Het Annapurna Circuit en Chitwan NP

Nepal, Kathmandu, een slecht begin

Om 05.00u worden we opgepikt bij onze guesthouse in Negombo, waar we de laatste rit in de tuktuk maken richting het vliegveld. Met nog een beetje koorts en strontverkouden(waarschijnlijk een griepje) gaan we vandaag onze reis naar Nepal inzetten. Om 08.00u vertrekt onze eerste vlucht richting India.

Waar we tijdens de vluchten met Air India ons positief verbazen omdat we ontbijt en lunch krijgen(voor een vlucht van 3,5 en 1,5u), worden we later bij het ophalen van onze bagage negatief verrast! De tas van Scarlett blijkt niet te zijn gearriveerd in Kathmandu en ligt naar alle waarschijnlijkheid nog in India, waar we onze overstap hebben gemaakt. Mijn tas is gelukkig wel gearriveerd, dan hebben in ieder geval nog wat spulletjes ..

De stafleden maken zich allemaal niet zo druk en lijken er ook geen zin in te hebben om ons te helpen zoeken of uberhaupt te helpen, dit tot grote frustratie van ons beide. De man die ons uiteindelijk helpt biedt aan dat wij de manager bellen, maar dan moeten we zelf maar een simkaart kopen?! Ben je gek ofso! Ik gebruik jouw telefoon, op dit moment belt hij zelf en lult wat in het Nepalees(denk ik).

Hij zegt dat de manager niks voor ons kan betekenen, we krijgen geen geld terug en moeten maar afwachten op de vluchten van morgen. De man verzekerd ons dat de tas met de eerste vlucht zal arriveren(09.30u) en belt ons hotel(wij hebben nog geen eigen nummer) als de tas is gearriveerd! Enorm gefrustreerd(vooral door de service die wordt geboden) verlaten wij het vliegveld..

We hebben geld nodig voor een taxi, er zijn 3 pinautomaten waarvan er geen 1 het doet! Geld hebben we dus niet, dit was ook al een probleem bij het aanschaffen van een visum. (Hier werden we apart gehouden omdat we met een creditcard wilden betalen, zo konden de mensen achter de balie hun commisie waarschijnlijk niet innen. Ook hier werd ik het zat na 10 minuten genegeerd te zijn en nadat ik mijn grote scheur weer openzet konden ze me plots wel weer helpen en kon ik betalen met creditcard!)

Enfin dan maar lopen, de frustraties worden allemaal maar groter als elke, maar dan ook elke taxichauffeur roept en naast je blijft rijden. We negeren ze maar! Wat een perfecte start van onze trip!

Het hotel is nog 8 kilometer ver weg en met de backpack op de rug en scar met haar onhandige tas in de hand lopen we deze kilometers! Je ziet wel direct het echte Nepal! Het is overal stoffig op straat, mede omdat er haast geen geasfalteerde wegen zijn. Ook is er natuurlijk weer veel plastic van de partij, maar het ergste vinden we nog dat we een aantal vrachtwagens(met vuilnis erin) naast een rivier zien staan. Deze rivier ligt op deze plek al vol met afval, ze zouden dit toch niet hierin dumpen?? Ik denk het wel!! Vreselijk!

Is het dan allemaal zo erg wat we zien(nu we toch door een negative bril aan het kijken zijn omdat we een kutstart hebben gehad)? Nee! De zwerfhondjes zien er allemaal volgevreten uit, misschien wel te! In sri Lanka waren ze allemaal te dun, hier kan er wel een kilootje vanaf!

We lopen en lopen en proberen zo nu en dan een gemaakte glimlach op te zetten(wat wil je na zo'n dag) naar de mensen, echter krijgen we niets terug. De mensen komen erg stug over en lijken in eerste instantie totaal niet vriendelijk. Na 1u15min(om 18.30u) bikkelen komen we dan eindelijk aan bij het hotel, hier worden we wel enorm vriendelijk ontvangen en krijgen we direct een kop thee voorgeschoteld. Jullie zullen wel moe zijn! Hoe was jullie reis? Nou, heb je even..

We pakken de spullen bijeen na het kopje thee en gooien deze af in onze kamer. De kamer is prima! We nemen beide een heerlijke warme douche en Scar trekt wat kleding van mij aan. De temperatuur is erg aangenaam, zelfs een beetje koud en dus gaan we uit eten met beide een trui aan! Het moet niet gekker worden. We eten bij het restaurant van het hotel, deze ligt om de hoek.. We bestellen een Nepalees gerecht en krijgen een plaat met allerlei kleine(maar overheerlijke) gerechtjes voorgeschoteld! Ook het Nepalese bier is goed te doen en dus sluiten we de dag op een positieve noot! Na het eten gaan we lekker richting bed en vallen we direct in slaap!

De volgende morgen zijn we rond 06.30u wakker, ik heb voor het eerst in 3 nachten goed geslapen! De koorts lijkt te zijn verdwenen en op wat brokken groen/geel slijm na lijkt ook de keel aan het herstellen. We liggen nog lekker op bed en rond 08.00u gaan we naar beneden voor het ontbijt! We krijgen een gebakken ei(masala) en wat toast. Ze hebben hier gelukkig ook weer goede koffie, in Sri Lanka was deze namelijk niet te zuipen!

Tijdens het ontbijt hoort een Nederlands koppeltje ons over de tassen praten en zodoende raken we aan de praat met hun. We kunnen om 10.00u met hun meerijden als we willen, ze gaan immers naar het vliegveld! Oke, dat is prima! We besluiten het telefoontje niet af te wachten en tonen zelf wat initiatief!

Na het ontbijt kopen we snel nog een simkaart in een winkeltje die vlakbij het hotel ligt en dan zitten we 09.45u braaf klaar om met de taxi te gaan. De taxi arriveert uiteindelijk om 10.15u en dan kunnen we gaan. Air India is inmiddels geland(gelezen op internet) en dus gaan wij ons geluk beproeven! Tijdens de rit verteld de Nederlandse dame dat de honden zo dik zijn omdat de Nepalese bevolking hun aanbidt en dus ook goed voedt, eindelijk een volk dat goed is voor de hondjes!

We komen aan op het vliegveld en de taxichauffeur wil nu ook ineens geld van Scar en mij, echter hadden wij al gevraagd aan de hotelmanager of het een probleem was dat wij meereden en die antwoorde: Nee! Dus extra betalen kan je uit je hoofd halen vriend! We maken hem dit heel erg duidelijk en hij geeft op..

We lopen het vliegveld op en moeten langs de bewaking, echter mag alleen 1 van ons naar binnen om de tas te halen. We besluiten dat ik het doe! Ik loop richting de bagageband waar Air India de tassen nog steeds aan het ontladen is. Echter zie ik de tas van Scar niet, na 20 minuten wachten zijn alle tassen weg en geen spoor van Scar der tas. Ik zie ook niemand die ik kan aanspreken! De balie van gister is ook leeg! Wat moet ik nu? Er komt een man op me af gelopen..

