We volgen de bordjes en zien de Falls. Het is mooi, maar niet bijzonder. Wat een teleurstelling.

We besluiten om een pad te nemen die langs de rotswand loopt. Deze staat niet aangegeven met bordjes en is dus eigenlijk verboden terrein. Maar nu we er zijn willen we ook het beste eruit halen! We eindigen op een grote rots met het meest perfecte uitzicht op de Mitchel Falls. Wat een plaatje, wat een genotsmomentje! Dit is iets wat we allemaal nooit meer vergeten! Reusachtig en zo mooi! Zelfs Dan en Ally die al jaren door hun eigen land reizen worden er stil van! We zien de helikopters voorbij vliegen en die komen lang niet zo dichtbij als wij zijn. We trekken een lange neus naar ze en zijn voldaan! We blijven er een tijdje zitten en gaan dan lekker zwemmen in het bovenste gedeelte van de Falls. Na een uurtje of 2 moeten we deze magische plek verlaten, anders komen we in het donker op de slechte weg terecht en dat betekend problemen.

We lopen terug in 53minuten(waarvoor 2,5uur wordt berekend) en duiken de auto in. Om 16.00u komen we voldaan terug op de camping en sluiten de dag af met een biertje, kampvuur en marshmallows! Grace is er gek op!

De volgende dag blijven we lekker chillen op de camping. We gaan nog naar wat aboriginal art kijken(tekeningen van vroeger op de grote stenen) en hierna gaan we lekker langs de King edward river liggen. Ook hier bezoeken we nog een waterval. Mooi, maar zeker niet zo mooi en indrukwekkend als de Mitchel Falls! Dan en Ally gaan met Grace terug naar de camping en Scar en ik blijven nog even een paar uurtjes bakken en zwemmen.

Op de terugweg naar de camping(400 meter lopen) zie ik op een rots iets liggen(denk ik). Ik pak mijn camera en begin in te zoomen. Ja hoor! Een zoetwaterkrokodil! Hij ligt te zonnebaden op een rots aan de rivier waarin wij net heel de tijd aan het zwemmen waren! Hij ligt aan de overkant en we willen hem van dichtbij zien, dus besluiten we het water in te springen en naar de overkant te zwemmen. Onderweg zijn we beide erg angstig, maar deze moeten we van dichtbij zien. Eenmaal bij de overkant aangekomen moeten we nog een stukje lopen, een zwerm kaketoes ziet ons en deze beginnen te krijsen! De krokodil schrikt hiervan en springt in het water. Nu hebben we zicht op de rots alleen geen krokodil, tot Scar een klein iets in het water ziet! Het is een baby zoetwaterkrokodil, wat schattig! Ook de moeder komt weer boven en laat zich zien, wat genieten is dit! Na een tijdje verlaten we de krokodillen en maken we ons klaar om naar de overkant te zwemmen. Beide willen we niet als eerste! Uiteindelijk springen we tegelijk en zwemmen naar de overkant, we hebben het gehaald!

De volgende ochtend is het tijd voor de reis terug naar de Gibb river road en tijd voor revanche! Ik ga het niet voor een 2e keer verliezen van een modderpoel en ook de Nissan wil zich bewijzen. Aldaar aangekomen stop ik en neem ik een flinke aanloop.. Deze keer falen we beide niet en rijden we trots door tot aan de Manning Gorge. We hebben alweer ruim 350km achter onze kiezen en vinden het best zo. We kamperen daar en gaan morgen de Gorge bekijken!

Scarlett wijst me net voordat we aankomen erop dat de koppeling van onze stroomvoorziening is blijven hangen in het sigarettenopwarmding(echt geen flauw idee hoe je zoiets noemt). Ik besluit op de camping er naar te kijken. Uiteindelijk na veel geschroef en getier krijg ik het eruit. Echter geeft die nu kortsluiting. Dan en ik kijken er samen naar. Zekering na zekering springt kapot, we weten niet hoe het komt! Uiteindelijk krijg ik een ingeving en zie ik dat ik tijdens het wroeten een contact heb gemaakt worden er kortsluiting ontstaat! Eindelijk gevonden! Na 1,5uur is het ons gelukt! Nu eten, chillen en naar bed!

Om 08.00u beginnen we aan de wandeling naar de Manning Gorge. Een pittige wandeling van 3,5km waar je zo’n 2uur over zou doen. Dit komt vooral door de stevige beklimmingen langs en tegen de rotsen. Het begint al direct goed met het oversteken van de rivier. Je kunt ervoor kiezen om met een bootje (waarbij je jezelf voorttrekt) de oversteek te wagen of te gaan zwemmen(tot 5jaar terug kon je alleen maar zwemmen). We kiezen voor de uitdaging en springen de rivier in en zwemmen naar de overkant. Lekker verfrissend zo op de vroege morgen! De loop heeft een aantal prachtige uitzichten en is inderdaad behoorlijk pittig! Echter zijn we wederom snel en doen we de loop in 53min!