Heb je je bagage al? Nee, meneer sinds gister al niet! De man verteld dat er geen bagage meer zal komen en als onze tas er niet tussen staat, we dus pech hebben! Ik vertel wat er ons gister is gezegd en de man neemt me mee naar zijn bureau(hetzlefde plekje als gister). Hier kan hij zien dat de tas inderdaad kwijt was en nu schiet hij in de stress.

Misschien met de middagvlcuht zegt hij. Misschien? Ja gaat er maar voor zorgen dat je hem zeker weten krijgt. De man wilt weglopen(om naar eigen zeggen: "verder te gaan met zijn werk"), maar ik houdt hem fysiek tegen. Je gaat nu maar wat regelen vriend! Ik vertel dat er medicijnen inzitten van Scar die ze moet nemen en nu lijkt hij het wat serieuzer te nemen(ook misschien omdat ik zeg dat ze dood gaat als ze die niet neemt).

De man belt met iemand(ws zijn manager) en geeft mij een telefoonnummer dat ik kan bellen. Ik bel het en na 3x neemt er iemand op. Het is de manager, hij is druk bezig met het traceren van onze tassen(wat gister al had moeten gebeuren, geef ik aan). Hij blijft doorratelen over allemaal onbelangrijke dingen en zodra ik aan het woord wilt hangt hij op in mijn oor. Bij terugbellen krijg ik geen repsons en hierdoor ben ik alleen maar meer gefrustreerd!

Het liefts trek ik nu bij onze vriend achter de balie zijn kop eraf! Ik geef mijn nieuwe nummer door en eis dat ze mij bellen als ze iets weten(in mijn achterhoofd wetende dat ze dit toch niet gaan doen!)..

Ik vertel Scar het slechte nieuws en we lopen weer terug naar ons hotel, echter stoppen we nu in de buitenwijk Thamel. Hier verzamelen alle toeristen zich die zich in Kathmandu bevinden. Het zijn een aantal straatjes met veel winkeltjes die loopspullen verkopen, ook zijn er overal restaurantjes te vinden.

Scar en ik hebben via tripadvisor opgezocht waar er betaalbare winkels zijn met loopspullen. We komen bij een winkel uit waar een mijn ons verwijst naar een trap die 2 verdiepingen omhoog gaat. Als we hier binnenkomen is het stervensdruk! Overal ligt kleding door elkaar heen en iedereen is aan het grabbelen, ik krijg het benauwd en het liefst ga ik direct weg!

Ik kijk het echter aan en na 10 minuten staan Scar en ik net zo hard mee te doen.. We scoren beide een afritsbare broek, 2 thermoshirts en een regenjasje(allemaal van het ''echte'' merk northface). Dit alles kost ons 23 euro, we lachen ons kapot! Gelukkig heeft het shoppen ons even niet laten denken aan de tas!

Hierna eten we een falafelkebab bij een kraampje en drinken we een kop koffie in een gezellig restaurantje. We hebben nog niet alle spullen, dus gaan we verder met onze jacht! We kopen nog 3 aluminium flessen(van 1ltr) nog wat waterzuiveringstabletten en eindigen onze koopjesmiddag met een muts voor Scar! Flink geslaagd al zeg ik het zelf.

We lopen terug naar het hotel en drinken hier een biertje. We gaan even naar de kamer toe om te plassen en zodra Scar op het toilet zit, wordt ik gebeld! De tas is aangekomen op het vliegveld van Kathmandu! Scar is in extase! We lopen direct de straat op, houden een taxi aan en rijden richting het vliegveld.

Via google translate vragen we de man om nog even op ons te wachten! Dit doet hij maar al te graag.. Ik loop met alle benodigde spullen naar binnen toe. Tot mijn grote opluchting zie ik de tas van Scar direct staan. Helaas staat er niemand achter de balie! Ik pak de tas en zodra ik dit doe komt de man die mij vanochtend ''geholpen'' heeft naar me toe. Ik zeg hem direct dat hij de taxikosten voor ons mag vergoeden en hij vraagt me mee te lopen. Zonder gezeik krijg ik het geld en vertrek een kleine 20 minuten later met de tas van het vliegveld. Blij rijden we weer terug naar ons hotel toe.

We drinken een paar lekkere koude biertjes en kunnen nu eindelijk beginnen aan onze Nepal-trip. In de avond lopen we naar het centrum van Thamel toe en het ziet hier wit van de mensen. Alle mede hikers/backpackers hebben zich hier verzameld! Het is allemaal erg gezellig verlicht en het is supergezellig! Wij besluiten bij een Mexicaan! te gaan eten, heerlijk nog even wat anders dan het eten wat we tussen de bergen voorgeschoteld krijgen..

Na het eten lopen we nog wat winkeltjes binnen, maar besluiten dan om de dag af te sluiten. Rond 22.00u komen we, thuis 22.30u liggen we te knorren!

Om 06.00u ben ik helaas alweer klaar wakker, nog even wachten op Scar(1,5uur) en dan kunnen we eindelijk gaan ontbijten(08.00u). Hetzelfde als gister(een gebakken ei a la massala en wat toast), maar goed het is okee! Na het ontbijt chillen we nog even voordat we naar het toeristenbureau van Nepal lopen om hier onze vergunningen voor de loop die we gaan doen proberen te verkrijgen. We komen om 10.10u aan(hij opent om 10.00u) en het is dan al erg druk! We vullen het ene na het andere formulier in en rond 12.00u kunnen we opgelucht en met vergunningen het gebouw verlaten!

We moeten nog een aantal kleine dingetjes kopen voor de reis: hoogteziekte medicatie(stel dat), nog een flinke dosis strepsils, sokken en muts voor mij en nog een kaartspel(mochten we ons na de loop vervelen). Hierna lunchen we wat bij een tentje en dan lopen we weer via het centrum terug naar ons hotel. We zitten bij ons hotel lekker met een biertje en hierna is het tijd voor een scheerbeurt. We laten het bovenop nog steeds groeien(ja want dat doet het nog!) en zien wel hoe het eruit gaat zien.

Na het scheren gaan we lekker douchen en maken ons klaar voor de laatste avond(voorlopig) in Kathmandu. We gaan uit eten bij een restaurant dat vooral gespecialiseerd is in Nepalees eten, we nemen beide een heerlijk vegetarische maaltijd en nadat we dit hebben genuttigd besluiten we terug te gaan. Rond 20.30u komen we aan, we chillen nog even en dan is het tijd om te gaan slapen, morgen vertrekken we met de bus naar Pokhara.

Om 05.45u gaat de wekker, vermoeid staan we beide op. Beide lekker nog aan het snotteren! We lopen richting de bus(er staan er tientallen klaar) en bestellen snel nog een koffie! We drinken deze op en nemen daarna plaats in de bus, deze vertrekt om stipt 07.00u. De weg naar pokhara is ernstig kut! Over 200km doen we in totaal 8,5uur en we komen dus pas om 15.30u aan in Pokhara.

In de bus hebben we wel al een hotel geboekt en deze is gelukkig ook maar 1 km lopen vanaf het busstation. Hier worden we ontvangen door een erg vriendelijke man.

We nemen snel een douche en maken ons dan klaar om naar het centrum te gaan. We vinden een leuk vegetarisch resataurant en eten hier! Geweldig! Het eten is echt ernstig lekker. We verwennen ons hierna nog met een heerlijke verse wafel en een kop koffie, we hebben weer eens teveel gegeten/gedronken! We taaien af en komen rond 21.00u thuis, nog even lekker tv kijken(ze hebben animal planet) en rond 23.00u gaan we slapen.

Het is 06.00u de ogen gaan open, de neus volgt helaas nog niet! Om 07.30u wordt Scar wakker en na een trage start van de dag(we pakken alvast de spullen voor de 10/18 daagse loop die we vanaf donderdag gaan maken) gaan we rond 11.00u pas richting het centrum. We proberen nog een shirt met lange mouwen voor mij te vinden, maar iedereen vraagt teveel geld volgens ons(of ligt het gewoon aan onze gierigheid?). We besluiten nog even door te zoeken, maar eerst een kop koffie!

Met frisse energie zetten we de zoektocht voort en bij het eerst volgende tentje is het direct raak, we vinden een mooi shirt tegen een mooie prijs! We kopen hem en gaan dan langs de bakker, beide 2 croissants, ons ontbijt om 12.00u! We lopen nog wat door het centrum en langs het meer(wat overigens wel mooi is om te zien) en kopen dan de laatste benodigheden voor de reis(snickers, crackers, notenbars en wat snoep).

Hierna gaan we terug naar het hotel en rusten we nog wat!
In de avond sluiten we onze laatste avond in luxe af door heerlijk uit eten te gaan bij een pizzeria, hier wordt natuurlijk ook weer het nodige bier genuttigd. Na ons vol gevreten te hebben gaan we lekker terug naar het hotel, we wachten in spanning af voor de reis van morgen.

De avonturen op het Annapurna circruit!

Dag 1:
We hebben nog een flinke busreis te gaan voordat we onze wandeling kunnen beginnen. We zitten in de bus met vele medewandelaars, maar praten eigenlijk met niemand. De bus is druk en de mensen zitten tegen elkaar aangepropt! De busrit neemt zo'n 4uur in beslag. We komen rond 11.00u aan in Besisahar en zodra we uit de bus stappen komen er al diverse Nepalese mensen op ons afgelopen. Ze bieden een rit aan naar de verder gelegen dorpen zodat je het begin kan overslaan. Hier hebben we inderdaad van gehoord, maar voor ons is het avontuur niet geheel geslaagd als we de loop niet vanaf het begin starten. Er wordt gezegd dat je toch alleen maar op autowegen loopt en dat je vooral stof aan het happen bent, we gaan het zien ...

We beginnen de loop! Eindelijk, wat lekker! De jeeps lijken nog niet gestart en zo is het dus rustig op het pad. We proberen vandaag zo ver mogelijk te komen. We hebben wel een idee(wat we uit de blogs hebben gehaald) over waar we willen komen, echter zien we wel wat de benen willen. Het is de 1ste keer wandelen in een lange tijd, dus eerst maar eens zien!

We hebben eigenlijk niet heel veel last van de jeeps, want er zijn diverse paden die je kunt bewandelen waar er geen auto's komen. Zodoende lopen wij ook op deze paden en zien erg veel mooie en leuke dingen. Rijstvelden, enorme schommels(gemaakt van bamboe) lachende kinderen en werkende ouderen. Ook mogen alle hondjes(die er meestal goed uitzien) niet ontbreken.

Het is heerlijk, even back to the basics, tas op de rug en gaan. Na een paar uurtjes lopen komen we bij ons eerste dorpje(waar we eigenlijk zouden overnachten). Echter zijn we nog niet moe, het is pas 14.00u en we hebben genoeg energie om nog even te gaan! We lopen en stoppen bij een hele mooie waterval, hier eten we wat van onze droge crackers en gaan dan weer rustig aan verder.

Uiteindelijk komen we langs het dorpje Lampata, hier staat een vriendelijke man in zijn tuin en hij vraagt of we bij hem willen overnachten. We zijn nu toch wel moe en besluiten te stoppen voor vandaag en op zijn aanbod in te gaan. We hoeven niet te betalen voor de overnachting, zolang we maar avondeten en ontbijt bij hem nemen. We doen het!

Onze eerste nacht in het ''echte'' Nepal. We douchen onder een koude douche, plassen en poepen op een hurktoilet met een gigantische spin en genieten van de Nepalese vriendelijkheid. We eten ook voor de eerste keer Dahl bat, een gerecht dat vooral in de bergen erg populair is. Om 19.30u gaan we lekker naar bed, we zijn moe! We krijgen 2 dikke dekens van de man en kruipen tegen elkaar aan, het is toch wat frisjes. Dit komt mede omdat het gebouw niet goed geisoleerd is en het dak niet aansluit op de muren, fantastisch!

Wandelafstand: 17.6km, Stappen: 26.748, 155 verdiepingen, hoogte: 1080mtr.

Dag 2:
De volgende morgen nemen we een flink ontbijt, we hebben kleine pijntjes, maar dat weerhoudt ons er niet van om lekker te knallen vandaag! We lopen als eerste langs het dorpje Bahundanda. Hier blijkt mijn oom(tig jaren geleden) een jongeman gesponsord te hebben zodat hij naar school kon. Helaas krijg ik het berichtje met de naam van de jongeman pas halverwege mijn reis(we hebben maar 1x een teken van leven gegeven).

Vanuit het dorpje hebben we een geweldig mooi uitzicht over de rijstvelden. Na 3,5uur lopen bereiken we het dorpje Jagat, hier lunchen we wat. Na een uurtje(want je wacht 45 minuten op je lunch) verlaten we de plek en kunnen we weer verder. De reis wordt voortgezet langs een mooie waterval genaamd Pretty Jomay's Waterfall. Hier komen we vele jeeps tegen met de mensen(losers) die een groot gedeelte van de track overslaan.

We lopen nog een dikke 3uur voordat we het stadje Tal bereiken. Bij aankomst zien we meerdere verminkte koeien, 1 met een geamputeerd been, de ander al hinkend(geen idee wat de oorzaak hier van was). Ook zien we een aantal Nepalese jongens voetballen op een knollenveld, allen gekleed in een voetbalteneu met echte voetbalschoenen! Op dit plekje slapen we in een heerlijke lodge, helemaal alleen, met uitzicht op een mooie waterval!

wandelafstand: 22.5km, stappen: 32.010, 344 verdiepingen, hoogte: 1700mtr.