Eenmaal aangekomen hetzelfde plaatje als bij de vele andere Gorges! Een schitterende waterval met een grote poel eronder waarin je kan zwemmen. Dan, Ally en grace blijven een uurtje en houden het dan voor gezien. Scar en ik maken onze dag hier vol. We zwemmen wat, zonnen wat en beklimmen de waterval. Bovenop de waterval heb je schitterend uitzicht, wat geweldig! Ook bizar uit wat voor een klein stroompje de waterval ontstaat!

We komen rond 15.30u terug en beginnen ons eten alvast klaar te maken, we zijn allebei aardig versleten. We eten om 17.00u en duiken zowaar weer eens rond 18.30u de tent in. Slaapse!

De volgende ochtend willen we voorzichtig richting Bell Gorge en Windjanan Gorge rijden, echter doordat ze de weg nog aan het prepareren zijn, zijn deze Gorges beide nog niet geopend. Heel veel locals hebben de reis rondom de Gibb river road gepland juist om deze Gorges. Dit zijn de mooiste van allemaal in dit gebied! Het gerucht gaat dat beide op 1 Juni opengaan, maar zeker weten doet niemand het. Het is inmiddels 30/05 dus voor ons geen probleem om wat gas terug te nemen. Echter bij het volgende roadhouse wordt al gezegd dat Bell gorge waarschijnlijk pas 06/06 zal opengaan. Al met al is er veel onzekerheid en Dan en Ally moeten richting Broome om daar een baan te vinden en geld te gaan verdienen!

Ze besluiten niet te wachten en zullen ons dus snel verlaten. Wij besluiten om richting Derby te gaan, vanuit hier naar Geikie Gorge te rijden en dan binnendoor naar Windjana Gorge te gaan. Hopelijk met deze vertragingen en wat extra dagen zijn de Gorges dan wel geopend. Ook kunnen we in de Derby weer nieuw voedsel in slaan. We hebben al een tijdje geen brood, vers fruit of andere versproducten meer!
In de morgen gaan we nog langs Galvans Gorge en Adcock Gorge.

Galvans gorge is heel tof. Dit omdat je van de waterval kan afspringen en omdat er een touw(waaraan je kan slingeren) aan een boom is gebonden. We vermaken ons als kleine kindjes en laten onze beste moves zien :D. Adcock Gorge heeft een erg brede waterval, ook mooi! We rijden hierna een lang stuk richting het einde van de Gibb river road en kamperen nog eenmaal samen op ‘’the gibb’’. We passeren tijdens het rijden Bell gorge (die inderdaad nog dicht is)! In de avond drinken we een biertje en eten we wat, hierna lekker slapen!

In de morgen passeren we Windjana Gorge en ik heb het idee dat Dan en Ally dit niet erg tof vinden. Ook hier geeft het bord nog aan dat het park dicht is. We rijden door naar Derby, hier kamperen we nog 1 maal samen en dan gaan we beide onze eigen kant op. We besluiten in de avond samen uit eten te gaan in een lokale pub. Er is ook een belangrijke rugby wedstrijd en kunnen dat hier gelijk zien :D. Eerst nog even boodschappen inslaan voor ons 2e avontuur op ‘the gib’ en nog even langs de Jetty van Derby, waar vooral veetransport naar India en omringende landen plaatsvind. Hier is ook het 1 na hoogste tij ter wereld (12mtr).

Na de boodschappen vragen we de manager van de camping hoe het ervoor staat met de wegen en deze geeft aan dat Windjana Gorge om 09.30u is opengegaan. Wij reden hier om 08.30u langs!! Voor mij en Scar maakt het niet uit, want wij gaan nu eerst wat zuidelijker kijken en komen dan omhoog via Windjana Gorge en Bell Gorge, maar Dan en Ally balen!

We gaan lekker uiteten, eindelijk is iets anders dan blikvoedsel zonder vlees. Scar besteld een steakburger en ik neem een Meatlovers pizza. Als we het dan toch doen, dan maar goed. We kijken naar de rugbywedstrijd ondertussen en gieten ons vol met bier. Hierna vertrekken we weer richting de camping en gaan lekker slapen!

01/06: In de morgen nemen we afscheid van Dan, Ally en Grace! We gaan ze connecten zodra wij richting Broome gaan, zodat we samen naar de Staircase to the moon kunnen kijken! (10,11,12 Juni/ zoek maar op wat het is!) Hierna rijden we richting de Fitzroy crossing waar we nu net zijn gearriveerd! We eten nu lekker onze pizza van gister op (doggybag meegevraagd :D) en genieten van de walliby’s op de camping!

Tot Snel weer! Groetjes en een dikke kus van Scar en moi