Dag 3:
Mijn voeten zijn er niet al te best uit, ik heb aan beide kleine teentjes een grote blaar en besluit onze tocht voort te zetten op slippers. Dit is bekend fenomeen voor mij, dus ik maak me absoluut geen zorgen. De loop begint goed, want direct na het ontbijt(nadat we onze tassen hebben ingepakt) krijgen we flink wat knuffels van de lokale honden(1tje loopt er zelfs nog een stukje mee).

We lopen en nemen een zijtak van de route, dit leidt ons naar het dorpje Odar. We zijn flink wat trappen opgelopen en merken dit dan ook aan onze voeten. Het dorpje is erg oud en van technologie is hier geen spraken. We kijken hoe een man een enorme groep geiten naar een andere plek brengt en komen ook diverse koeien tegen die ons op de paden tegemoet lopen. Het dorpje zelf is mooi, vol met oude gebouwtjes.

Na het dorpje klimmen we een flink steil pad op, hier komen we uiteindelijk 2 hondjes tegen die met ons een detour door de bossen nemen. Scar en ik zijn een beetje nerveus, we lopen al 30 minuten door het bos zonder enige echte paden, hebben het idee dat we fout lopen en maps.me(onze navigatie voor de reis) weet ook al niet waar we zijn! De hondjes hebben ons inmiddels ook al verlaten en dus zijn we op onszelf aangewezen.. We besluiten toch nog even(20minuten) door te lopen en dit lijkt gunstig uit te pakken. We komen een brug tegen! Deze steken we over en hier zien we dan een bord dat aangeeft dat we op het goede pad zitten, gelukkig!

We lunchen in het stadje na de brug(Timang) en hebben hier een geweldig uitzicht op de besneeuwde bergen! Na de lunch is het weer aanpoten en tijdens onze loop komen we 3 Amerikaanse jongens en 1 Nederlands meisje tegen, we lopen een stukje met hun op, maar hun tempo is toch iets te laag voor ons. We besluiten door te lopen en komen als eerste aan in het dorpje Chame, hier besluiten we lekker te stoppen voor vandaag!

We duiken een guesthouse in en krijgen een gratis kamer, hiervoor moeten we dan wel avondeten en ontbijt bij het guesthouse bestellen. We eten vroeg en slapen dus ook lekker vroeg, we slapen gemiddeld tussen de 10-12uur!

Het was een ernstig lange en zware dag(op slippers), de statistieken liegen niet.

wandelafstand: 24.9km, stappen: 36.468, 402 verdiepingen, hoogte: 2670mtr

Dag 4:
Net als de rest van de dagen zitten we rond 06.00u/06.30u aan het ontbijt. Dit doen we omdat de ochtenden beter zijn te bewandelen dan de middagen. Vooral de wind speelt hierin een grote rol, deze komt vaak in de middag opzetten en dus is het fijn als je dan het grootste gedeelte van de loop al hebt gehad. Ook verdwijnt de zon rond 15.00u achter de bergen en zodoende wordt het dus ook erg koud.

Vandaag hebben we een relatief korte dag, we beginnen om 07.00u en eindigen onze loop om 12.30u in de Upper pisang. Wel maken we bijna 1000 hoogtemeters! We komen al vrij snel bij een appelgaard, hier eten we beide een lekkere verse appel en lopen verder. We ontmoeten 2 Oostenrijkers(zo'n jaartje of 40/50) en ik geef aan dat ik een kortere route weet. We volgen deze met zijn 4en en raken het spoor bijster. We moeten terug, ook al proberen Scar en ik toch nog door te zetten via onze route(helaas zonder succes).

Inmiddels zijn er alleen nog maar dennebomen overgebleven en is het nu ook waken voor de (o, zo) befaamde hoogteziekte! We mogen niet te snel stijgen en hierom besluiten we onze dag nu ook kort te houden. Bij aankomst in onze guesthouse(waar we dezelfde deal krijgen als de dagen ervoor) is het nog warm en zonnig, helaas veranderd dit zodra we ons gedoucht hebben en klaar zijn om even lekker te zonnen.

De wolken laten zich voor de 1ste keer tijdens de loop zien en zodoende is er geen zon meer over. Wel horen we een flink gedonder en als we opkijken zien we dat er een avalanche(lawine) gaande is. Gelukkig is het erg ver van ons vandaan en zodoende kunnen we ervan genieten!

In de namiddag lopen we wat door het dorpje heen en zien we de 2 Oostenrijkers en 3 Amerikanen(die we eerder hebben ontmoet). We sluiten ons bij hun groepje aan en kijken vanuit hun homestay heerlijk naar de bergen en lullen wat af. Rond 17.00u gaan we naar het klooster en bezoeken we een ceremonie. Er wordt hier veel muziek gemaakt en dit is erg interessant. Het is tijd om ons bedje op te zoeken, we zijn kapot! Eerst nog even wat eten..

Wandelafstand: 15.2km, stappen: 22.699, 209 verdiepingen, hoogte: 3660mtr

Dag 5:
In de ochtend verlaten we Upper pisang om naar het plaatsje Brakka te gaan, hier willen we een zijtak van het Annapurna circuit nemen naar Ice lake. Dit is direkt een goede test voor ons omdat het meer op 4625mtr hoogte ligt. Goed voor de beentjes en goed voor het lichaam om te wennen aan het hoogteverschil.

De loop begint direct pittig en al zigzaggend klimmen we een steile berg op. Hier komen hordes Yak's naar beneden gedenderd en dit is toch wel heel tof om te zien. We zijn er even stil van! Boven op de berg is het tijd voor onze eerste appeltaart, de Oostenrijkers zitten hier ook van te genieten.

Scar peuzelt haar taartje lekker op, terwijl ik me toch een beetje rottig voel. Waarschijnlijk het eten van gister.. Vandaag lopen we echt voor het eerst tussen allemaal bergen in, de beelden die we zien zijn echt onbeschrijfelijk(net als de dagen ervoor trouwens).

We lopen op een lekker tempo door de bergen en komen na de lunch in een dorpje terecht waar 2 ezels vanuit de kraan aan het drinken zijn! Ook zien we een hele wietplantage in de buitenlucht staan. We plukken wat en ruiken eraan, het ruikt niet eens zo slecht(nee moeders we hebben het niet gerookt).

We lopen door tot aan Brakka en vinden hier een leuk guesthouse, dit is ook het eerste guesthouse waarvoor we voor de overnachtng moeten betalen(maar liefst 3euro!). In de avond komen er 2 Amerikanen bij ons zitten(Carl en Cait), we babbelen gezellig wat en spreken af voor morgen om samen Ice lake te bewandelen. We duiken wederom vroeg het bedje in(rond 20.00u).

Wandelafstand: 19.8km, stappen: 27.961, verdiepingen 183, hoogte: 3470mtr.

Dag 6:
De dag dat de schoenen weer aangaan na 3 dagen rust! Het is even wennen en ja het doet pijn, maar na 2 PCM hopen we dat het beter gaat. De loop begint rustig door een dorpje heen, maar hierna is het over! Het is hels, we moeten 1,2km omhoog en dat voelen we. Het ademhalen gaat niet meer gemakkelijk en de benen verzetten zich moeizaam. Het enige wat ons staande houdt zijn de enorme mooie uitzichten die je keer op keer weer ziet!

We zijn inmiddels al 3uur onderweg en zijn er bijna, het laatse heuveltje! We halen het! Scar zit er goed doorheen en ook de rest van ons groepje is kapot.. Na het laatste heuveltje bereiken we Ice lake! Het is echter een tegenvaller, want zo mooi is het meer niet en ook de omgeving valt tegen. De weg ernaar toe was vele malen beter. We hebben in ieder geval een mooie test gehad!

Op de terugweg komen de 2 Oostenrijkers ons voorbij razen. Herb(zo heet de man) vliegt op een enorm tempo voorbij. Het is beter voor zijn knieen om zo te dalen zegt die, respect! Na nog eens 2uurtjes zijn wij dan uiteindelijk ook beneden. Het is 13.30u en we besluiten toch maar niet richting Manang te gaan(nog 4,5km lopen) en hier in Brakka te blijven. We doen een wasje(voor het eerst) en genieten van de zon.

Als de zon eenmaal verdwijnt duiken we naar binnen en spelen een lekker potje kaarten met Cait en Carl. We dineren samen en spreken af voor de volgende dag, we zetten de reis voorlopig samen voort, gezellig!

Wandelafstand: 16.8km, stappen: 23.776, verdiepingen: 312, hoogte 3470mtr

Dag7:
Na gisteren zijn de blaren alleen maar erger geworden, de schoenen worden weer verruild voor de slippers. We lopen als eerste langs het stadje Manang, hier is onze eerste checkpoint. Met de hand worden alle gegevens ingevoerd en hierna mogen we weer vertrekken. De meeste mensen stoppen hier en hebben een rustdag, wij hebben hier geen zin in en verplaatsen ons richting Shreekharka.

We hebben vandaag een lekker korte en niet al te zware dag en dus rekenen we dit als onze rustdag. Na een uurtje of 3/4 hiken komen we aan in het plaatsje. We hebben een guesthouse gevonden(nadat er al vele volgeboekt zaten). Het is hier erg druk, vooral veel lokalen mensen verblijven hier. Het is het uitgangspunt naar Tilicho Lake toe, een zijtak van het Annapurna circuit. Veel lokalen pakken een jeep tot aan Manang(losers) en hiken dan alleen naar het meer toe, dit heeft vooral te maken met een film die hier pas opgenomen is en hierdoor trekt het meer dus veel aandacht!

Nadat we onze spullen hebben geinstalleerd en ik klaar sta om een warme(gasdouche) te nemen komt de eigenaar(of een hulpje) naar me toe. Hij zegt dat wanneer ik wil douchen(ik sta al naakt) een extra bedrag moet betalen. Dit gaat ook niet op een erg vriendelijke manier en zodoende kleed ik me weer aan en besluit dat ik weg wil van dit guesthouse!

De rest(3 guesthouses in totaal) in het dorpje zijn volgeboekt en zodoende besluit ik naar het volgende dorpje te lopen, zo'n 800mtr en 150 hoogtemeters verder! Hier is 1 guesthouse en deze staat op de mooiste plek zover! Ze hebben 2 kamers beschikbaar en dus besluit ik dit te doen! Ik neem de sleutels mee en haal Scar, Cait en Carl op. Nog even bikkelen jongens!

We hebben absoluut geen spijt van onze keuze, ook al is de douche op de afgrond van een enorme klif! Het uitzicht is geweldig! We maken de plannen voor morgen, we gaan naar Tilicho lake toe in 1 dag(waar de meeste het in 2 dagen doen). Ook ontmoeten we 2 jongens uit Israel en 1 Belg, we hebben een toffe gezellige avond!

Wandelafstand: 13.7km, stappen: 20.308, verdiepingen 225, hoogte: 4000mtr

Dag 8:
We vertrekken om 06.00u vandaag, omdat we een flinke en zware loop hebben vandaag. We hebben ons ontbijt gisteravond al gekregen en zo zit deze dus mooi ingepakt in onze backpacks. Naar het basiskamp van tilicho lake toe(wat op ongeveer 4150mtr ligt) is het ongeveer 2,5uur lopen. Dit is dan ook een niet al te pittig begin.

We zien voor het eerst tijdens onze loop de blauwe geit die hun enorme klimkunsten laten zien. 2 mannetjes besluiten zelfs nog even een demonstratiegevecht voor ons te houden en dit gebeurd allemaal op een klif die zijn weerga niet kent.

Op dit punt eten we ook even ons ontbijt voordat we de "gevaarlijke" oversteek over landsliding gebied maken. We houden onze blikken geregeld naar boven gericht en proberen zodoende alles goed in de gaten te houden. Echter moeten we ook goed voor ons kijken ivm de dunne weggetjes die langs de kliffen naar het basiskamp lijden. Na 2,5uur bereiken we het basiskamp en vanaf hier begint het lijden voor Scar. De weg is enorm steil en Scar heeft de grootste moeite om de berg op te komen. Cait en Carl gaan vooruit en ik blijf achter om Scar mentaal te steunen!

Stap voor stap komt Scar dan toch omhoog en na een moeilijke strijdt lijkt Scar het dan toch te lukken(you go girl!). Na een slopende 2,5u vanaf het basiskamp komen we dan aan in tilicho lake, 1 van de hoogst gelegen meren ter wereld! Het is schitterend, onbeschrijfelijk hoe mooi! We zien besneeuwde bergen, een supermooi gekleurd meer en glaciers! Ik besluit samen met Carl en forse extra klim te doen om zo dicht mogelijk bij de Glacier te komen en dit is geweldig! Enorm koud, maar geweldig!

Na een uurtje houden we het voor gezien en willen we gaan, we zien de 2 Amerikanen, de Nz-lander en het Nederlandse meisje weer, babbelen even wat en gaan dan weer terug! De weg terug is net zo hels als heen, de benen zitten stuk en de mentale weerbaarheid is ook niet heel groot meer. Er wordt zelfs niet meer zoveel gebabbeld!

Rond 15.00u zijn we terug bij ons hotel, tijd voor een warme douche. De Oostenrijkers zijn inmiddels ook bij ons hotel en ook een paar bekende van Carl en Cait zijn hier gearriveerd! Het beloofd een gezellige avond te worden. In de avond wordt er tijdens het kampvuur verteld dat er 2 mensen van het pad zijn afgegleden zo het ravijn in, gelukkig hadden ze beide niet veel meer dan een paar schrammen(hoe wonderlijk is dat!)..

wandelafstand: 25.5km, stappen: 36.501, verdiepingen: 376, hoogte: 4920mtr

dag 9:
Met wat zure benen van de dag ervoor moeten we een stukje afdalen naar het dorpje waar we 2 dagen geleden met een rotgevoel zijn weggegaan. We kunnen alleen via hier weer aansluiten op het originele Annapurna circuit.

Eenmaal in het dorpje aangekomen zien we de 2 Amerikanen en de NZ- lander(Jason, John en Locky) en het Nederlandse meisje. We besluiten vandaag met zijn allen op te lopen richting onze volgende bestemming. We lopen vandaag niet erg lang, helaas is het wel op en af en dus maken we aardig wat hoogtemeters(naar mijn gevoel).

We komen rond 13.00u aan op de plaats van bestemming(Churi Ledar) en eten samen lunch onder het genot van een heerlijk zonnetje.
Scar besluit buiten op een tafeltje eens te gaan bekijken wat voor een leuks ze kan gaan scoren en ziet 2 yak-bellen. Echter kan ze er niet uitkomen welke ze wilt en koopt er dus geen. Zeker weten? ja! We kletsen de middag en avond vol en zo gaat de dag snel voorbij..

wandelafstand: 14.3km, stappen: 21.556, 173 verdiepingen, hoogte 4200mtr

dag 10:
Vandaag is het opnieuw een niet al te zware en lange loop na Thorung Pedi toe. Vandaag klimmen we wederom zo'n 300mtr, we bouwen voorizchtig op naar de loop van morgen, de Thorung La Pass. Carl en Cait beginnen al wat vroeger met hiken( zo rond 08.00u) omdat ze bang zijn dat alle plekken vergeven zullen zijn. Scar en ik beginnen een half uurtje later en de jongens volgen hierop weer een half uur later, het doel is nog steeds om met zijn allen ergens te slapen.

De loop gaat op en neer en is toch nog best wel zwaar. De hordes mensen worden ook steeds meer en misschien moeten we toch vrezen voor ons plekje. Op de loop(die ongeveer 3 uurtjes duurt) halen we tientallen mensen in, hopend op een plekje voor ons.

Als we eenmaal aankomen hebben Carl en Cait een plekje gevonden, helaas niet voor ons en de jongens. Ik regel gelukkig snel een goede slaapplek voor ons en de jongens en zodoende heeft iedereen een bed. We ontmoeten elkaar rond 12.00u weer in een cafe, waar een paar van ons alvast besluiten naar highcamp te lopen voor een oefenrondje voor morgen.

Highcamp ligt op 4800mtr en dus is het nog even een stijging van 300mtr, even de benen wat ritme op laten doen. Het gaat mij erg gemakkelijk af en dus ben ik positief gestemd voor morgen! Na de loop chillen we gezellig met zijn allen in het cafe. In de avond eten we samen met de jongens. Tot onze verbazing begint het te sneeuwen, het zal toch niet! Het lijkt aan te houden over de nacht, hopen dat snel stopt. We kruipen ons bedje in en hopen op het beste..

wandelafstand: 7km, stappen: 10.490, 126 verdiepingen, hoogte 4500mtr

Dag 11:
De wekker gaat om 04.00u, de ogen gaan open en kijken direct uit het raam! Geen sneeuw en een heldere lucht vol met sterren, heerlijk! We kleden ons direct warm aan en pakken de tassen. We ontbijten snel wat en rond 05.00u starten we dan met onze loop, samen met de jongens.

Jason heeft een flink tempo en met de tas op de rug lukt het me dan ook niet om hem bij te houden. Scar heeft het ook zwaar en dus wacht ik op haar. Het eerste stuk tot aan Highcamp is zwaarder dan gister, mede door de kou en doordat er haast geen zicht is.

We zijn Locky en Jason kwijt, zij waren voorop gegaan. John is ergens achter gebleven en deze zien we ook niet meer. Scar en ik besluiten samen verder te gaan.. We zien in de verte Carl en Cait een steile beklimming doen, echter zitten ze vast achter een grote langzame groep en zodoende herenigen we samen weer. Ik voel me steeds beter en merk het aan mij lopen. Scar vind het moeilijk, krijgt de beentjes nog maar net omhoog, maar het lukt! Vele mensen liggend al hijgend en uitgeput naast het pad, sommige nemen zelfs een ezel de berg op(belachelijk!)!

Na een uurtje of 3 zien we plots ook Jason en Locky achter ons, ze hebben John gevonden in een staat van hypothermie. Ze hebben nieuwe kleding aangedaan, opgewarmt en zo zien we John ook om de hoek verschijnen! We doen de laatste meters met zijn allen samen, wat een genot, we hebben het gehaald, 5416mtr! We genieten met zijn allen, maken foto's en gaan naar beneden. Het is koud hier! Jason zijn baard is ook bevroren!

De weg naar beneden is ook vrij pittig, 1,7km in hoogtemeters! De benen vangen alle klappen op en worden dus ook wel moe! We hebben nog een tussenstop waar we een lekker sapje drinken en maken dan onze entree in de bewoonde wereld. Muktinath, een grote stad met veel voertuigen en mensen! We schrikken, allen kijken stomverbaasd en lijken geschokt! We zijn dan ook stil ..

Pas als we in het hotel aankomen(Bob Marley hotel) praten we weer! Gadverdamme, wat voelt dit klote! Iedereen is het met mij eens! Toch bestellen we ons eerste biertje in 11 dagen en proosten we op onze overwinningen. We doen nog een wasje en nemen een heerlijke warme douche. Nog even de stad in om een kijkje te nemen en in de avond drinken we heerlijke thee met rum en spelen diverse kaartspelen, het is gezellig, ons laatste avondje samen!

Wandelafstand: 18.4km, stappen: 26.892, 237 verdiepingen, hoogte 3710mtr

Dag 12:
Na het late ontbijt(08.30u) nemen we we afscheid van de 3 jongens! Ze hebben besloten om met de mountainbike naar beneden te gaan en zullen zo dus flink wat sneller gaan dan ons.. We besluiten toch nog wel een stuk met Carl en Cait mee te lopen en lopen hierom via Kagbeni naar onze eindbestemming van vandaag, Jomsom.

De loop naar Kagbeni is een schitterende, 1 van de mooiste tot nu toe. Een dorre zandweg waar de schapen(met herders) om je heen lopen, wat een beeld! Eenmaal aangekomen in Kagbeni is het al 12.30, voor we ons eten hebben is het 13.30u en het is rond 14.00u allemaal op!

We nemen afscheid van Carl en Cait en gaan verder zoals we begonnen zijn, alleen! Heerlijk voor even. De weg is alleen vreselijk! We moeten nog 2,5uur lopen en het enige wat we zien is een grote zanderige weg en een klein dal met een klein riviertje naast ons!

We zijn ook erg blij dat we tijdens de loop Jason en Locky tegenkomen op de mountainbike. John zijn fiets is gesneuveld! Ze hebben even getwijfeld om in Kargbani te blijven, maar rijden toch maar door. John loopt deweg met zijn kapotte fiets!

In Jomsom komen we elkaar weer tegen, nu is ook Jason's fiets kapot(lekker zeg!)! Ze blijven ook hier slapen.. Scar en ik vinden samen een hele mooie kamer voor een laag prijsje en een heerlijke douche, we doen het! Eindelijk weer eens lekker schoon! Na het eten vallen we als een blok in slaap..

Wandelafstand: 22.6km, stappen: 32.998, 91 verdiepingen, hoogte 2743mtr

Dag 13:
We hebben gehoord van een leuk dorpje 5km na Jomsom, genaamd Marpha. We lopen een uurtje en bereiken het kleine dorpje. Hier kan Scar dan eindelijk haar o zo gewenste Yakbel kopen. De vrouw maakt nog wat persoonlijke aanpassingen aan de bel en zodoende is Scar zo blij als een klein kind! We lopen het dorpje uit en wachten hier op de bus naar Tatopani. Om 10.00u zitten we er dan..

Rond 11.30u komt pas de eerste bus aan en deze rijdt aan ons voorbij, vol! De 2e is een lokale bus en ook al wordt dit afgeraden, na 2uur wachten zijn we het beu en stappen we in!

De rit duurt 4uur, ook al is het maar 40km! Je kijkt geregeld de dood in de ogen aan, maar goed het brengt je waar je wilt komen. We bereiken Tatopani rond 15.00u, vinden ons een hotel en gaan dan wat eten scoren bij een klein restaurantje. Het duurt allemaal weer even, maar dan heb je ook wat. Hierna nemen we een kijkje bij een hotspring, helaas is deze aangelegd en ziet het er niet uit. We slaan het over. We drinken een biertje bij een barretje en hierna gaan we terug naar ons hotel om wat te eten, morgen weer een flinke wandeling voor ons!

Wandelafstand: 17.2km, stappen 23.978, 82 verdiepingen, hoogte 1200mtr

Dag 14:
We beginnen de dag vroeg omdat we een flinke afstand moeten afleggen, in hoogtemeters dan(1700mtrs)! We hebben het beide onderschat en denken dat het ons wel even lukt.. Het is een hels zware dag, beide zijn we kapot en als we na de lunch(op een supermooie plek met uizicht op de bergen) weer moeten opstarten, stort ik in..

Scar is dit keer mijn reddende engel en neemt de grote backpack op haar rug! Mijn krachten zijn verdwenen, ik voel me werkelijk ziek! Heb ik mijn lichaam dan uiteindelijk tot het uiterste gedreven of is het toch het eten van gister of vandaag! Met zweet op mijn voorhoofd en duizelingen hier en daar bereiken we rond 15.00u dan toch onze eindbestemming, Ghorepani!

Ik ben vooral teleurgesteld in mezelf, hoe kan dit gebeuren! Ik neem een douche, braak wat en spuit wat diarree eruit en plof dan op bed! Ik ben op! Ik probeer wat te slapen! In de avond eet ik een soepje op bed.. Morgen moet ik fit zijn voor onze laatste loop! We hebben niet zo heel veel tijd meer in Nepal dus een dag rusten kan niet! Ik val in slaap..

Wandelafstand: 16.9km, stappen: 24.110, 425 verdiepingen, hoogte 2820mtr

Dag 15:
De wekker gaat om 05.00u, we gaan vandaag Poon Hill beklimmen. Vanaf Ghorepani nog zo'n 350 hoogtemeters, echter zijn deze zwaarder dan gedacht! Als we boven aankomen staan er nog honderden mensen klaar om de zonsopkomst te zien, lekker toeristisch! Het is mooi, maar niet heel bijzonder, gelukkig voel ik me wel een stuk beter!

Na de zonsopkomst zijn we de eersten de het toneel verlaten. We ontbijten snel bij het hotel, pakken de spullen en lopen naar beneden toen, naar een stadje genaamd Nayapul! Het is een flinke loop bergafwaarst! Gelukkig want ik denk niet dat ik nog had kunnen klimmen vandaag..

We komen rond 12.30u aan in het stadje, pakken de lokale bus(tegen een zowaar lokale prijs) en zitten achterin naast een lief klein mannetje dat plaats voor ons maakt door zijn kleine zusje op schoot te nemen.
De volgende 3uur zijn we van hem, we kletsen wat af en zo is de rit dus nog een gezellige. We komen rond 15.30u in Pokhara aan en lopen naar ons hotel. We nemen de lekkerste douche ooit en wassen alle spullen!

Heerlijk zo'n stofvrij bestaan.. In de avond gaan we lekker uit eten alleen is de vermoeidheid te erg, we gaan terug naar ons hotel, kapot! We gaan slapen, wat lekker!

wandelafstand: 31.3km, stappen: 43.341, 257 verdiepingen, hoogte: terug in Pokhara 1400mtr

We zijn eindelijk weer terug in Pokhara. Het was een geweldige tijd om nooit meer te vergeten. We hebben gestreden, gevochten en uiteindelijk toch ook erg genoten van alles! Dit gaan wij nooit maar dan ook nooit meer vergeten!

In Pokhara is het vooral een dag van herstellen! We bestellen de busticktets voor de volgende dag naar Chitwan NP toe, hier willen we op zoek gaan naar de neushoorn en misschien ook wel de tijger. We eten vooral veel en lekker, drinken wat drankjes en kopen nog wat spulletjes voor de busreis van de dag erna. Tijdens het lopen door de stad zien we Locky nog in zijn eentje zitten, de 3 jongens zijn ook hun eigen weg ingeslagen. Met Carl en Cait wisselen we nog wat emails uit.

In de avond zijn we beide zo moe dat we geen zin meer hebben om naar een restaurant te gaan, we slaan een maaltijd dit keer over en gaan lekker vroeg slapen.

Om 06.00u gaat de wekker, we moeten ons haasten naar het busstation want we hebben nog geen ticket. De hoteleigenaar raced ons met de scooter voorbij en koopt er uiteindelijk 2 voor ons! Wij zijn blij, we kunnen toch naar Chitwan NP vandaag! De bus doet er ongveer 5/6 uur over en we komen rond 13.30u dan ook aan in Chitwan.

We gaan op zoek naar een leuk resort en vinden er 1. Hier staat een aardige man die ons ook direct een jungletour aanbiedt, we kijken eerste nog even rond voordat we een beslissing maken.

Na een rondje te hebben gedaan klinkt het verhaal van de 1ste man het beste, we gaan met hem in zee. Morgen om 06.00u vertrekken we richting de jungle voor een 2-daagse zoektocht naar dieren en dit alles gaat ter voet.. We moeten ook met 2 guides op pad, die voor en achter je lopen, gewapend met een stok! Dit zal ons zeker beschermen tegen een tijgeraanval :P! Maar dit hebben we er voor over..

In de avond eten we bij een restaurant, waar Scar 1,5uur op haar maaltijd moet wachten, wat een schande! Tijd voor ons bedje, we gaan heerlijk op ons keiharde matras genieten van een zorgeloze nacht..

Om 05.30u gaat de wekker, we hebben niet al te best geslapen, maar zitten bomvol energie! We ontbijten snel wat en om 06.15u komt onze gids aangewandeld, een oude man, waarschijnlijk met veel ervaring! Een jongen van hooguit 20 voegt zich bij ons gezelschap en zo zijn we klaar om te gaan! We zijn als eerste bij de rand van het NP en steken met een bootje de rivier over, het avontuur kan beginnen.

Het begint direct goed want er zijn overal sporen van neushoorns te zien, deze steken vaak s'nachts de rivier over om in het dorp op zoek te gaan naar verse gewassen op het boerenland. We lopen en na 10 minuten zien we een wild zwijn, ook duurt het niet lang voordat we een aantal herten zien.

We zien verse sporen van een tijger, ppotafdrukken! OOk ruikt onze gids de verse urine van een neushoorn en laat ons dit ook ruiken, erg sterk zeg maar..

Het is een geweldige ervaring, we zijn op onze hoedes want er kan zomaar plots iets op ons pad komen. We horen een hoop gekraak in de bosjes, wachten en kijken, maar zien niets! We lopen verder.. Een naderende jeep stopt bij ons en zegt dat toen wij op het pad liepen een tijger achter ons de weg overstak! Het was dus een tijger in de bosjes die we hebben gemist, klotezooi!

We verlaten de grotere weg wederom en zien na een flinke wandeling door dik struikgewas onze eerste neushoorn! Hij staat al grazend in het water.. Hij ziet ons niet(ogen zien erg slecht), maar zodra 1 van de gidsen dan beweegt hoort hij ons en rent hij weg! Jammer..

De gehele dag zien we sporen van tijgers, denken we dingen te horen, maar alles mag niet baten.. We zien nog wel een flink aantal herten, 2 verschillende aapsoorten, vele krokodillen en voordat we de dag afsluiten na 35 km wandelen door de jungle, wat overigens schitterend was, zien we nogmaals een neushoorn afkoelen in de river! Wat een plaatje, hoe mooi!

We lopen naar de rivier en plots zien we in onze ooghoeken een moeder neushoorn met een baby! De moeder merkt ons op en gaat al dreigend naar ons toe staan. De gidsen zijn bang en rennen weg, ik blijf staan en neem nog wat foto's voordat ook ik besluit om plaats te maken. De moeder draait zich om en verlaat de plek samen met de kleine, wat een mooie afsluiter..

We slapen uiteindelijk in een dorpje aan de andere kant van de rivier, een best mooi hotel zo afgelegen! We praten nog wat na met andere toeristen, maar (gelukkig), niemand heeft de tijger gezien..

De volgende morgen beginnen we de dag om 07.00u, we ontbijten en gaan dan via de bufferzone(wat geen NP meer is, maar waar nog wel alle dieren leven) terug naar Chitwan. De vegetatie in deze loop is wat meer afwisselend en de loop begint weer hoopgevend met onder meer verse voetsporen van neushoorns en tijgers.

Hoe hoopgevend het begon en hoe mooi de loop ook is, we zien vrijwel geen dieren in de morgen. Het is balen, maar zo is die natuur! Na het middageten lopen we door de bossen als we flink wat herrie horen. Een neushoorn, erg dichtbij! We kunnen hem erg goed bekijken, wat een mooi dier! Hij rent na een minuutje of 5 weg als hij ons door heeft en het geluid wat hij produceerd is keihard! We zien nog een grote groep herten en wederom vele krokodillen, hiermee sluiten we de loop dan ook af..

We komen weer terug in Chitwan, lopen naar ons hotel en zien een groep van 30 kinderen staan. Hier willen wij niet slapen, we hebben onze rust nodig! We besluiten een ander hotel uit te kiezen en dumpen onze spullen hier. We proberen een busticket voor morgen te regelen richting Kathmandu. Dit blijkt bijna onmogelijk! Uiteindelijk kunnen we een ticket boeken bij een luxe bedrijf en besluiten dit dan maar te doen ,we betalen niet eens zoveel extra.

We gaan lekker uit eten en nemen beide een vegaburger, hierna gaan we terug naar ons hotel en rond 22.00u vallen we in slaap. We worden om 23.30u uit onze slaap gewekt, de buren hebben gezopen en komen net thuis. Ze praten erg hard en ik ben het direct zat, ik stap naar buiten toe en geef vriendelijk aan dat ze hun muil moeten houden. Dit wordt goed ontvangen.

We proberen weer in slaap te komen, maar het is onrustig, het lukt maar moeizaam. Als ik om 01.30u weer wakker wordt gemaakt, ben ik nu echt pissig. Ze hebben het feestje verplaats naar een andere kamer, waar ze ongegeneerd keiharde muziek aan het draaien zijn.. Ik loop erop af en begin te gillen dat ze zachter moeten doen! Sorry meneer, we zetten het uit!

Een uur later gaat het weer op dezelfde voet verder en nu ben ik een tikkeltje agressief! Ik ren op de deur af begin te gillen en beuken tegen de deur. Het slot zit erop! Ze zetten het licht uit en doen alsof er niemand is. Ik trap tegen de voordeur aan en deze vliegt bijna uit het slot. Hierdoor komt er flink wat geluid los en zodoende komen er personeelsleden naar buiten toe en vragen wat er aan de hand is.

Ik leg de situatie uit en zeg dat wanneer zij er nu niets aan doen ik de ruiten van het huisje even zal bewerken. De stoere taal lijkt te werken en we kunnen eindelijk om 02.30u gaan slapen! Wat een ellende, hadden we dan toch bij het andere hotel moeten blijven..

Om 06.00u gaat de wekker, we maken ons klaar en ik loop naar de receptie en vraag mijn geld terug! Ik krijg een gedeelte terug en zodoende kunnen we toch met een lekker gevoel richting de bus. We hebben een echte luxe bus met grote stoelen die met leer bekleed zijn, lekker zeg!

De rit gaat redelijk snel voorbij en voordat we het weten zitten we weer in Kathmandu! We zullen onze laatste 2 dagen hier spenderen voordat onze reis naar Afrika gaat beginnen.

We gaan een groepsreis door Botswanan en Zimbabwe maken, een 17daagse tour op zoek naar dieren! Een heerlijke afsluiter van onze geweldige wereldreis! We komen terug Nederland, bereidt jullie maar alvast voor! Een data is er niet, maar waarschijnlijk ergens half december!

Nepal je was geweldig, een wederom unieke ervaring voor ons! GEWELDIG!